مدتی است که با بالاگرفتن قیام، سردمداران و مهره‌های رژیم از هر دو باند به صحنه می‌آیند و روی نقش مجاهدین در قیام انگشت می‌گذارند و سوزوگداز می‌کنند.
آوردن اسم مجاهدین در رژیم قبلاً مرز سرخ بود اما چه شده که امروز دیگر این مرز سرخ نیست و به‌وفور از مجاهدین حرف می‌زنند؟ به‌عنوان نمونه روز چهارشنبه ۱۷مرداد ۹۷ که استیضاح وزیر کار روحانی در مجلس مطرح بود، می‌بینیم باز بحث مجاهدین به میان می‌آید. یکی از اعضای مجلس آخوندی به نام نوروزی وقتی می‌خواست علیه ربیعی حرف بزنند و افتضاحاتش را رو کند، مدافعان ربیعی به او می‌گویند این حرف‌ها را نزن! مجاهدین با همین حرف‌های تو، مردم را دعوت به تظاهرات می‌کنند! او خطاب به ربیعی می‌گوید:
«گفته می‌شود منافقین دعوت به تظاهرات می‌کنند، بی‌جا می‌کنند».
ربیعی هم در پاسخ به حملات باند رقیب باز خطر مجاهدین را یادآوری کرد و با اشاره به رژه میلیشای مجاهد خلق در سال ۵۹ گفت: «من ۴۰سال خدمت کردم در این ۴۰سال بحران‌های زیادی دیدم. یادم است یک روز در تهران ۱۲۰۰۰نفر میلیشیا در توپخانه رژه می‌رفتند. در هر شهری ۱۰۰۰تا میلیشیا رژه رفتند».
بنابراین می‌بینید شرایط طوری شده که هر باند رژیم هر کاری که می‌خواهد بکند و هر حمله‌یی به باند رقیب که می‌خواهد بکند، ناچار است به مجاهدین و قیام استناد کند و طرف مقابل را مقصر این وضعیت جلوه بدهد.
وحشت از پیوند قیام با مجاهدین
شاخص‌تر از همه آخوند روحانی بود که در مصاحبه تلویزیونی دوشنبه شب خود (۱۵مرداد ۱۳۹۷)، با زبان معکوس وحشت خود را ابراز کرد و از گره خوردن مجاهدین با قیام که همه را «نگران» سرنوشت نظام کرده است ابراز وحشت کرد. روحانی گفت: «اعتراض مردم اشکال نداره تظاهرات مردم اگر در چارچوب قانون باشه حق مردم هست منتهی نه این‌که یک عده‌یی پاسخ بدهند به یک گروهک». روحانی همچنین افزود:
من هیچ نگرانی از نظام ندارم، اینها یه حرف‌های خیلی کودکانه‌ای است که مثلاً ۴نفر تو آمریکا که حالا سال‌ها آرزو داشتند با یک مشت تروریست در تماس هستن، در رابطه هستند، و میرن بهشون دست می‌دهند، میرن باهاشون می‌نشینند، بهشون کمک مالی می‌کنند، اون هم یک گروهک تروریستی که اصلاً مردم از عمق جان نسبت به اونها نفرت دارند... به‌نظر من ما هیچ دغدغه‌ای به آینده، آینده نظام‌مون، آینده ایران‌مون، نباید داشته باشیم».
آخوند صادق لاریجانی، رئیس قضاییه خامنه‌ای هم با وحشت از پیوند قیام و مجاهدین گفت: «(دشمنان) همه نیروهای خود اعم از ضدانقلاب داخلی و خارجی، کانال‌های ماهواره‌ای، سایت‌هایی که میلیون‌ها دلار برای فعالیت آنها هزینه کرده‌اند و (مجاهدین) را بسیج کرده و برای ایجاد آشوب همه تلاش خود را بهکار گرفته‌اند.
دشمنان برای ایجاد آشوب فراخوان می‌دهند... تلاش‌هایی برای به آشوب کشیدن اعتراضات در جریان است و غربی‌ها با سخافت هر چه تمام‌تر از چنین اقداماتی حمایت می‌کنند.
دشمن با تمام توان خود برای ناراضی‌سازی و ایجاد آشوب به میدان آمده است...».
روزنامه ارگان بسیج سپاه پاسداران(جوان) نوشت: «نگاهی به اتفاقات روز‌های اخیر نشان می‌دهد (مجاهدین) تلاش فراوانی را برای ایجاد آشوب در ایران آغاز کرده‌اند... در فضای مجازی سازمان(مجاهدین) تلاش خود را برای جذب افراد مستعد در این حوزه بهکار گرفت...».
ارگان بسیج می‌افزاید: «با تشکیل تیم‌های اولیه در فضای مجازی و هسته‌های ایجاد آشوب و اغتشاش راه‌کار‌های اصلی برای ایجاد عملیات آشوب در اختیار هسته‌های فوق قرار گرفت... تمام تلاش‌های فوق از طرف پایگاه مجاهدین در کشور آلبانی موسوم به اشرف ۳ هدایت می‌شود».
ابراز نگرانی از مجاهدین تا بالاترین سطوح سپاه پاسداران را هم فراگرفته است. پاسدار علی قاسمی از سرکردگان سپاه در خراسان گفت: «ما مشکل مجاهدین داریم. باید مراقب آنها باشیم و غفلت نورزیم». وی گفت: «آنها در برخی سازمان‌ها، رده‌های سپاه و در بین روحانیت نفوذ کردند».(خبرگزاری بسیج ۱۶مرداد ۹۷)
سود و زیان مطرح کردن مجاهدین
آیا این همه مطرح کردن اسم و خطر مجاهدین به ضرر رژیم و متقابلاً به نفع مجاهدین نیست؟ مطرح کردن ارتباط مجاهدین با قیام در این سطح گسترده، آیا عملاً تبلیغ به سود مجاهدین نیست؟ و آیا مگر این همان خطایی نیست که حتی همدستان رژیم در عرصه داخلی و خارجی نسبت به آن به رژیم هشدار می‌هند؟ پس چرا آخوندها این کار را می‌کنند؟ تکرار اسم مجاهدین چه مسأله‌یی از رژیم حل می‌کند که حتی روحانی هم که پس از مدت‌ها سکوت وقتی به صحنه می‌آید قسمت مهمی از حرفش را به مجاهدین و لجن‌پراکنی و عقده‌گشایی علیه مجاهدین اختصاص می‌دهد؟
مگر فکر می‌کنند با این حرف‌ها می‌توانند جلوی قیام را بگیرند یا رابطه مجاهدین و مردم و قیام‌کنندگان را مخدوش کنند؟
جواب روشن است.
مخاطب ابراز وحشت از نقش مجاهدین نیروهای رژیم هستند
مخاطب این مردم نیستند. چرا که مردم وضعیت رژیم و خرابی وضعیت اقتصادی‌اش را می‌بینند و با گوشت و پوست لمس می‌کنند! مردم خودشان در خیابان‌ها همین حقایق را فریاد می‌زنند، پس مخاطب آنها نیستند.
مخاطب این حرف‌ها نیروهای خود رژیم هستند که با مشاهده این وضعیت، با مشاهده قیام و... در معرض ریزش و فروپاشی قرار گرفته‌اند. رژیم می‌خواهد با نشان‌دادن نقش و تأثیر مجاهدین به‌عنوان هماورد و دشمن اصلی رژیم نیروهایش را حفظ کند.
رژیم همچنین می‌خواهد به این وسیله برای دایره «خودی‌ها» مرز با مجاهدین و به‌قول خودشان با نیروی برانداز را هر چه تیزتر کند و به‌اصطلاح آب‌بندی کند. به‌طوری که در درون رژیم کسی جرأت نکند از این حرف‌ها بزند و هر کس این‌گونه حرف بزند، بگوید این حرف مجاهدین است؛ کما این‌که حملاتی هم که اعضای هر دو باند در جلسه استیضاح وزیر کار دولت روحانی در روز ۱۷مرداد علیه یکدیگر صورت دادند نشان داد که هر دو باند رژیم خودشان هم با همین منطق به یک دیگر حمله یا از خودشان دفاع می‌کنند.
به این ترتیب کسانی در رژیم که از قیام ابراز وحشت می‌کنند، تنها وحشتشان از خود قیام نیست، از قیام به علاوه مجاهدین است. بنابراین ناچارند پای مجاهدین را وسط بکشند و هزینه‌اش را هم بپردازند.
