در حالی که وزیر خارجه رژیم ادعا می‌کند در سفر انریکه مورا به تهران در پنجشنبه گذشته، با وی در مورد مذاکراتی در بروکسل در روز ۲۹مهر به‌توافق رسیده‌اند؛ اما طرف اروپایی چنین توافقی را تکذیب می‌کند. جوزپ بورل رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا تصریح کرد: رژیم ایران باید بداند زمان به‌سود آن نیست. سخنگوی وزارت‌خارجه آمریکا نیز گفت: «بایدن گفته است اگر دیپلوماسی شکست بخورد ما آماده‌ایم به‌سایر گزینه‌ها روی بیاوریم».
اکنون سؤال این است که رژیم در این بن‌بست چه خواهد کرد؟ از یک‌سو اقتصاد کشور بر اثر تحریم‌ها در آستانه فروپاشی کامل و جامعه به‌ستوه آمده در آستانه انفجار قرار دارد، اما از سوی دیگر رژیم قادر به‌نشان دادن کمترین انعطافی در (اتمی، موشکی و دخالت‌های منطقه‌ای) نیست. پاسخ این سؤال را رئیسی جلاد در گفتگوی تلویزیونی خود با عبارت «اقتصاد مقاومتی» داد و گفت: «ما کار اقتصاد مقاومتی را انشاءالله دنبال خواهیم کرد و سفره و بازار و نان مردم را هم گره نمی‌زنیم به‌این مذاکرات».
معنی اقتصاد مقاومتی نیز چیزی جز دست کردن در جیب مردم نیست. غارت و چپاول باز هم بیشتر و به‌کارگیری اهرم سرکوب و اعدام به‌عنوان تضمین این سیاست، همان مأموریتی است که خامنه‌ای برای حفظ نظامش آن را به‌جلاد۶۷ سپرده است. آیا این همان اشتباه مهلک دیکتاتور رو به‌سقوط در واپسین فاز حیاتش نیست؟
