مجاهد خلق بابک خلیلی متولد ۱۳۳۵ در ماسال گیلان، پس از ۳۲سال مجاهدت در صفوف مجاهدین و ارتش آزادیبخش ملی روز دوشنبه ۱۸فروردین بر اثر سکته وسیع قلبی و مؤثر واقع نشدن آنژیوگرافی و معالجات پزشکان در بیمارستان آلبانی درگذشت.
بابک که از سال ۱۳۵۲ وارد ارتش شده بود، در شمار پرسنل مردمی ارتش با شروع تظاهرات ضدسلطنتی صفوف ارتش شاه را ترک کرد و با تظاهرات مردم همراه شد. پس از انقلاب ضدسلطنتی مجدداً به ارتش بازگشت و در سال ۶۷ هنگامی که استواردوم لشکر زرهی قزوین بود در جریان جنگ ضدمیهنی که خمینی دجال بر ادامه آن اصرار داشت در عملیات بزرگ چلچراغ با تانکی که فرماندهی آن را برعهده داشت، به رزمندگان ارتش صلح و آزادی پیوست.
او در عملیات فروغ جاویدان و مروارید دلیرانه با پاسدارن ظلمت و تباهی جنگید و از آن پس نیز در تمام نبردها و درگیریهای ارتش آزادیبخش در صفوف مقدم شرکت داشت.
مجاهد قهرمان و پاکباز بابک خلیلی که در پرتو انقلاب درونی مجاهدین زندگی مبارزاتی و تشکیلاتی نوینی را آغاز کرده بود، در دوران ۱۴ساله پایداری پرشکوه در اشرف و لیبرتی به‌اوج رسید. او در هجومهای وحشیانهٔ مزدوران مالکی و قاسم سلیمانی در ۶ و ۷مرداد ۸۸ و ۱۹فرردین ۹۰ به اشرف، جانانه جنگید و پیوسته می‌گفت «باید می‌ایستادیم و از اشرف دفاع می‌کردیم».
در شب قدر مصادف با ۴خرداد ۱۳۹۸ سالگرد شهادت بنیانگذاران مجاهدین، بابک صدیق نوشت: اکنون «با توجه به شرایط داخلی، منطقه‌یی و بین‌المللی و تعیین‌تکلیف نهایی رژیم ضدبشری از توانمندیهای بسا بالاتری برای خیز نهایی و غلبه بر دشمن خدا و خلق برخوردار هستیم... با پایبندی به عهد و پیمانم تا آخرین نفس و تا آخرین قطرهٔ خونم بر آن پای می‌فشارم».
خانم رجوی با درود به بابک قهرمان و پاکباز، فقدان او را به همرزمان و بستگانش و خانواده بزرگ مقاومت ایران تسلیت گفت.
