گسترش اعتراضات اجتماعی علیه رژیم آخوندی به درجه‌یی از رشد و اعتلا رسیده که به‌رغم سانسور شدید برای جلوگیری از انتشار اخبار و وقایع آن، رسانه‌ها و مهره‌های رژیم ناگزیر شده‌اند که به این واقعیت اعتراف کنند.
ابراز هراس از رشد اعترضات اجتماعی که در دی‌ماه95 حداقل به 215 مورد رسید، قبل از هر چیز بیانگر بن‌بست رژیم در امر سرکوب است.
روزنامه حکومتی وطن امروز وابسته به باند خامنه‌ای ضمن اشاره به انتشار اخبار اعتراضات مردمی توسط رسانه‌های اجتماعی و ”سرعت و سهولت تبدیل مخالفتهای بالقوه به بالفعل“ !، نوشت: ”حال در اواخر دوران کاری یازدهمین دولت بعد از انقلاب، با نگاهی اجمالی به اتفاقات این سه سال و اندی، نتایج جالبی به دست می‌آید که می‌توان این گُرگرفتگی بی‌سابقه در روحیه اعتراضی ملت ایران را به‌خوبی توجیه کرد“.
آری، نگرانی این است که این اعتراضات تا آنجا پیشروی کند که نظام ولایت ”دچار نافرمانی مدنی“ شود. (روزنامه حکومتی ابتکار 16بهمن 95)
واضح است که منظور از نافرمانی مدنی انفجار خشم متراکم مردم و بروز قیامی نظیر قیام سال 88 است.
یکی دیگر از مهره‌های باند مغلوب رژیم ضمن اعتراف نسبت به نفرت فزاینده مردم از رژیم می‌گوید: ”باید کاری کنیم اعتماد مردم و حاکمیت نسبت به یکدیگر افزایش یابد“. (سایت تابناک 16بهمن 95)
وزیر اطلاعات رژیم نیز گفته بود: ”طبق اطلاعات ناجا در دو ماه اول سال تجمعات صنفی 55 درصد افزایش داشته است، بنابراین امکان تبدیل این تجمعات به اعتراضات سیاسی و چالشهای امنیتی وجود دارد“.
خامنه‌ای هم قبلاً با اشاره به بحرانهایی که رژیم را احاطه کرده، وحشتش را از تضادهای مردم این‌چنین ابراز کرد: ”ببینید ما در داخل کشور یک گُسلهایی داریم، گُسلهای قومی داریم، گُسلهای عقیدتی داریم، سنّی و شیعه داریم مثلاً فرض بفرمایید، گُسلهای جناحی داریم، این گُسلها تا مادامی که فعّال نشده، زلزله به وجود نمی‌آید؛ اگر چنان‌چه این گُسلها فعّال شد، آن‌وقت زلزله به وجود می‌آید؛ سعی دشمن در فعال کردن این گُسلها است؛ “ (سایت خامنه‌ای 16خرداد 95)
پیش از این رحمانی فضلی وزیر کشور دولت آخوند حسن روحانی نیز گفته بود: ”با مسائلی مانند امنیت و اعتماد سر و کار داریم و با انبوهی از جمعیت مواجه هستیم که اگر با کاهش انسجام اجتماعی مواجه شویم و یا شاهد کمتر شدن امید مردم و انگیزه آنان شویم همه این مسائل با توجه به تبلیغات، برنامه‌ها و دخالتهای زیادی که در قالب جنگ روانی و فشارهای سیاسی وارد می‌شود می‌تواند در برخی شرایط ما را دچار مشکلات اساسی کند“. (گزارش رحمانی فضلی به مجلس ارتجاع 17خرداد 95)
گرگرفتگی بی‌سابقه روحیه اعتراضی مردم علیه نظام، عدم اعتماد مردم به حاکمیت و امکان تبدیل شدن تجمعات صنفی به اعتراضات سیاسی و چالشهای امنیتی در هراس از این است که دامنه اعتراضات به خیابانها بکشد و توده‌های به جان آمده‌یی نظیر ارتش بیکاران، حاشیه نشینان، کارگران بیکار و... . طومار عمر ننگین رژیم را در هم بچینند و آن را سرنگون سازند.
ابراز هراس از رشد اعترضات اجتماعی که در دی‌ماه95 حداقل به 215 مورد رسید، قبل از هر چیز بیانگر بن‌بست رژیم در امر سرکوب است.
روزنامه حکومتی وطن امروز وابسته به باند خامنه‌ای ضمن اشاره به انتشار اخبار اعتراضات مردمی توسط رسانه‌های اجتماعی و ”سرعت و سهولت تبدیل مخالفتهای بالقوه به بالفعل“ !، نوشت: ”حال در اواخر دوران کاری یازدهمین دولت بعد از انقلاب، با نگاهی اجمالی به اتفاقات این سه سال و اندی، نتایج جالبی به دست می‌آید که می‌توان این گُرگرفتگی بی‌سابقه در روحیه اعتراضی ملت ایران را به‌خوبی توجیه کرد“.
آری، نگرانی این است که این اعتراضات تا آنجا پیشروی کند که نظام ولایت ”دچار نافرمانی مدنی“ شود. (روزنامه حکومتی ابتکار 16بهمن 95)
واضح است که منظور از نافرمانی مدنی انفجار خشم متراکم مردم و بروز قیامی نظیر قیام سال 88 است.
یکی دیگر از مهره‌های باند مغلوب رژیم ضمن اعتراف نسبت به نفرت فزاینده مردم از رژیم می‌گوید: ”باید کاری کنیم اعتماد مردم و حاکمیت نسبت به یکدیگر افزایش یابد“. (سایت تابناک 16بهمن 95)
وزیر اطلاعات رژیم نیز گفته بود: ”طبق اطلاعات ناجا در دو ماه اول سال تجمعات صنفی 55 درصد افزایش داشته است، بنابراین امکان تبدیل این تجمعات به اعتراضات سیاسی و چالشهای امنیتی وجود دارد“.
خامنه‌ای هم قبلاً با اشاره به بحرانهایی که رژیم را احاطه کرده، وحشتش را از تضادهای مردم این‌چنین ابراز کرد: ”ببینید ما در داخل کشور یک گُسلهایی داریم، گُسلهای قومی داریم، گُسلهای عقیدتی داریم، سنّی و شیعه داریم مثلاً فرض بفرمایید، گُسلهای جناحی داریم، این گُسلها تا مادامی که فعّال نشده، زلزله به وجود نمی‌آید؛ اگر چنان‌چه این گُسلها فعّال شد، آن‌وقت زلزله به وجود می‌آید؛ سعی دشمن در فعال کردن این گُسلها است؛ “ (سایت خامنه‌ای 16خرداد 95)
پیش از این رحمانی فضلی وزیر کشور دولت آخوند حسن روحانی نیز گفته بود: ”با مسائلی مانند امنیت و اعتماد سر و کار داریم و با انبوهی از جمعیت مواجه هستیم که اگر با کاهش انسجام اجتماعی مواجه شویم و یا شاهد کمتر شدن امید مردم و انگیزه آنان شویم همه این مسائل با توجه به تبلیغات، برنامه‌ها و دخالتهای زیادی که در قالب جنگ روانی و فشارهای سیاسی وارد می‌شود می‌تواند در برخی شرایط ما را دچار مشکلات اساسی کند“. (گزارش رحمانی فضلی به مجلس ارتجاع 17خرداد 95)
گرگرفتگی بی‌سابقه روحیه اعتراضی مردم علیه نظام، عدم اعتماد مردم به حاکمیت و امکان تبدیل شدن تجمعات صنفی به اعتراضات سیاسی و چالشهای امنیتی در هراس از این است که دامنه اعتراضات به خیابانها بکشد و توده‌های به جان آمده‌یی نظیر ارتش بیکاران، حاشیه نشینان، کارگران بیکار و... . طومار عمر ننگین رژیم را در هم بچینند و آن را سرنگون سازند.
