پرزیدنت باراک اوباما مصمم به برآورده کردن تعهدی برای خروج بیشتر نیروهای آمریکا از عراق تا آخر سال جاری می‌باشد.
این یک نقطه تحول مهم به‌شمار می‌آید، اما دولت آمریکا بایستی به فکر این باشد که از خود چه چیزی باقی می‌گذارد.
تنها تهدیدی که می‌تواند عراق را از مسیر دموکراسی منحرف کند و نهایتاً بیشتر سرمایه‌گذاری ۸ساله در عراق را هدر خواهد داد، اشتیاق رژیم ایران است که عراق را به مدل دلخواه خودش تبدیل کند.
علائم آزاردهنده‌یی وجود دارد که دولت مالکی نخست‌وزیر عراق شدیداً و عامدانه به سمت دیکتاتورهای ایران جذب می‌شود. یکی از آخرین و چشمگیرترین نمونه در تأیید این امر، تمایل مطلق مالکی برای اجرای خواسته‌های رژیم ایران در مورد مخالفان ایرانی در کمپ اشرف، در ۹۶کیلومتری شمال شرقی بغداد می‌باشد.
۳۴۰۰ساکن اشرف، اعضای اپوزیسیون اصلی ایران موسوم به سازمان مجاهدین خلق ایران می‌باشند که آنها را تهدید خود می‌داند. آنها شهروندان بی‌سلاح، افراد ”حفاظت‌شده“ تحت کنوانسیون چهارم ژنو می‌باشند.
در ماه آوریل مالکی به درخواست رژیم ایران به نیروهای امنتی خود فرمان حمله به کمپ اشرف را داد. در نتیجه شلیک کور و سایر اقدامات توجیه نشدنی، ۳۶تن از ساکنان جان خود را از دست دادند و بیش از ۳۵۰تن دیگر مجروح شدند.
مجروحان از رسیدگیهای پزشکی محروم شده‌اند که ریسک از دست رفتن جانها را بیشتر کرده است و محاصره ضدانسانی کمپ به‌طور جدی محدودیتهایی را برای تأمین امکانات پزشکی و سوخت ایجاد کرده است.
اوایل این ماه وقتی یک هیأت برجسته کنگره آمریکا از عراق دیدن کرد تا در مورد قتل‌عام کمپ اشرف تحقیقات کنند، مالکی گستاخانه به آنها اجازه دسترسی به کمپ نداد و اضافه نمود این هیأت به‌خاطر مطرح کردن موضوع تحقیقات دیگر مورد قبول و خوشآمد نیستند.
این موضوع صرفاً مربوط به مخالفان ایرانی در کمپ اشرف نمی‌باشد. این مربوط به آینده عراق و ایران و تمام خاورمیانه می‌باشد.
بی‌اعتنایی شرم‌آور دولت مالکی نسبت به جان انسانها، حقوق جهان‌شمول و قوانین بین‌المللی، بایستی زنگ خطر را برای غرب و به‌ویژه واشنگتن به صدا درآورد.
صریحاً بعد از فدای جانها و منابع، آخرین چیزی که آمریکا می‌خواهد، گذاشتن عراق در دست دولت بنیادگرا و دست‌نشانده‌ایران می‌باشد.
بنابراین واشنگتن چه کاری می‌تواند بکند تا بعد از خروج نیروها یک آینده دموکراتیک برای عراق تضمین نماید؟
اول این‌که آمریکا بایستی کمپ اشرف را در کانون توجهات قرار دهد، نه فقط به‌خاطر این‌که سمبل مقاومتی برای ایران دموکراتیک می‌باشد، بلکه به‌عنوان نقطه سنجش و معیار مهم برای ۳عامل به‌هم پیوسته: تعهد عراق به قوانین بین‌المللی، احترام آن به حقوق‌بشر جهان‌شمول و دموکراسی و داشتن استقلال قوی در مقابل ایران می‌باشد.
آمریکا بایستی حفاظت کمپ اشرف را تضمین کند تا پیامی‌باشد به نوری مالکی که سبعیت و نظام دیکتاتوری در عراق قابل‌تحمل نمی‌باشد.
حتی تخصیص دهها سرباز آمریکایی برای حفاظت ناظران سازمان ملل مستقر در کمپ کفایت خواهد کرد. هزینه آن مینیمم و منافع آن فوق‌العاده می‌باشد.
دوم این‌که آمریکا بایستی سازمان مجاهدین خلق را از لیست تروریستی، مطابق حکم دادگاه استیناف آمریکا در ژوئیه ۲۰۱۱ خارج کند.
این لیست به‌طور خودسرانه، واشنگتن را متحد تهران در نبرد با اپوزیسیون دموکراتیک می‌کند. هم تهران و هم بغداد روی این لیست‌گذاری برای توجیه کشتار و سرکوبی حامیان سازمان مزبور در داخل ایران و در کمپ اشرف اتکا می‌کنند و واشنگتن نبایستی در این امر شریک جرم شود.
سوم، به‌عنوان راه‌حل درازمدت برای اشرف، آمریکا نبایستی جابه‌جایی ساکنان اشرف در عراق را بپذیرد و در عوض بایستی از طرح پارلمان اروپا حمایت کند که به خروج نیروهای عراقی از کمپ اشرف و خاتمه محاصره کمپ و اجازه به دسترسی به منابع پزشکی برای مجروحان اشرف فراخوان داده بود. طرح اروپا هم‌چنین برای مذاکره برای جابه‌جایی ساکنان به اروپا و آمریکای شمالی فراخوان می‌دهد.
حفاظت بین‌المللی برای اشرف و حذف سازمان در فریادها و شور و هیجان نزدیک به ۱۰۰۰۰۰ (صدهزار) ایرانی تبعیدی دیده می‌شد که در گردهمایی ۱۸ژوئن در پاریس شرکت کرده بودند.
در این گردهمایی بیش از ۱۰۰پارلمانتر و سیاستمداران برجسته از سراسر جهان که رودی جولیانی شهردار سابق نیویورک را شامل می‌شد، شرکت کرده بودند، این جلسه بایستی به‌عنوان یک نیروی انگیزاننده برای کاخ سفید باشد تا دست به اقدام فوری بزند.
اگر واشنگتن عمل کند، آینده دموکراسی در عراق تقویت خواهد شد و قیامهای مردمی در تهران طی یک سال گذشته که ماشه بهار عرب در سراسر منطقه را چکاند، ارتقاء و تشویق و عاری از محدودیتهایی خواهد شد که مانع نبرد برای آزادی و دموکراسی ممانعت شده است.
اگر واشنگتن عمل نکند، رژیم ملاها در ایران، سود برنده خواهند بود.
آقای پرزیدنت، حالا نوبت، نوبت شماست.
برایان بینلی، عضو پارلمان بریتانیا از حزب محافظه‌کار.
این یک نقطه تحول مهم به‌شمار می‌آید، اما دولت آمریکا بایستی به فکر این باشد که از خود چه چیزی باقی می‌گذارد.
تنها تهدیدی که می‌تواند عراق را از مسیر دموکراسی منحرف کند و نهایتاً بیشتر سرمایه‌گذاری ۸ساله در عراق را هدر خواهد داد، اشتیاق رژیم ایران است که عراق را به مدل دلخواه خودش تبدیل کند.
علائم آزاردهنده‌یی وجود دارد که دولت مالکی نخست‌وزیر عراق شدیداً و عامدانه به سمت دیکتاتورهای ایران جذب می‌شود. یکی از آخرین و چشمگیرترین نمونه در تأیید این امر، تمایل مطلق مالکی برای اجرای خواسته‌های رژیم ایران در مورد مخالفان ایرانی در کمپ اشرف، در ۹۶کیلومتری شمال شرقی بغداد می‌باشد.
۳۴۰۰ساکن اشرف، اعضای اپوزیسیون اصلی ایران موسوم به سازمان مجاهدین خلق ایران می‌باشند که آنها را تهدید خود می‌داند. آنها شهروندان بی‌سلاح، افراد ”حفاظت‌شده“ تحت کنوانسیون چهارم ژنو می‌باشند.
در ماه آوریل مالکی به درخواست رژیم ایران به نیروهای امنتی خود فرمان حمله به کمپ اشرف را داد. در نتیجه شلیک کور و سایر اقدامات توجیه نشدنی، ۳۶تن از ساکنان جان خود را از دست دادند و بیش از ۳۵۰تن دیگر مجروح شدند.
مجروحان از رسیدگیهای پزشکی محروم شده‌اند که ریسک از دست رفتن جانها را بیشتر کرده است و محاصره ضدانسانی کمپ به‌طور جدی محدودیتهایی را برای تأمین امکانات پزشکی و سوخت ایجاد کرده است.
اوایل این ماه وقتی یک هیأت برجسته کنگره آمریکا از عراق دیدن کرد تا در مورد قتل‌عام کمپ اشرف تحقیقات کنند، مالکی گستاخانه به آنها اجازه دسترسی به کمپ نداد و اضافه نمود این هیأت به‌خاطر مطرح کردن موضوع تحقیقات دیگر مورد قبول و خوشآمد نیستند.
این موضوع صرفاً مربوط به مخالفان ایرانی در کمپ اشرف نمی‌باشد. این مربوط به آینده عراق و ایران و تمام خاورمیانه می‌باشد.
بی‌اعتنایی شرم‌آور دولت مالکی نسبت به جان انسانها، حقوق جهان‌شمول و قوانین بین‌المللی، بایستی زنگ خطر را برای غرب و به‌ویژه واشنگتن به صدا درآورد.
صریحاً بعد از فدای جانها و منابع، آخرین چیزی که آمریکا می‌خواهد، گذاشتن عراق در دست دولت بنیادگرا و دست‌نشانده‌ایران می‌باشد.
بنابراین واشنگتن چه کاری می‌تواند بکند تا بعد از خروج نیروها یک آینده دموکراتیک برای عراق تضمین نماید؟
اول این‌که آمریکا بایستی کمپ اشرف را در کانون توجهات قرار دهد، نه فقط به‌خاطر این‌که سمبل مقاومتی برای ایران دموکراتیک می‌باشد، بلکه به‌عنوان نقطه سنجش و معیار مهم برای ۳عامل به‌هم پیوسته: تعهد عراق به قوانین بین‌المللی، احترام آن به حقوق‌بشر جهان‌شمول و دموکراسی و داشتن استقلال قوی در مقابل ایران می‌باشد.
آمریکا بایستی حفاظت کمپ اشرف را تضمین کند تا پیامی‌باشد به نوری مالکی که سبعیت و نظام دیکتاتوری در عراق قابل‌تحمل نمی‌باشد.
حتی تخصیص دهها سرباز آمریکایی برای حفاظت ناظران سازمان ملل مستقر در کمپ کفایت خواهد کرد. هزینه آن مینیمم و منافع آن فوق‌العاده می‌باشد.
دوم این‌که آمریکا بایستی سازمان مجاهدین خلق را از لیست تروریستی، مطابق حکم دادگاه استیناف آمریکا در ژوئیه ۲۰۱۱ خارج کند.
این لیست به‌طور خودسرانه، واشنگتن را متحد تهران در نبرد با اپوزیسیون دموکراتیک می‌کند. هم تهران و هم بغداد روی این لیست‌گذاری برای توجیه کشتار و سرکوبی حامیان سازمان مزبور در داخل ایران و در کمپ اشرف اتکا می‌کنند و واشنگتن نبایستی در این امر شریک جرم شود.
سوم، به‌عنوان راه‌حل درازمدت برای اشرف، آمریکا نبایستی جابه‌جایی ساکنان اشرف در عراق را بپذیرد و در عوض بایستی از طرح پارلمان اروپا حمایت کند که به خروج نیروهای عراقی از کمپ اشرف و خاتمه محاصره کمپ و اجازه به دسترسی به منابع پزشکی برای مجروحان اشرف فراخوان داده بود. طرح اروپا هم‌چنین برای مذاکره برای جابه‌جایی ساکنان به اروپا و آمریکای شمالی فراخوان می‌دهد.
حفاظت بین‌المللی برای اشرف و حذف سازمان در فریادها و شور و هیجان نزدیک به ۱۰۰۰۰۰ (صدهزار) ایرانی تبعیدی دیده می‌شد که در گردهمایی ۱۸ژوئن در پاریس شرکت کرده بودند.
در این گردهمایی بیش از ۱۰۰پارلمانتر و سیاستمداران برجسته از سراسر جهان که رودی جولیانی شهردار سابق نیویورک را شامل می‌شد، شرکت کرده بودند، این جلسه بایستی به‌عنوان یک نیروی انگیزاننده برای کاخ سفید باشد تا دست به اقدام فوری بزند.
اگر واشنگتن عمل کند، آینده دموکراسی در عراق تقویت خواهد شد و قیامهای مردمی در تهران طی یک سال گذشته که ماشه بهار عرب در سراسر منطقه را چکاند، ارتقاء و تشویق و عاری از محدودیتهایی خواهد شد که مانع نبرد برای آزادی و دموکراسی ممانعت شده است.
اگر واشنگتن عمل نکند، رژیم ملاها در ایران، سود برنده خواهند بود.
آقای پرزیدنت، حالا نوبت، نوبت شماست.
برایان بینلی، عضو پارلمان بریتانیا از حزب محافظه‌کار.
