وقتی واقعه‌یی تبدیل به نماد و نقطه تلاقی خطوط تاریخ می‌گردد، باید آن را با اجزایش شناخت.
۸مارس یکی از همین وقایع است؛ سکویی برای پرش از ستم و نابرابری به سمت آزادی و رهایی.
در نظام زن‌ستیز آخوندی، هزار زن ایرانی در مسیر مبارزه برای برابری و آزادی ایستادند، هر نوع غل و زنجیر را شکستند و با مقاومتی بی‌نظیر، در میدانهای شکنجه و اعدام، جلاد را به‌زانو درآوردند. ادامه‌دهندگان آن نسل از زنان در داخل و خارج از ایران راهشان را ادامه دادند و آرمان برابری را زنده نگاه داشتند. آرمانی که در فریاد دختران و دانشجویان قیام ۸۸ و ۹۶ درخشید و در خروش زنان در قیام آبان ۹۸ به گل نشست.
دلاورانی که در امتداد زنان پیشتاز آزادی، با خون‌شان پرچم پایداری را برافراشته نگاه داشتند و نشان دادند که عهد استبداد زن‌ستیز ولایت فقیه به پایان رسیده است.
به همین علت مریم رجوی روز جهانی زن را در سال ۹۸ روز زنان شهید قیام آبان نامگذاری کرد و در پیامی به همین مناسبت گفت: «مگر روز جهانی زن، گوهر اساسی‌اش سرنگون کردن تیره‌روزی زنان نیست؟ مگر این نیست که باید مردسالاری و خشونت و بهره‌کشی علیه زنان را از میان برداشت؟ و مگر این نیست که باید بساط زن‌ستیزی را واژگون کرد؟ پس روز جهانی زن، روز خواهران شهید ماست که هیولای زن‌ستیزی و استبداد دینی یعنی رژیم ولایت فقیه را هدف قرار دادند. این است عزم سرخ‌فام زن ایرانی برای به‌دست آوردن آزادی و برابری».
