درود خدا بر پویندگان راه آزادی
با گرامی داشت یاد 24 شهید مجاهد سرافراز، 24شهید والامقام مسیر آزادی، 24 سرو همیشه سبز استوار، 24دشمن سرسخت بنیادگرایی و 24مجاهد قهرمان که فریاد حاضر حاضر حاضر آنها، خمینی دجال، خامنه‌ای خونخوار و تمام نظام جهل و فساد را در به لرزه افکنده است. درود بر شرف آنها که هفت آبان ماه را جادوانه کردند.
همچنین درود بر شهدای همیشه سرافراز قتل‌عام سال 1367
ما کارگران و کارمندان جنوب شهر تهران، نه سوگواریم و نه داغدار، زیرا می‌دانیم که هر مجاهدی که به خاک می‌افتد، نور و روشنایی جدیدی در مسیرمان رخ می‌نماید و ظلمت و تیرگی نظام آخوندی را می‌زداید.
این مسیر 51سال است که طی شده و خواهد شد و حکومت ظلم، جهل و فساد گمان می‌برد، با شهید گرفتن از مجاهدین، بر روزها و نفسهای آخرش اضافه خواهد کرد، اما هیهات که از این نور فروزان کور و بور خواهند شد و خوب می‌دانند که تنها کسانی که نفس تحجر و بنیادگرایی را می‌گیرند همانهایی هستند که دیروز در زندان لیبرتی و زیر موشک باران بودند.
به راستی چه چیزی در این مسیر است که رژیم حتی از مجاهد زندانی به خود می‌لرزد. چه آنگاه که در زندانهای ستم شاهی بودند، چه آنگاه که در زندانهای خمینی دجال و چه آنگاه که در زندان لیبرتی و زیرموشک‌باران قرار داشتند و بی‌جهت نیست که یک عکس خواهر مریم، بنیاد پوشالین بنیادگرایان را به این شکل می‌لرزاند.
سخن ما این است که مجاهدین خلق که اسم و منش آنها در معنای آزادی انسان معنا می‌شود و با صدق و فدا برای خلق، آنهم بدون هیچ چشمداشتی، طی مسیر می‌کنند، مصداق آیه زیر هستند
... فَالَّذینَ هاجَرُوا وَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیارِهِمْ وَ أُوذُوا فی سَبیلی وَ قاتَلُوا وَ قُتِلُوا لَأُکَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیِّئاتِهِمْ وَ لَأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ ثَواباً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوابِ
و ما کارگران و کارمندان جنوب تهران هم صدا با مجاهدین فریاد می‌زنیم که «ما سرنوشت را با دستان خودمان می‌نویسیم».
برای ما این‌که چند سال بیش و کم زندگی کنیم، مهم نیست.
این کلام همه قهرمانان و شکست ناپذیران اشرفی است.
درود خدا بر مجاهدان شکست ناپذیر اشرفی
درود خدا بر پویندگان راه آزادی
جمعی از کارگران و کارمندان هوادار مجاهدین - جنوب تهران – آبان 95.
با گرامی داشت یاد 24 شهید مجاهد سرافراز، 24شهید والامقام مسیر آزادی، 24 سرو همیشه سبز استوار، 24دشمن سرسخت بنیادگرایی و 24مجاهد قهرمان که فریاد حاضر حاضر حاضر آنها، خمینی دجال، خامنه‌ای خونخوار و تمام نظام جهل و فساد را در به لرزه افکنده است. درود بر شرف آنها که هفت آبان ماه را جادوانه کردند.
همچنین درود بر شهدای همیشه سرافراز قتل‌عام سال 1367
ما کارگران و کارمندان جنوب شهر تهران، نه سوگواریم و نه داغدار، زیرا می‌دانیم که هر مجاهدی که به خاک می‌افتد، نور و روشنایی جدیدی در مسیرمان رخ می‌نماید و ظلمت و تیرگی نظام آخوندی را می‌زداید.
این مسیر 51سال است که طی شده و خواهد شد و حکومت ظلم، جهل و فساد گمان می‌برد، با شهید گرفتن از مجاهدین، بر روزها و نفسهای آخرش اضافه خواهد کرد، اما هیهات که از این نور فروزان کور و بور خواهند شد و خوب می‌دانند که تنها کسانی که نفس تحجر و بنیادگرایی را می‌گیرند همانهایی هستند که دیروز در زندان لیبرتی و زیر موشک باران بودند.
به راستی چه چیزی در این مسیر است که رژیم حتی از مجاهد زندانی به خود می‌لرزد. چه آنگاه که در زندانهای ستم شاهی بودند، چه آنگاه که در زندانهای خمینی دجال و چه آنگاه که در زندان لیبرتی و زیرموشک‌باران قرار داشتند و بی‌جهت نیست که یک عکس خواهر مریم، بنیاد پوشالین بنیادگرایان را به این شکل می‌لرزاند.
سخن ما این است که مجاهدین خلق که اسم و منش آنها در معنای آزادی انسان معنا می‌شود و با صدق و فدا برای خلق، آنهم بدون هیچ چشمداشتی، طی مسیر می‌کنند، مصداق آیه زیر هستند
... فَالَّذینَ هاجَرُوا وَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیارِهِمْ وَ أُوذُوا فی سَبیلی وَ قاتَلُوا وَ قُتِلُوا لَأُکَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیِّئاتِهِمْ وَ لَأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ ثَواباً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوابِ
و ما کارگران و کارمندان جنوب تهران هم صدا با مجاهدین فریاد می‌زنیم که «ما سرنوشت را با دستان خودمان می‌نویسیم».
برای ما این‌که چند سال بیش و کم زندگی کنیم، مهم نیست.
این کلام همه قهرمانان و شکست ناپذیران اشرفی است.
درود خدا بر مجاهدان شکست ناپذیر اشرفی
درود خدا بر پویندگان راه آزادی
جمعی از کارگران و کارمندان هوادار مجاهدین - جنوب تهران – آبان 95.
