آلن ویوین وزیر پیشین در دولت فرانسه و از بنیانگذاران کمیته فرانسوی برای ایران دموکراتیک طی مقاله‌یی در مجله ولوق آکتوئل در مورد مقاومت ایران نوشت: اروپا و فرانسه نمی‌توانند رژیمی که در ایران ظلم می‌کند را افشا کنند و همزمان روی یک جریان رهایی بخش قدرتمند که گسترش خواهد یافت شک و تردید بپراکنند.
امروز هیچ‌کس در مورد تهدیدی که رژیم ایران، این کانون فساد برای صلح جهانی ایجاد کرده است، تردیدی ندارد. هیچ‌کس نسبت به خطری که گسترش فناوری صنعت اتمی چه در زمینه تشکیل یک زرادخانه هسته‌یی یا حتی استفاده صلح‌آمیز آن ایجاد می‌کند ابهامی ندارد. هیچ‌کس دخالتهای خارجی تهران در خاورمیانه که به اختلاف اسرائیل و فلسطین دامن می‌زند، را پنهان نمی‌کند.
کشورهای دموکراتیک چه سیاستی را باید برای جلوگیری از آتش، قبل از تلاش برای خاموش کردن آن اتخاذ کنند؟
آلن ویوین ضمن بررسی راههای مقابله با رژیم آخوندی حاکم بر ایران، با رد راه کارهای جنگ خارجی و ادامه سیاست مماشات با رژیم می‌افزاید:
آیا هیچ راه کار دیگری متصور نیست؟ چنین تصوری نادیده گرفتن مردم ایران است. به‌رغم شدت سرکوبی که بر مردم ایران اعمال می‌شود، آنها توانسته‌اند در یک سال گذشته، تصویر غرور آمیزی از اراده و شجاعت از خود نشان دهند.
مردم ایران امروز برای یک دولت دیگر اماده هستند و در میان نیروهای ایرانی در تبعید، یک جنبش تغییر سیاسی و اجتماعی قدرتمند وجود دارد که در شورای ملی مقاومت ایران تبلور یافته است. کافی است در گردهمایی آن در ۲۶ژوئن گذشته در تاورنی شرکت کرده باشید تا قدرت و عزم آن را حس کنید.
کشورهای دموکراتیک نمی‌توانند این واقعیت سیاسی بدیهی را نادیده بگیرند. در تاریخ معاصر، وینستون چرچیل در حالی‌که لندن زیر بمباران بود و به‌نظر می‌رسید که در جنگ در آستانه شکست است به‌خوبی دریافت که دوگل و جنبش فرانسه آزاد را باید به‌رسمیت بشناسد.
امروز هیچ‌کس در مورد تهدیدی که رژیم ایران، این کانون فساد برای صلح جهانی ایجاد کرده است، تردیدی ندارد. هیچ‌کس نسبت به خطری که گسترش فناوری صنعت اتمی چه در زمینه تشکیل یک زرادخانه هسته‌یی یا حتی استفاده صلح‌آمیز آن ایجاد می‌کند ابهامی ندارد. هیچ‌کس دخالتهای خارجی تهران در خاورمیانه که به اختلاف اسرائیل و فلسطین دامن می‌زند، را پنهان نمی‌کند.
کشورهای دموکراتیک چه سیاستی را باید برای جلوگیری از آتش، قبل از تلاش برای خاموش کردن آن اتخاذ کنند؟
آلن ویوین ضمن بررسی راههای مقابله با رژیم آخوندی حاکم بر ایران، با رد راه کارهای جنگ خارجی و ادامه سیاست مماشات با رژیم می‌افزاید:
آیا هیچ راه کار دیگری متصور نیست؟ چنین تصوری نادیده گرفتن مردم ایران است. به‌رغم شدت سرکوبی که بر مردم ایران اعمال می‌شود، آنها توانسته‌اند در یک سال گذشته، تصویر غرور آمیزی از اراده و شجاعت از خود نشان دهند.
مردم ایران امروز برای یک دولت دیگر اماده هستند و در میان نیروهای ایرانی در تبعید، یک جنبش تغییر سیاسی و اجتماعی قدرتمند وجود دارد که در شورای ملی مقاومت ایران تبلور یافته است. کافی است در گردهمایی آن در ۲۶ژوئن گذشته در تاورنی شرکت کرده باشید تا قدرت و عزم آن را حس کنید.
کشورهای دموکراتیک نمی‌توانند این واقعیت سیاسی بدیهی را نادیده بگیرند. در تاریخ معاصر، وینستون چرچیل در حالی‌که لندن زیر بمباران بود و به‌نظر می‌رسید که در جنگ در آستانه شکست است به‌خوبی دریافت که دوگل و جنبش فرانسه آزاد را باید به‌رسمیت بشناسد.
