درگذشت زندانی سیاسی هوادار مجاهدین
علیرضا شریعتپناهی در تهران
علیرضا شریعتپناهی پس از بیش از ۴دهه هواداری از مجاهدین و تحمل ۱۴ سال زندان و یک عمر تحمل بیماری سخت و جانکاه، در روز ۱۷مرداد ۱۴۰۴ بهدلیل شدت بیماری در تهران درگذشت و بهیاران شهیدش پیوست.
علیرضا شریعتپناهی که از کودکی دچار بیماری فلج اطفال بود بهرغم مشکلات جدی جسمی در تظاهرات ضدسلطنتی در سال۵۷ شرکت داشت. در جریان انقلاب با مجاهدین آشنا و سخت شیفتهٔ آرمان مجاهدین شد و پس از انقلاب در تهران فعالیتهای خودش را در ارتباط و هواداری از مجاهدین آغاز کرد.
وقتی به جرم هواداری از سازمان دستگیر شد، در دوران بازجویی بهرغم مشکلات جسمی و اینکه دژخیمان با استفاده از آنها بر شدت شکنجه بهاو میافزودند، بسیار مقاوم و در موضع رویارویی با بازجویان بود. علیرضا پس بازجوییها در بندهای مختلف زندان از جمله اوین هم بسیار سرشار، با روحیه بود و در برابر فشار دژخیمان و محدودیتهایی که بهوجود میآوردند، ایستادگی میکرد و بههمین دلیل همواره مورد کینهورزی دژخیمان و بازجویان قرار داشت.
علیرضا پس از آزادی در دهههای ۷۰، ۸۰ و ۹۰ نیز بهدلیل هواداری از مجاهدین چندینبار دستگیر شکنجه و زندانی شد. او در مجموع ۱۴سال را در زندان گذراند.
گفته میشود وقتی نزدیکانش به رئیس زندان مراجعه کرده و اعتراض کردند که چرا او را با این وضعیت جسمی که قادر به حرکت هم نیست در زندان نگهداشته و آزاد نمیکنید، زندانبان گفته بود: او مغزش بهنفع مجاهدی کار میکند و برای نظام خطرناک است.
یکی از دوستان علیرضا نقل میکند وقتی آخرین بار علیرضا را دستگیر کردند بازجویش گفت باز که تو دستگیر شدی! علیرضا با خونسردی جواب میدهد: چی فکر کردی؟ فکر کردی من یاران خودم را فراموش میکنم؟ بچههایی که سال ۶۷ از کنارم بردید را فراموش میکنم؟
علیرضا در سال ۱۳۹۹ بیانیه ۱۶۰۶ زندانی سیاسی شیخ و شاه را در مورد مأموریت و یاوهگوییهای مزدور نفوذی ایرج مصداقی در راستای اهداف وزارت اطلاعات رژیم آخوندی و مزدوری برای آنان، با نام مستعار علیرضا پسرداری با شماره ۴۸۵ امضا کرد.
مجاهدان شهید مصطفی بنیهاشمی که در سال ۱۳۶۰ بهدست دژخیمان خمینی بهشهادت رسید و ابوالقاسم بنیهاشمی از شهیدان قهرمان فروغ جاویدان دو دایی علیرضا شریعتپناهی هستند. همچنین مجاهد شهید اسدالله هاشمی پسر خاله علیرضا از سربداران قتلعام ۱۳۶۷ است.
درگذشت این یار دیرین مجاهدین را به بستگان وی و همه یارانش عمیقاً تسلیت میگوییم.