ایاد جمال‌الدین روحانی برجسته شیعه و عضو کمیته روابط خارجه پارلمان عراق گفت: مجاهدین و قرارگاه اشرف مشمول کنوانسیون چهارم ژنو هستند، آنها افراد حفاظت شده می‌باشند. کسی نمی‌تواند آنها را به‌زور در داخل عراق جابجا کند قوانین بین‌المللی اینگونه جابه‌جاییها را ممنوع کرده است.
مجری: شما از حضور مجاهدین خلق در عراق دفاع می‌کنید، ولی نقطه نظری هم هست که می‌گوید: ما حق داریم که از آنها بخواهیم که از عراق بروند، چرا سید ایاد خواستار این است که آنها در عراق بمانند؟
ایاد جمال‌الدین: این موضوع را از دو جنبه می‌توان بررسی کرد. یکی از جنبه قانونی است، چرا که برای کشوری که تلاش می‌کند که کشوری دارای نهادها و ارگانهای قانونی باشد، آنها یعنی مجاهدین و قرارگاه اشرف مشمول کنوانسیون چهارم ژنو هستند، چون آنها آدمهای غیرنظامی هستند و حفاظت شده هستند و باید که ما آنها را حفاظت کنیم. آنها غیرنظامی هستند، چون یک قطعه سلاح هم ندارند. پس جنبه قانونی مسأله انتقال اجباری آنها در داخل عراق را ممنوع می‌کند. یعنی نمی‌توانند آنها را به‌زور و بدون اینکه بخواهند، از دیالی به خالص منتقل کنند. یعنی قوانین بین‌المللی این را ممنوع کرده است.
مجری: ولی می‌توانند از آنها بخواهند که به‌جای دیگری بجز عراق بروند؟
ایاد جمال‌الدین: نه آنها را نه می‌توان به‌زور در داخل عراق جا به‌جا کرد و نه به خارج عراق. چرا که آنها غیرنظامی و حفاظت شده هستند و قوانین بین‌المللی اینکار را منع کرده است.
مجری: پس بالاخره این یک مسأله قانونی است و یا یک نقطه نظر سیاسی است؟
ایاد جمال‌الدین: من که به شما گفتم که این دو جنبه دارد، این جنبه قانونی است، یعنی قوانین بین‌المللی ما را از جابه‌جایی اجباری آنها در داخل عراق و هم‌چنین انتقال آنها به خارج عراق منع می‌کند. این به‌لحاظ قانونی، اما از جنبه سیاسی، از آن‌جا که ایران، و این چیزی است که در کمیسیون روابط خارجی (پارلمان عراق) ثبت شده است… … ما باید از مجاهدین خلق حمایت کنیم و برایشان در داخل عراق تلویزیون ماهواره‌ای راه بیندازیم، … … هم‌چنانکه ایران نیروهای شبه‌نظامی خودش را علیه ما استفاده می‌کند.
مجری: پس این بیشتر از اینکه به‌خاطر علاقه به مجاهدین خلق و یا حتی به‌خاطر علاقه به ارزشهای انسانی باشد، به‌خاطر تنفر از رژیم ایران است؟
ایاد جمال‌الدین: این همان سیاست است.
مجری: ولی در اول گفتگویمان گفتی…
ایاد جمال‌الدین: گفتم که دو جنبه دارد یکی قانون بین‌المللی است که شما را از جابجایی آنها منع می‌کند، این موضع قانون است… …
مجری: شما از حضور مجاهدین خلق در عراق دفاع می‌کنید، ولی نقطه نظری هم هست که می‌گوید: ما حق داریم که از آنها بخواهیم که از عراق بروند، چرا سید ایاد خواستار این است که آنها در عراق بمانند؟
ایاد جمال‌الدین: این موضوع را از دو جنبه می‌توان بررسی کرد. یکی از جنبه قانونی است، چرا که برای کشوری که تلاش می‌کند که کشوری دارای نهادها و ارگانهای قانونی باشد، آنها یعنی مجاهدین و قرارگاه اشرف مشمول کنوانسیون چهارم ژنو هستند، چون آنها آدمهای غیرنظامی هستند و حفاظت شده هستند و باید که ما آنها را حفاظت کنیم. آنها غیرنظامی هستند، چون یک قطعه سلاح هم ندارند. پس جنبه قانونی مسأله انتقال اجباری آنها در داخل عراق را ممنوع می‌کند. یعنی نمی‌توانند آنها را به‌زور و بدون اینکه بخواهند، از دیالی به خالص منتقل کنند. یعنی قوانین بین‌المللی این را ممنوع کرده است.
مجری: ولی می‌توانند از آنها بخواهند که به‌جای دیگری بجز عراق بروند؟
ایاد جمال‌الدین: نه آنها را نه می‌توان به‌زور در داخل عراق جا به‌جا کرد و نه به خارج عراق. چرا که آنها غیرنظامی و حفاظت شده هستند و قوانین بین‌المللی اینکار را منع کرده است.
مجری: پس بالاخره این یک مسأله قانونی است و یا یک نقطه نظر سیاسی است؟
ایاد جمال‌الدین: من که به شما گفتم که این دو جنبه دارد، این جنبه قانونی است، یعنی قوانین بین‌المللی ما را از جابه‌جایی اجباری آنها در داخل عراق و هم‌چنین انتقال آنها به خارج عراق منع می‌کند. این به‌لحاظ قانونی، اما از جنبه سیاسی، از آن‌جا که ایران، و این چیزی است که در کمیسیون روابط خارجی (پارلمان عراق) ثبت شده است… … ما باید از مجاهدین خلق حمایت کنیم و برایشان در داخل عراق تلویزیون ماهواره‌ای راه بیندازیم، … … هم‌چنانکه ایران نیروهای شبه‌نظامی خودش را علیه ما استفاده می‌کند.
مجری: پس این بیشتر از اینکه به‌خاطر علاقه به مجاهدین خلق و یا حتی به‌خاطر علاقه به ارزشهای انسانی باشد، به‌خاطر تنفر از رژیم ایران است؟
ایاد جمال‌الدین: این همان سیاست است.
مجری: ولی در اول گفتگویمان گفتی…
ایاد جمال‌الدین: گفتم که دو جنبه دارد یکی قانون بین‌المللی است که شما را از جابجایی آنها منع می‌کند، این موضع قانون است… …
