جمعی از دانشجویان دانشگاه تهران، با انتشار بیانیه‌ای خطاب به اساتید و جامعه علمی کشور، ضمن شرح جو سنگین امنیتی در دانشگاه و توضیح این‌که بازجویان وزارت اطلاعات و مأموران حراست تمام صحن دانشگاه را اشغال کرده‌اند و ”دیگر اینجا مکان درس خواندن نیست“، از دانشگاهیان و مسئولان دانشگاه خواسته‌اند که دیگر نظاره‌گر ساکت این اوضاع اسف‌بار نمانند، ذلت پیشه نکنند و علیه این مظالم فریاد برآورند. به گزارش رادیو فرانسه، این دانشجویان نوشته‌اند که ”دانشگاه زندان ما شده است“ و بازجوها با ما به دانشگاه می‌آیند و در راهرو‌ها می‌گردند و دانشجویان را تعقیب می‌کنند.
این بیانیه می‌افزاید: هر روز جای خالی یکی از همکلاسهایمان را می‌بینیم و تاسف می‌خوریم و اینک راه ما از سر کلاسهای درس به حراست، کمیته انظباطی و دفتر پیگیری وزارت اطلاعات منتهی شده است.
این بیانیه می‌نویسد: این دانشگاه دیگر دانشگاه نیست. پیاده‌روی بازجویان وزارت اطلاعات و مأموران حراست است.
دانشجویان شاکی هستند که این حضور مداوم بازجویان ”موجب سلب امنیت روانی لازم برای دانشجویان است“.
در این بیانیه از جامعه علمی کشور گلایه شده است که همه این مصائب را می‌بینند و فریاد برنمی‌آورند.
صادق شجاعی عضو سابق دفتر تحکیم وحدت در ایتالیا، به افزایش چشمگیر حضور مقامات امنیتی در دانشگاهها اشاره می‌کند و معتقد است که دانشجویان در گلایه از جامعه علمی حق دارند.
او می‌گوید: نکته تلخی که دانشجویان در همین بیانیه به آن اشاره کرده‌اند، با وجود این‌که برای خود استادان دانشگاه هم مشکلات فراوانی مثل بازنشسته شدن و اخراج پیش می‌آید، اما جامعه اساتید بسیار کمتر واکنش مناسبی نسبت به مظالم رایج در دانشگاهها نشان داده است.
این بیانیه می‌افزاید: هر روز جای خالی یکی از همکلاسهایمان را می‌بینیم و تاسف می‌خوریم و اینک راه ما از سر کلاسهای درس به حراست، کمیته انظباطی و دفتر پیگیری وزارت اطلاعات منتهی شده است.
این بیانیه می‌نویسد: این دانشگاه دیگر دانشگاه نیست. پیاده‌روی بازجویان وزارت اطلاعات و مأموران حراست است.
دانشجویان شاکی هستند که این حضور مداوم بازجویان ”موجب سلب امنیت روانی لازم برای دانشجویان است“.
در این بیانیه از جامعه علمی کشور گلایه شده است که همه این مصائب را می‌بینند و فریاد برنمی‌آورند.
صادق شجاعی عضو سابق دفتر تحکیم وحدت در ایتالیا، به افزایش چشمگیر حضور مقامات امنیتی در دانشگاهها اشاره می‌کند و معتقد است که دانشجویان در گلایه از جامعه علمی حق دارند.
او می‌گوید: نکته تلخی که دانشجویان در همین بیانیه به آن اشاره کرده‌اند، با وجود این‌که برای خود استادان دانشگاه هم مشکلات فراوانی مثل بازنشسته شدن و اخراج پیش می‌آید، اما جامعه اساتید بسیار کمتر واکنش مناسبی نسبت به مظالم رایج در دانشگاهها نشان داده است.
