دی سایت آلمان روز ۲۴مهرماه در گزارشی از آتش‌سوزی و انفجار در زندان اوین که باعث کشته و زخمی شدن تعدادی از زندانیان شد نوشت: هیچ مکان دیگری مانند زندان اوین بیانگر ارعاب رژیم ایران نیست. هزاران نفر در اینجا بر اثر شکنجه، اعدام یا بی‌توجهی، جان باختند.
شعله‌های آتش، شلیک گلوله و صدای انفجار: اتفاقی که شب گذشته در زندان اوین و اطراف آن در تهران رخ داد، بسیاری از مردم شهر را چنان ناراحت کرد که برای اعتراض به دیکتاتوری رژیم ایران و احتمالاً هم‌چنین برای جلوگیری از ناپدید کردن تظاهر کنندگان بازداشت شده که صدها نفر از آنها در هفته‌های اخیر به اوین منتقل شده‌اند، به سمت محوطه بیرون از دیوارهای مجموعه زندان رفتند.
قوه قضاییه رژیم ایران این جهنم را نتیجه درگیری بین زندانیان عادی و غیرسیاسی اعلام کرد و کم اهمیت جلوه داد و ویدئوهایی را نشان داد که باید این را مستند می‌کرد که وضعیت تحت کنترل است. به‌گفته منابع رسمی، چهار نفر کشته شدند. همان‌طور که تجربه گذشته نشان می‌دهد نباید هیچ چیزی از مقامات ایران را باور کرد.
اوین در تهران مانند هر زندان دیگری نیست. به ندرت جایی در این کشور وجود دارد که بیشتر از اوین بیانگر اقدامات خودسرانه و خشونت این رژیم باشد. هزاران نفر در ۴۳سال جمهوری اسلامی در اینجا جان باختند، بر روی چوبه‌دار یا به‌دلیل محرومیت از مراقبتهای پزشکی لازم. زندانیان سیاسی بیشماری در اینجا شکنجه شده و می‌شوند. بسیاری از روزنامه‌نگاران، فعالان، اعضای اپوزیسیون، دانشجویان و هنرمندان از هر نسل در کشور در اینجا نگهداری می‌شوند. در ماه مارس سال جاری، چهار آلمانی نیز در آنجا نگهداری می‌شدند.
اوین حتی قبل از انقلاب ایران در سال۱۹۷۹ بدنام بود. در این زندان که توسط شاه برای سرویس مخفی داخلی مخوف ساواک ساخته شد، بسیاری از چهره‌های سرشناس بعدی جمهوری اسلامی در زمان سلطنت ایران در آنجا محبوس بودند. هنگامی که زندان توسط تظاهر کنندگان در فوریه ۱۹۷۹ مورد هجوم قرار گرفت و همه زندانیان آزاد شدند، برای مدت کوتاهی به‌نظر می‌رسید که تاریخ خشونت این مکان به پایان رسیده است. اما در آن موقع تازه این زندان کار خود را شروع کرد. گفته می‌شود که در برخی مواقع تا ۱۵۰۰۰نفر به‌طور همزمان در این مجموعه که در ابتدا برای ۳۰۰ زندانی طراحی شده بود، محبوس شده‌اند.
امواج متعدد اقدامات سرکوبگرانه که حکومت ایران در سراسر کشور گسترش داده بود، همیشه در زندان اوین اقدامات خونین خود را انجام می‌داد. هنگامی که خمینی در تابستان ۱۹۸۸ کارزاری را علیه چپ‌ها، کمونیستها و مجاهدین به راه انداخت، هزاران مرد و زن در اوین به‌دار آویخته شدند. به زندانیان بی‌خبر پرسشنامه‌هایی داده شد که در آن آنها باید اعلام می‌کردند که آیا مسلمان هستند، آیا نماز می‌خوانند، آیا مارکسیست هستند یا خیر. یک جواب اشتباه برای مرگ کافی بود. آیت‌الله منتظری که سال‌ها قرار بود جانشین خمینی شود، اما به‌دلیل مخالفت با این موج ترور از این منصب برکنار شد، در خاطرات خود گزارش داد که زنان زندانی قبل از اعدام به‌طور معمول مورد تجاوز جنسی قرار می‌گرفتند.
این‌که رژیم کنونی تا چه اندازه مستقیم در این جنایات دخالت دارد، از آنجایی می‌توان دریافت که ابراهیم رئیسی، یکی از دادستانهای «هیئت مرگ تهران» که گفته می‌شود به تنهایی مسئول ۷۵۰ اعدام بوده، رئیس‌جمهور فعلی است. همین چند هفته پیش، رئیسی در مصاحبه‌یی با شبکه سی.بی.اس از اقدامات خود دفاع کرد و آن را «مناسب» خواند.
