فرامرز پایور، استاد نامدار و گنجینه گرانبها و ارزنده موسیقی ایران از میان ما رفت. وی میراث دار و ذخیره با ارزشی از اندوخته‌های اساتید برزگ موسیقی ملی و معاصر ما بود و خدمات مؤثر، بی‌دریغ و فراموشی‌ناپذیر وی در جهت احیا و نگاهبانی از فرهنگ و هنر ایران بسی جای قدردانی و سپاس دارد.
پایور دوست و پدری مهربان، پرتلاش و بی‌آلایش بود که عمر خود را وقف خدمت به موسیقی ایران نمود و به حق تحولات شگرفی در ارائه این هنر ایجاد نمود. وی طی عمر پربار خود، بارها موسیقی ملی ما را به شکلی شایسته و درخور، در صحنه‌های بین‌المللی به نمایش گذاشت. استادی که جدیت و دلسوزی‌اش تا آخرین دقایق عمر با خون او جریان داشت.
پایور در برهه‌ای که باید به بهترین شکل، جامعه موسیقی و نسل جوان را از وجود ارزشمند خود سیراب و بهره‌مند می‌نمود، به دلیل شروع حاکمیت اختناق آخوندی و به‌خاطر روح لطیف و حساس و میهن پرستانه‌اش، خانه‌نشین و مبتلا به بیماریهای عصبی شد و زندگی‌‌اش توسط این رژیم ضدهنر تبدیل به مرگی تدریجی گردید.
باشد که با سرنگونی آخوندهای جنایتکار، قدر این هنرمند بزرگ واین انسان والا و خدمات ارزنده‌اش به فرهنگ و هنر میهن‌مان را هرچه بیشتر گرامی بداریم. یادش گرامی باد.
پایور دوست و پدری مهربان، پرتلاش و بی‌آلایش بود که عمر خود را وقف خدمت به موسیقی ایران نمود و به حق تحولات شگرفی در ارائه این هنر ایجاد نمود. وی طی عمر پربار خود، بارها موسیقی ملی ما را به شکلی شایسته و درخور، در صحنه‌های بین‌المللی به نمایش گذاشت. استادی که جدیت و دلسوزی‌اش تا آخرین دقایق عمر با خون او جریان داشت.
پایور در برهه‌ای که باید به بهترین شکل، جامعه موسیقی و نسل جوان را از وجود ارزشمند خود سیراب و بهره‌مند می‌نمود، به دلیل شروع حاکمیت اختناق آخوندی و به‌خاطر روح لطیف و حساس و میهن پرستانه‌اش، خانه‌نشین و مبتلا به بیماریهای عصبی شد و زندگی‌‌اش توسط این رژیم ضدهنر تبدیل به مرگی تدریجی گردید.
باشد که با سرنگونی آخوندهای جنایتکار، قدر این هنرمند بزرگ واین انسان والا و خدمات ارزنده‌اش به فرهنگ و هنر میهن‌مان را هرچه بیشتر گرامی بداریم. یادش گرامی باد.
