روز عاشورا (21مهر) بار دیگر هشدار نسبت به تکرار قیامی که در عاشورای 88 اتفاق افتاد، رسانه‌های حکومتی را پر کرد. همراه با اعلام خطر متقابل توسط باندها که آن «دشمنان تابلوداری» که قیام 88 را هدایت کردند، هنوز حی و حاضر و قویتر از قبل هستند و بر کمین نشسته‌اند. مثلاً خبرگزاری صدا و سیمای آخوندی 21مهر نوشت: «عاشورای 88؛ اوج هتاکی فتنه‌گران! تعدادی از پیاده‌نظام خیابانیِ جریان فتنه عاشورا، با هدایت دشمنان تابلودار [نظام] و با برگزاری تجمع‌های غیرقانونی در برخی خیابانهای تهران به طرح شعارهای ضدانقلابی و ساختارشکنانه پرداختند».
خبرگزاری پاسداران هم در همین روز 21مهر، شعارهای ضدانقلابی و ساختارشکنانه را معنی کرد و با تأکید بر خطر آن برای نظام با تلخی از آن روز یاد کرد و نوشت: «اراذل و اوباش دست به آشوب زدند و با طرح شعارهای انحرافی علیه نظام و ارکان نظام و مطابق خواست دشمن به جشن پرداختند».
همین خبرگزاری سپس عامل اصلی خطر را که سایر رسانه‌های حکومتی تحت عنوان «دشمنان تابلودار» نظام اسم بردند، این طور معرفی کرد: «حضور مجاهدین به‌صورت سازمان‌یافته در اغتشاشات روز عاشورا آشکار بود».
یک خبرگزاری حکومتی دیگر به نام مشرق، وجه دیگری از خطری را که آن روز ظاهر شد و حالا هم امکان آن زیاد است که بروز پیدا کند، این طور تصویر کرد: «ناگهان نَفَسِ شوم فتنه در برخی خیابانهای مرکزی تهران می‌پیچد».
این های و هوی‌های آمیخته با وحشت و نگرانی رژیم در مورد قیام عاشورای 88 و تأکید بر نقش مجاهدین در آن، یک سؤال را مطرح می‌کند که چرا پس از 7سال، نگرانی از آن قیام هم‌چنان با این شدت ادامه دارد؟ و چرا جابجا، سران و کارگزاران رژیم در هر فرصتی بر این مسأله تأکید دارند که مجاهدین هدایت این قیام را برعهده داشتند. ؟
علت روشن است! چون خود خامنه‌ای و رژیمش بهتر از هر کس می‌دانند که شعلهٴ قیام 88 که خاموش نشده است، بلکه در زیر پوست شهر گدازان است و سر بزنگاه چنان زبانه می‌کشد که دودمان آخوندهای مرتجع و ستمگر را از بیخ و بن می‌سوزاند. آنچه تلویزیون رژیم درباره قیام عاشورای 88 پخش کرد، در واقع پاسخ این سؤال است: «مریم رجوی این عاشورا را بهار تهران نامید!».
واقعیت این است که همه واکنش آخوندها نشان می‌دهد که آن بهار به بهار مقاومت ایران پیوند خورده و تا پایان دادن به زمستان سیاه ولایت‌فقیه از پا نخواهد نشست.
خبرگزاری پاسداران هم در همین روز 21مهر، شعارهای ضدانقلابی و ساختارشکنانه را معنی کرد و با تأکید بر خطر آن برای نظام با تلخی از آن روز یاد کرد و نوشت: «اراذل و اوباش دست به آشوب زدند و با طرح شعارهای انحرافی علیه نظام و ارکان نظام و مطابق خواست دشمن به جشن پرداختند».
همین خبرگزاری سپس عامل اصلی خطر را که سایر رسانه‌های حکومتی تحت عنوان «دشمنان تابلودار» نظام اسم بردند، این طور معرفی کرد: «حضور مجاهدین به‌صورت سازمان‌یافته در اغتشاشات روز عاشورا آشکار بود».
یک خبرگزاری حکومتی دیگر به نام مشرق، وجه دیگری از خطری را که آن روز ظاهر شد و حالا هم امکان آن زیاد است که بروز پیدا کند، این طور تصویر کرد: «ناگهان نَفَسِ شوم فتنه در برخی خیابانهای مرکزی تهران می‌پیچد».
این های و هوی‌های آمیخته با وحشت و نگرانی رژیم در مورد قیام عاشورای 88 و تأکید بر نقش مجاهدین در آن، یک سؤال را مطرح می‌کند که چرا پس از 7سال، نگرانی از آن قیام هم‌چنان با این شدت ادامه دارد؟ و چرا جابجا، سران و کارگزاران رژیم در هر فرصتی بر این مسأله تأکید دارند که مجاهدین هدایت این قیام را برعهده داشتند. ؟
علت روشن است! چون خود خامنه‌ای و رژیمش بهتر از هر کس می‌دانند که شعلهٴ قیام 88 که خاموش نشده است، بلکه در زیر پوست شهر گدازان است و سر بزنگاه چنان زبانه می‌کشد که دودمان آخوندهای مرتجع و ستمگر را از بیخ و بن می‌سوزاند. آنچه تلویزیون رژیم درباره قیام عاشورای 88 پخش کرد، در واقع پاسخ این سؤال است: «مریم رجوی این عاشورا را بهار تهران نامید!».
واقعیت این است که همه واکنش آخوندها نشان می‌دهد که آن بهار به بهار مقاومت ایران پیوند خورده و تا پایان دادن به زمستان سیاه ولایت‌فقیه از پا نخواهد نشست.
