اواخر سال 2016 شاهد بزرگترین عملیات کوچ دادن اجباری دهها هزار تن از اهالی حلب بود. آنها بعد از ماهها بمبارانها و محاصره شدن توسط شبه‌نظامیان رژیم ایران و رژیم اسد، مجبور شدند در 15دسامبر شهر را ترک کنند تا به اشغال شبه‌نظامیان رژیم ایران درآید.
سال کوچ دادن اجباری برای اهالی حلب... سالی که با خود تغییرات ریشه‌یی در جغرافیا و بافت جغرافیایی و جمعیتی حلب به همراه داشت. تشکلهای رزمنده در این منطقه در تهاجم دست بالا را داشتند اما دفاع آنها به‌دلیل نداشتن سلاحهای کیفی ضعیف‌تر از دشمن بود.
در ابتدای سال 2016 شبه‌نظامیان رژیم ایران با پشتیبانی هوایی روسیه، محاصره شهرهای نبل و زهرا در شمال حلب را شکستند.
بعد از آن یک آتش‌بس کامل در پایان ماه فوریه 2016 برقرار شد و تظاهراتها مجدداً با خواست سرنگونی رژیم اسد از سر گرفته شد.
در ماه آوریل بعد از فروپاشی گفتگوهای ژنو، رزمندگان در سمت جنوب پیشروی کردند. آنها در یک تهاجم غافلگیر کننده، شهر العیس و بلندترین ارتفاع آن در حومه حلب را آزاد کردند. به این صورت حومه جنوبی حلب به گورستان سرکردگان سپاه پاسداران تبدیل شد.
بعد از آن مجدداً یک آتش‌بس برقرار شد، اما با بمبارانهای هوایی روسیه در شمال حلب فروپاشید. در ماه ژوئن، شبه‌نظامیان رژیم ایران، مزارع ملاح را اشغال و جاده کاستلو تنها شریان حیاتی حلب را قطع کردند. این در حالی بود که ماه ژوئن به خونین‌ترین ماه در حلب توصیف شد. در این ماه 2120 شهروند سوری کشته شدند.
در پایان ژوئن، رزمندگان یک حمله گسترده از محور جنوب غربی حلب را آغاز کردند که به آزادسازی مجتمع های دانشکده توپخانه و جنگ‌افزار، دانشکده‌های فنی و هوایی و بخشهایی از جاده راموسه منجر شد. این عملیات در نهایت به شکستن محاصره حلب در 9 اوت انجامید.
نور عجوری رزمنده ارتش آزادی سوریه
«ما تا همین امروز سلاح داریم و از سلاح هم دست بر نمی‌داریم همان‌طور که دانشکده توپخانه و جاده راموسه را گرفتیم، می‌توانیم کل حلب را آزاد کنیم»
رژیم اسد در ابتدای ماه سپتامبر توانست دانشکده توپخانه را بازپس بگیرد. رژیم اسد تمامی مراکز درمانی را نابود کرد و در همین ماه بود که کاروان صلیب‌سرخ جهانی در غرب حلب را بمباران کرد.
اما در ماه اکتبر، رزمندگان برای اولین بار نبردها را به زمینهای جدیدی کشاندند. رزمندگان به منطقه منیان و مجتمع 3000 دستگاه تمرکز کردند و به دروازه‌های غرب حلب بازگشتند.
در اواسط نوامبر، شب نظامیان رژیم ایران به محله‌های شرقی حلب حمله کردند و بعد از آن‌که این محله‌ها را کامل به آتش کشیدند، دست به پیشروی زدند که بعد از آن بزرگترین عملیات کوچ دادن اجباری اهالی را شروع کنند. عملیاتی که منجر به کوچ دادن 80هزار شهروند حلب و اشغال آن توسط شبه‌نظامیان رژیم ایران ختم شد.
یک جوان
«ان‌شاءالله ما به حلب باز می‌گردیم. ما پیروزمند برمی‌گردیم. ما امیدواریم که تشکلهای رزمنده متحد و یک دست واحد شوند تا بازگردیم و حلب را آزاد کنیم و تمامی اهالی حلب به خانه و کاشانه خود بازگردند».
به این صورت سال 2016، به سال کوچاندن اجباری فرزندان سوریه و به‌طور خاص فرزندان محله‌های شرقی حلب تبدیل شد.
سال کوچ دادن اجباری برای اهالی حلب... سالی که با خود تغییرات ریشه‌یی در جغرافیا و بافت جغرافیایی و جمعیتی حلب به همراه داشت. تشکلهای رزمنده در این منطقه در تهاجم دست بالا را داشتند اما دفاع آنها به‌دلیل نداشتن سلاحهای کیفی ضعیف‌تر از دشمن بود.
در ابتدای سال 2016 شبه‌نظامیان رژیم ایران با پشتیبانی هوایی روسیه، محاصره شهرهای نبل و زهرا در شمال حلب را شکستند.
بعد از آن یک آتش‌بس کامل در پایان ماه فوریه 2016 برقرار شد و تظاهراتها مجدداً با خواست سرنگونی رژیم اسد از سر گرفته شد.
در ماه آوریل بعد از فروپاشی گفتگوهای ژنو، رزمندگان در سمت جنوب پیشروی کردند. آنها در یک تهاجم غافلگیر کننده، شهر العیس و بلندترین ارتفاع آن در حومه حلب را آزاد کردند. به این صورت حومه جنوبی حلب به گورستان سرکردگان سپاه پاسداران تبدیل شد.
بعد از آن مجدداً یک آتش‌بس برقرار شد، اما با بمبارانهای هوایی روسیه در شمال حلب فروپاشید. در ماه ژوئن، شبه‌نظامیان رژیم ایران، مزارع ملاح را اشغال و جاده کاستلو تنها شریان حیاتی حلب را قطع کردند. این در حالی بود که ماه ژوئن به خونین‌ترین ماه در حلب توصیف شد. در این ماه 2120 شهروند سوری کشته شدند.
در پایان ژوئن، رزمندگان یک حمله گسترده از محور جنوب غربی حلب را آغاز کردند که به آزادسازی مجتمع های دانشکده توپخانه و جنگ‌افزار، دانشکده‌های فنی و هوایی و بخشهایی از جاده راموسه منجر شد. این عملیات در نهایت به شکستن محاصره حلب در 9 اوت انجامید.
نور عجوری رزمنده ارتش آزادی سوریه
«ما تا همین امروز سلاح داریم و از سلاح هم دست بر نمی‌داریم همان‌طور که دانشکده توپخانه و جاده راموسه را گرفتیم، می‌توانیم کل حلب را آزاد کنیم»
رژیم اسد در ابتدای ماه سپتامبر توانست دانشکده توپخانه را بازپس بگیرد. رژیم اسد تمامی مراکز درمانی را نابود کرد و در همین ماه بود که کاروان صلیب‌سرخ جهانی در غرب حلب را بمباران کرد.
اما در ماه اکتبر، رزمندگان برای اولین بار نبردها را به زمینهای جدیدی کشاندند. رزمندگان به منطقه منیان و مجتمع 3000 دستگاه تمرکز کردند و به دروازه‌های غرب حلب بازگشتند.
در اواسط نوامبر، شب نظامیان رژیم ایران به محله‌های شرقی حلب حمله کردند و بعد از آن‌که این محله‌ها را کامل به آتش کشیدند، دست به پیشروی زدند که بعد از آن بزرگترین عملیات کوچ دادن اجباری اهالی را شروع کنند. عملیاتی که منجر به کوچ دادن 80هزار شهروند حلب و اشغال آن توسط شبه‌نظامیان رژیم ایران ختم شد.
یک جوان
«ان‌شاءالله ما به حلب باز می‌گردیم. ما پیروزمند برمی‌گردیم. ما امیدواریم که تشکلهای رزمنده متحد و یک دست واحد شوند تا بازگردیم و حلب را آزاد کنیم و تمامی اهالی حلب به خانه و کاشانه خود بازگردند».
به این صورت سال 2016، به سال کوچاندن اجباری فرزندان سوریه و به‌طور خاص فرزندان محله‌های شرقی حلب تبدیل شد.
