در دهم تیرماه شاهد برگزاری کهکشان دیگری بودیم. کهکشانی با بیش از یکصدهزار فروغ آزادی.
در این روز شاهد صحنه‌هایی از عظمت و شکوه بی‌نظیر، نه تنها در سطح ملی بلکه در سطح جهانی بودیم. شاید بتوان گفت که بزرگترین گردهمایی یک گروه اپوزیسیون در طول تاریخ در شرایطی شکل گرفت که مردم ایران و جهان و بالاخص منطقه درگیر سفاکترین و خونخوارترین دیکتاتورهای طول تاریخ بشریت قرار گرفته‌اند. حکومتی که 38سال شکنجه و اعدام برپا کرد، سعی و تلاش بسیار نمود که ایران و ایرانی را نابود کند، سهمگین‌ترین هجوم فرهنگی را به ملت با فرهنگ هزاران ساله ما تحمیل کرد، تا صدای هر اعتراضی را در گلو خفه کند، تا بساط خلافت سفیانی چند صد ساله را پایه‌ریزی کند. حکومتی که با قساوت و بی‌رحمی پاکترین فرزندان این مرز و بوم را به واهی‌ترین اتهامات به خاک و خون کشیدند، مخوفترین سیتمهای امنیتی را برپا کردند، ننگین‌ترین و عظیم‌ترین تبلیغات را برعلیه مجاهدین و مقاومت ایران به کار بستند، با تهدید، ارعاب، تطمیع و هزار ترفند ضدمردمی و ضداخلاقی دیگر سعی در ایزوله کردن و جدا کردن اعضای آن بکار بردند تا شاید بتوانند این مقاومت را که همانا سمبل مقاومت مردم ایران است به زانو درآورند. همان تلاشی که برای گروه‌های سیاسی دیگر کردند و توانستند بسیاری از آنها را مچاله و له کنند. کسانی که طی این سالها زیر ضربات سنگین رژیم تاب برنیاوردند و به خفت و خواری افتادند.
و اما خمینی جلاد تصور می‌کرد می‌تواند همین روش را در مورد مجاهدین بکار بندد، ولی زهی خیال باطل. رهبر از خود گذشته این مقاومت توانست این کشتی را از تلاطمهای متعدد و غیرقابل وصفی که حتی روی کاغذ، عبور از آنها محال به نظر می‌رسید، به سلامت به ساحل نجات برساند. چه کسی می‌توانست تصور کند بعد از قتل‌عام سال 67، پس از اشغال عراق و بمباران پایگاههای مجاهدین، پس از پروژه استمالت از رژیم دجال آخوندی و سرکوب و محدود کردن مقاومت به‌عنوان کادوی دولتهای مماشات گر به آخوندها و قرار دادن آنها در لیستهای ننگین تروریستی، بعد از کودتای 17ژوئن، پس از انتقال مجاهدین به زندان لیبرتی و هزاران ضربه مهلک دیگر مقاومت ایران بتواند به سلامت از آنها خارج شود.
و این در حالی است که هنوز یک صدم ابعاد و عظمت واقعی این رویدادها و مقاومت ها و پایداریها بیان نشده و هزاران جلد کتاب برای شرح این وقایع لازم است. این استواری میسر نگردید مگر با استقامت و پرداخت فدای حداکثر، آنهم از بالاترین رده آن یعنی رهبری این مقاومت. بدون خلوص و پاکی این مقاومت و بالاخص رهبری آن، عبور این قافله از این راه پر پیچ و خم و خونین و سخت محال بود. اگر نبود حمایت این مردم قهرمان میهن، تا به‌حال این مقاومت صدها کفن پوسانده بود.
وقتی به گردهمایی دهم تیرماه نگاه می‌کردم، غرق در حیرت و تعجب از اینهمه عظمت، بی‌اختیار یاد صد و بیست هزار گل پرپر شده‌ای افتادم که حی و حاضر نظاره‌گر این رویداد تاریخی بودند. حضور تک‌تک آنها را در آنجا می‌توانستم حس کنم. آری این گردهمایی حاصل همان خونهای بی‌بدیل است؛ زیرا که از همان خون‌ها بود که این اجتماع بی‌نظیر شکل گرفت و مشتی شد بر دهان مزدوران و یاوه گویان.
و اما رژیم ددمنش آخوندی در شرایطی که از هر زمان دیگری ضربه پذیرتر است و در باتلاق سرنگونی گیر کرده، ضربه مهلک دیگری را دریافت کرد. بی‌شک اثرات این کهکشان را در روزهای پیش رو بیش از پیش در پیکره لرزان حکومت ولی‌فقیه ارتجاع مشاهده خواهیم کرد. بدیهی است استمرار جنبش دادخواهی ضربات را بر این ضحاک زمان تشدید خواهد نمود. دیر نیست مردم به جان آمده از ظم و ستم آخوندی و فرزندان رشید آنها در ارتش آزادیبخش ملی ایران، این زیباترین وطن را از شر وجود این ضحاک هزار مار پاک کنند و شاهد برگزاری کهکشانی دیگر منتهی در میدان آزادی با حضور تمامی مردم ایران باشیم.
به امید آن روز ف-ت.
در این روز شاهد صحنه‌هایی از عظمت و شکوه بی‌نظیر، نه تنها در سطح ملی بلکه در سطح جهانی بودیم. شاید بتوان گفت که بزرگترین گردهمایی یک گروه اپوزیسیون در طول تاریخ در شرایطی شکل گرفت که مردم ایران و جهان و بالاخص منطقه درگیر سفاکترین و خونخوارترین دیکتاتورهای طول تاریخ بشریت قرار گرفته‌اند. حکومتی که 38سال شکنجه و اعدام برپا کرد، سعی و تلاش بسیار نمود که ایران و ایرانی را نابود کند، سهمگین‌ترین هجوم فرهنگی را به ملت با فرهنگ هزاران ساله ما تحمیل کرد، تا صدای هر اعتراضی را در گلو خفه کند، تا بساط خلافت سفیانی چند صد ساله را پایه‌ریزی کند. حکومتی که با قساوت و بی‌رحمی پاکترین فرزندان این مرز و بوم را به واهی‌ترین اتهامات به خاک و خون کشیدند، مخوفترین سیتمهای امنیتی را برپا کردند، ننگین‌ترین و عظیم‌ترین تبلیغات را برعلیه مجاهدین و مقاومت ایران به کار بستند، با تهدید، ارعاب، تطمیع و هزار ترفند ضدمردمی و ضداخلاقی دیگر سعی در ایزوله کردن و جدا کردن اعضای آن بکار بردند تا شاید بتوانند این مقاومت را که همانا سمبل مقاومت مردم ایران است به زانو درآورند. همان تلاشی که برای گروه‌های سیاسی دیگر کردند و توانستند بسیاری از آنها را مچاله و له کنند. کسانی که طی این سالها زیر ضربات سنگین رژیم تاب برنیاوردند و به خفت و خواری افتادند.
و اما خمینی جلاد تصور می‌کرد می‌تواند همین روش را در مورد مجاهدین بکار بندد، ولی زهی خیال باطل. رهبر از خود گذشته این مقاومت توانست این کشتی را از تلاطمهای متعدد و غیرقابل وصفی که حتی روی کاغذ، عبور از آنها محال به نظر می‌رسید، به سلامت به ساحل نجات برساند. چه کسی می‌توانست تصور کند بعد از قتل‌عام سال 67، پس از اشغال عراق و بمباران پایگاههای مجاهدین، پس از پروژه استمالت از رژیم دجال آخوندی و سرکوب و محدود کردن مقاومت به‌عنوان کادوی دولتهای مماشات گر به آخوندها و قرار دادن آنها در لیستهای ننگین تروریستی، بعد از کودتای 17ژوئن، پس از انتقال مجاهدین به زندان لیبرتی و هزاران ضربه مهلک دیگر مقاومت ایران بتواند به سلامت از آنها خارج شود.
و این در حالی است که هنوز یک صدم ابعاد و عظمت واقعی این رویدادها و مقاومت ها و پایداریها بیان نشده و هزاران جلد کتاب برای شرح این وقایع لازم است. این استواری میسر نگردید مگر با استقامت و پرداخت فدای حداکثر، آنهم از بالاترین رده آن یعنی رهبری این مقاومت. بدون خلوص و پاکی این مقاومت و بالاخص رهبری آن، عبور این قافله از این راه پر پیچ و خم و خونین و سخت محال بود. اگر نبود حمایت این مردم قهرمان میهن، تا به‌حال این مقاومت صدها کفن پوسانده بود.
وقتی به گردهمایی دهم تیرماه نگاه می‌کردم، غرق در حیرت و تعجب از اینهمه عظمت، بی‌اختیار یاد صد و بیست هزار گل پرپر شده‌ای افتادم که حی و حاضر نظاره‌گر این رویداد تاریخی بودند. حضور تک‌تک آنها را در آنجا می‌توانستم حس کنم. آری این گردهمایی حاصل همان خونهای بی‌بدیل است؛ زیرا که از همان خون‌ها بود که این اجتماع بی‌نظیر شکل گرفت و مشتی شد بر دهان مزدوران و یاوه گویان.
و اما رژیم ددمنش آخوندی در شرایطی که از هر زمان دیگری ضربه پذیرتر است و در باتلاق سرنگونی گیر کرده، ضربه مهلک دیگری را دریافت کرد. بی‌شک اثرات این کهکشان را در روزهای پیش رو بیش از پیش در پیکره لرزان حکومت ولی‌فقیه ارتجاع مشاهده خواهیم کرد. بدیهی است استمرار جنبش دادخواهی ضربات را بر این ضحاک زمان تشدید خواهد نمود. دیر نیست مردم به جان آمده از ظم و ستم آخوندی و فرزندان رشید آنها در ارتش آزادیبخش ملی ایران، این زیباترین وطن را از شر وجود این ضحاک هزار مار پاک کنند و شاهد برگزاری کهکشانی دیگر منتهی در میدان آزادی با حضور تمامی مردم ایران باشیم.
به امید آن روز ف-ت.
