از بیستم تا بیست و چهارم تیرماه، جهان شاهد گل دادن سال‌های پیکار و پایداری در یک منظومه بی‌نظیر بود.
منظومه کهکشان ۹۸در اشرف۳هم‌چون شهابی روشن بر سینه شب درخشید.
ساختمان تالارگونه زهره با نمای ورودی شبیه به تالار بهارستان، سمبلی از حضور تاریخ سیاسی ایران در اشرف۳است. بر دیوار بلند ضلع غربی این تالار تصاویر بزرگ چهره‌های نمادین مقاومت از مشروطیت تا امروز نقش بسته است.
انگار خطی ادامه‌دار از جسارت و صداقت و فدا، از مشروطه تا اشرف، بر کتیبهٔ زمان ترسیم شده است. خطی که تا ایران ادامه دارد.
آلخو ویدال کوادراس: «یک خط ادامه‌دار از شجاعت. ایمان و پایداری شگفت‌انگیز است که هرگز شکسته نشده و ما امروز اینجا هستیم که بگوییم اشرف ۴در کار نخواهد بود اشرف ۴از همین اکنون اسم خودش را دارد و اسمش ایران است».
محوطه وسیع جلو تالار زهره با سنگ‌های رنگی فرش شده است. محوطه زیبایی که روز سوم منظومه شاهد کنسرت بزرگی در هوای مطبوع، با نمی از باران بود. و این تصویری کوچک از فردای بزرگ را تداعی می‌کرد. فردایی که در آن مردم بعد از چهار دهه، شاد و آزاد در کنار هنرمندانشان زندگی می‌کنند.
برخی از میهمانان، آن منظومه و مجموعه‌های با شکوه را معجزه یا رویا می‌دانستند و برخی قدمی بلند
و قلمی که فردا را می‌نویسد.
لارش ریسه از نروژ: «یک رویا محقق شده است در این شهر تاریخی که مثل رم و آتن و یک شهر مدرن است. شهری که تاریخ را خواهد نوشت و به‌عنوان یک شهر تاریخی خواهد ماند».
