728 x 90

ادبیات و فرهنگ,

هنوزت قمری دلتنگ می‌خواند: دوستت دارم..

-

روزگار تلخکامی‌ست
عصر دیهیم ولایی.‌
وجهه‌ی شأن و کرامت
رهن آب و قرص نانی.
ـ نیستت راه ـ
تاجداران ولایت
                    می‌کشند از گرده‌هایت آه... !
 
روزگار تلخکامی‌ست
عصر دیهیم ولایی.
زندگی را دیوساری‌
در کمین شادنوشی
در مصاف توسن اندیشه‌ورزی
قحطی عشق
                  می‌کشد از گرده‌های آدمی
                                                      بیداد زنجیر و رسن!
 
روزگار سینه ـ سنگ شیخ و فخر مذهب‌آرای شقاوت
بر حریر مهربان‌پوی اهورا و پریِ زندگانی‌ست!
آن‌چنانی در محاق این شبان تلخ دندان‌گرد
تا گذاری جلوه‌های مه‌وش معشوق و مهر زندگی را
رخصتی در کوی اعدام
فرصتی دیدار زندان
جلوه‌یی در قلعه‌های اعتیاد
معبری داد و ستد با کودکان و استخوان و گرمی بازار اندام
دشنه‌ها بر دیس‌های نطع
                                 خوشکام... !
 
تیرک ابلیس
                برنهاده تار بر نای فرشته
نعرهٴ تعزیر
            برنهاده پود
                         بر گلوی «دوستت دارم»!
یاس‌ها را داس‌ها
                        مژده‌بخشان صفیر بامدادانند!
ریشه‌های بید و باغ زندگانی
                                    از قنات خون و از گورابه‌های مرگ می‌نوشند!
 
تا هنوزت گرگر اندیشه‌ و رؤیای عشقی‌ هست
تا هنوزت جلوه‌های مه‌وش معشوق و مهر زندگانی هست
معبر جان را گدار مردمان و میهنی کن
که هنوزش بر گلویش قمری دلتنگ می‌خواند: «دوستت دارم»...
ذکر صبح و شام را
با لب اندیشه نجوا کن:
«بـاش دانـا
روزگار سینه ـ سنگ شیخ و فخر مذهب‌آرای شقاوت‌هاست
عصر دیهیم ولایی‌ست!»
 
س.ع.نسیم
14تیر 96.
										
											<iframe style="border:none" width="100%" scrolling="no" src="https://www.mojahedin.org/if/6b5a407b-d238-45b9-909b-c7c3f25f0355"></iframe>
										
									

گزیده ها

تازه‌ترین اخبار و مقالات