وزیر خارجه تازه به دوران رسیده آخوندها گفته است «بایدن باید ۱۰میلیارد دلار پول‌های نظام را آزاد کند»
راستی چرا رژیم چنین پیش‌شرطی برای مذاکرات مطرح کرده؟ دو تابلو متصور است:
یکی این‌که رژیم قصد رویارویی با جامعه جهانی را دارد، پس دلیلی ندارد که در پی ادامه مذاکرات باشد. بنابراین با پذیرش خطر چپ شدن میز مذاکرات پیش‌شرط گذاشته و باید سفت و سخت هم پای آن بایستد. تابلو دیگر این است که وضعیت خفگی اقتصادی خامنه‌ای را به این نتیجه رسانده که هیچ راهی جز زهرخوری ندارد. بنابراین می‌خواهد در ظاهر هم که شده «درخواست‌های بیشتر» مطرح کند، بلکه طرف مقابل «زهر کمتری» در برابرش قرار دهد.
هم‌چنین می‌خواهد با این امتیازخواهی صحنه‌سازی کند تا وقتی زهر خورد به نیروهایش بگوید چون امتیاز گرفتیم، کوتاه آمدیم!
با این‌که دولت آمریکا خواستار بازگشت به برجام است اما اهرم های فشار مانع از احیای برجام می‌شوند. در این میان تحولات افغانستان هم بردار فشار جدیدی بر دولت بایدن شده و دولت آمریکا را در امتیازدهی به آخوندها بسیار محتاط‌تر از قبل کرده است. در این میان الحاقیه‌ها به‌لایحه بودجه دفاعی که هر گونه امتیازدهی مالی به رژیم توسط دولت آمریکا را به‌کنگره مشروط می‌کند، یک بردار مضاعف فشار است.
بنا بر این پرسش این است که آن روی سکه امتیازخواهی وزیر خارجه رژیم از جامعه جهانی، چیست؟
