ریچارد نفیو، کارشناس سیاست خارجی آمریکا که از او بهعنوان «معمار تحریمها» علیه رژیم ایران یاد میشود روز جمعه ۱۴ دی گفت: واشنگتن هماکنون برنامهریزی برای اقدام نظامی را آغاز کند و اطمینان حاصل کند که ایران این تهدید را جدی میگیرد. وی میگوید دونالد ترامپ میبایست برای آخرین بار فرصتی به دیپلماسی با ایران بدهد و همزمان برای استفاده از توان نظامی هم آماده شود.
ریچارد نفیو در مقالهیی که ۱۳ دیماه در نشریهٔ فارن افرز منتشر کرد، نوشته است: «با توجه به خطرات اقدام نظامی، ایالات متحده باید در آغاز دورهٔ ترامپ یک تلاش نهایی و صادقانه برای مذاکره بهمنظور متوقف کردن برنامهٔ هستهیی تهران انجام دهد».
وی در عینحال افزوده است «احتیاط ایجاب میکند که واشنگتن هماکنون برنامهریزی برای اقدام نظامی را آغاز کند و اطمینان حاصل کند که ایران این تهدید را جدی میگیرد».
ریچارد نفیو پیش از این عضو تیم مذاکرهکنندهٔ آمریکا در جریان مذاکرات هستهیی ایران با قدرتهای جهانی نیز بود. وی تأکید کرده است که حملهیی که پایگاه نطنز و سایر پایگاههای هستهیی ایران را نابود کند، پایان مشکل نخواهد بود، «همانطور که مرگ محسن فخریزاده در سال ۲۰۲۰ و حملات به پایگاه تولید سانتریفوژهای ایران در سال ۲۰۲۱ نیز پایان مشکل نبود».
محسن فخریزاده که نخستوزیر اسراییل دو سال و نیم پیش از ترور او نامش را بهعنوان «پدر بمب هستهیی ایران» ذکر کرده بود، هفتم آذر سال ۱۳۹۹ در حمله به خودرویش در جاده آب سرد در حومهٔ تهران کشته شد.
نفیو نوشت: «ایالات متحده ممکن است مجبور شود برای سرکوب دائم رؤیاهای هستهیی ایران بهطور مداوم به این کشور حمله کند یا حملهٔ بزرگتری انجام دهد که عناصر نیروهای امنیتی یا رژیم ایران را از بین ببرد».
او سپس استدلال میکند که اگر این حملات انجام شود، دشوار میتوان تصور کرد که جمهوری اسلامی بهسرعت به دیپلماسی روی آورد، مگر آنکه تغییری در حکومت ایران رخ دهد.
دونالد ترامپ در جریان کارزار انتخاباتی اخیر خود بارها بر بازگرداندن سیاست موسوم به «فشار حداکثری» علیه جمهوری اسلامی ایران تأکید کرده و توافق سال ۲۰۱۵ قدرتهای جهانی با ایران را بهدلیل عدم شمول برنامهٔ موشکی و فعالیتهای بیثباتکننده در خاورمیانه ناکافی خوانده است.
او نوشته است «اگر تلاشها برای دستیابی به توافق شکست بخورد، ایالات متحده باید برای استفاده از نیروی نظامی آماده باشد».
بهگفتهٔ ریچارد نفیو، حکومت ایران «باید تصمیمهای واقعی در مورد مسیر استراتژیک خود بگیرد. این کشور تمام سیستمها و روشهای بازدارندگی عمدهٔ خود را از دست داده و دیگر نمیتواند به سلاحهای هستهیی بهعنوان گزینهیی ارزان و سریع برای بازیابی این بازدارندگی روی بیاورد».
نفیو در پایان مقالهٔ خود برای نشریهٔ فارن افرز نوشته است: «ممکن است ضرباتی که ایران از اسراییل دریافت کرده، به همراه اقتصاد رنجور آن، همین حالا نیز برای رفتن این کشور به مسیر هستهیی کافی باشد».