تشکلهای رزمنده سوری با رفتن به آستانه بشرط برقراری آتش‌بس در سوریه موافقت کردند. سؤال این است که چه امیدی به مذاکرات آستانه وجود دارد؟ ژنرال احمد حمادی تحلیلگر نظامی در مصاحبه با تلویزیون اورینت به این سؤال پاسخ می‌دهد:
ژنرال احمد حمادی تحلیلگر نظامی:
چه آنهایی که به آستانه می‌روند و چه آنهایی که نمی‌روند متفق‌القول هستند که مطلقاً نمی‌توان با رژیم اسد در آینده زندگی کرد. این از اصول اساسی و پایه‌یی هر گونه روند گفتگو در آینده است. اما رفتن به آستانه بستگی به برخی تلاشهای اجرایی مانند تثبیت آتش‌بس و درخواستها برای ورود مواد غذایی و کمکهای انسانی و برداشتن محاصره شهرها و آزادی زندانیان دارد. لذا ماده اصلی و جوهره اصلی تشکلهای رزمنده که به آستانه می‌روند، تثبیث مناطق و آتش‌بس هست.
کسانی‌که با رفتن به آستانه موافقت نکردند، با رفتن مخالفتی ندارند. اما کسانی‌که به آستانه می‌روند انتظار می‌رود که تمامی رزمندگان در خاک سوریه را نمایندگی کنند. آنچه انتظار می‌رود از آستانه درآید، التزام طرف مقابل به مقرراتی مانند آتش‌بس است که در خدمت مصلحت عمومی انقلاب سوریه است. بنابراین کسی هم با آزادی زندانیان و برداشتن محاصره از مناطق محاصره شده و رساندن مواد غذایی و کمکهای پزشکی به مناطق محاصره شده مخالف نیست همچنین کسی مخالف مرحله انتقال به پروسه سیاسی طبق بیانیه ژنو 1 و قطعنامه 2254 شورای امنیت نیست.
روسها فهمیده‌اند که بدون حضور تشکلهای رزمنده که می‌جنگند و بر زمین مسلط هستند توان محقق کردن هیچ چیز از جمله برقراری آتش‌بس را ندارند. روسها تا همین اواخر، رزمندگان را گروه‌های تروریستی محسوب می‌کردند. اما امروز نشسته و با آنها گفتگو می‌کنند. حقوق سیاسی که لاوروف درباره آن صحبت می‌کند، چیزی نیست که تشکلهای رزمنده برای خودشان بخواهند آنها این حقوق را برای مردم سوریه می‌خواهند. آنها به زیر کشیدن اسد و توافق بر اساس بیانیه ژنو و قطعنامه‌های بین‌المللی و اجرای آن را می‌خواهند. همه تشکلهای رزمنده در حال حاضر بر اهداف مردم و اهداف انقلاب توافق کرده‌اند. به همین خاطر همگی متفق‌القول هستند که مطلقاً هیچ اثری از اسد در هیچ مرحله‌یی از آینده انقلاب سوریه نباید باشد.
ژنرال احمد حمادی تحلیلگر نظامی:
چه آنهایی که به آستانه می‌روند و چه آنهایی که نمی‌روند متفق‌القول هستند که مطلقاً نمی‌توان با رژیم اسد در آینده زندگی کرد. این از اصول اساسی و پایه‌یی هر گونه روند گفتگو در آینده است. اما رفتن به آستانه بستگی به برخی تلاشهای اجرایی مانند تثبیت آتش‌بس و درخواستها برای ورود مواد غذایی و کمکهای انسانی و برداشتن محاصره شهرها و آزادی زندانیان دارد. لذا ماده اصلی و جوهره اصلی تشکلهای رزمنده که به آستانه می‌روند، تثبیث مناطق و آتش‌بس هست.
کسانی‌که با رفتن به آستانه موافقت نکردند، با رفتن مخالفتی ندارند. اما کسانی‌که به آستانه می‌روند انتظار می‌رود که تمامی رزمندگان در خاک سوریه را نمایندگی کنند. آنچه انتظار می‌رود از آستانه درآید، التزام طرف مقابل به مقرراتی مانند آتش‌بس است که در خدمت مصلحت عمومی انقلاب سوریه است. بنابراین کسی هم با آزادی زندانیان و برداشتن محاصره از مناطق محاصره شده و رساندن مواد غذایی و کمکهای پزشکی به مناطق محاصره شده مخالف نیست همچنین کسی مخالف مرحله انتقال به پروسه سیاسی طبق بیانیه ژنو 1 و قطعنامه 2254 شورای امنیت نیست.
روسها فهمیده‌اند که بدون حضور تشکلهای رزمنده که می‌جنگند و بر زمین مسلط هستند توان محقق کردن هیچ چیز از جمله برقراری آتش‌بس را ندارند. روسها تا همین اواخر، رزمندگان را گروه‌های تروریستی محسوب می‌کردند. اما امروز نشسته و با آنها گفتگو می‌کنند. حقوق سیاسی که لاوروف درباره آن صحبت می‌کند، چیزی نیست که تشکلهای رزمنده برای خودشان بخواهند آنها این حقوق را برای مردم سوریه می‌خواهند. آنها به زیر کشیدن اسد و توافق بر اساس بیانیه ژنو و قطعنامه‌های بین‌المللی و اجرای آن را می‌خواهند. همه تشکلهای رزمنده در حال حاضر بر اهداف مردم و اهداف انقلاب توافق کرده‌اند. به همین خاطر همگی متفق‌القول هستند که مطلقاً هیچ اثری از اسد در هیچ مرحله‌یی از آینده انقلاب سوریه نباید باشد.
