روز ۱۵مرداد روحانی در نهایت آشفته گویی مجدداً تلاش کرد راه بسته شده با آمریکا را به شکلی آبرومندانه باز کند. وی در سخنانی متناقض که التماس و تهدید را درهم آمیخته بود گفت: «خوب اینها آمدند و گفتند ما بی‌قید و شرط حاضریم مذاکره کنیم بعدش آمدند رهبری را تحریم کردند خوب چه جوری مذاکره کنیم پس!.. حالا ما که نمی‌خواهیم با شما مذاکره کنیم!... ولی برفرض یک روزی اگر ما بخواهیم مذاکره بکنیم بعد وزیر خارجه ایران را تحریم می‌کنید چه جوری مذاکره کنیم! اصلاً می‌خواهیم فردا مذاکره کنیم چه جوری مذاکره بکنیم کی می‌خواهد مذاکره کند».
روحانی که تلاش می‌کرد التماس مذاکره را با تهدید تروریستی رنگ‌آمیزی کند اضافه کرد: «اگر سربازان شما امنیت می‌خواهند در منطقه، امنیت با امنیت. صلح در برابر صلح نفت در برابر نفت، »
روحانی در انتهای مهمل بافی‌هایش دولت قرون‌وسطایی و تروریستی خود را با دولت ملی دموکراتیک دکتر مصدق مقایسه کرد و صدای روزنامه‌های نزدیک به خودش را هم در آورد!
روز بعد روزنامهٔ همدلی با تمسخر نوشت: مقایسه روحانی با دولت مصدق و... را می‌توان از مهم‌ترین نشانگان توهمات و فرافکنی‌های سخنان جدید روحانی دانست».
