فیگارو با درج مقاله‌یی با عنوان مادران پارک لاله تجمع هر شنبه مادران در پارک لاله را مورد توجه قرار داد و نوشت. این منطقی است که مادران جوانانی که با چماق مورد ضرب و شتم قرار گرفته، دستگیر شده و به مکانهای نا معلومی منتقل شده و یا به قتل رسیدند این مکان سرسبز را به محل قرار خود تبدیل کنند و بپرسند: «فرزند من کجاست؟ چرا نمی‌توانم به هیچ دستگاه عدالتی دسترسی داشته باشم؟
فیگارو در این مقاله با اشاره به خبر بازداشت موقت مادران درجریان تظاهراتشان در پارک لاله، می‌نویسد: یک حرمت مورد تجاوز قرار گرفت و رژیم این حرمت را شکست و با اشاره به نقل قولی از یک ایرانی آنرا نشان‌دهنده عمیقتر شدن شکاف میان رژیم و بخش وسیعی از مردم می‌داند.
فیگارو سپس تجمع مادران را با یک رویداد تاریخی مشابه در آرژانتین مقایسه می‌کند که مادران آرژانتینی در 30آوریل 1977 در بوئنوس آیرس با سر کردن یک روسری سفید که نام فرزند ناپدید شده‌اشان روی آن نوشته شده بود گرداگرد بنایی در وسط میدان می‌و کاخ ریاست جمهوری می‌چرخیدند. این جنبش گسترش یافت و هر پنجشنبه بیش از دو هزار نفر در این محل گردهم می‌آمدند.
موضوع مادران پارک لاله این سؤال را پیش رو قرار می‌دهد: آنهایی که غیر از شجاعت چیزی در دست ندارند در مقابل کسی که قدرت در اختیار دارد چه کار می‌توانند بکنند.
فیگارو در این مقاله با اشاره به خبر بازداشت موقت مادران درجریان تظاهراتشان در پارک لاله، می‌نویسد: یک حرمت مورد تجاوز قرار گرفت و رژیم این حرمت را شکست و با اشاره به نقل قولی از یک ایرانی آنرا نشان‌دهنده عمیقتر شدن شکاف میان رژیم و بخش وسیعی از مردم می‌داند.
فیگارو سپس تجمع مادران را با یک رویداد تاریخی مشابه در آرژانتین مقایسه می‌کند که مادران آرژانتینی در 30آوریل 1977 در بوئنوس آیرس با سر کردن یک روسری سفید که نام فرزند ناپدید شده‌اشان روی آن نوشته شده بود گرداگرد بنایی در وسط میدان می‌و کاخ ریاست جمهوری می‌چرخیدند. این جنبش گسترش یافت و هر پنجشنبه بیش از دو هزار نفر در این محل گردهم می‌آمدند.
موضوع مادران پارک لاله این سؤال را پیش رو قرار می‌دهد: آنهایی که غیر از شجاعت چیزی در دست ندارند در مقابل کسی که قدرت در اختیار دارد چه کار می‌توانند بکنند.
