زندانیان اهل سنت در بند ۷ سالن ۲۱ زندان گوهردشت تحت فشار زیادی قرار دارند. به‌دستور سرکردگان زندان، این زندانیان اجازه داشتن کتاب ندارند. به این زندانیان اجازه داشتن قرآن را نیز داده نمی‌شود و با زور و فشار قرآنهای آنان را جمع‌آوری می‌کنند.
قابل ذکر است که پس از اعدامهای مرداد ماه سال جاری حدود ۵۰ زندانی سیاسی اهل سنت در این بند محبوس می‌باشند. تعداد ۱۱ تن از این زندانیان در وضعیت بلاتکلیف و زیر حکم اعدام هستند.
این زندانیان جدیداً تهدید شده‌اند که همه وسایل ضروری داخل بند که آنها با پول خود خریداری کرده‌اند جمع‌آوری خواهد شد.
اجرای مراسم مذهبی اجباری
در بند دو دارالقرآن زندان گوهردشت نماز جماعت اجباری است. همچنین به‌طور مرتب و مستمر زندانیان را به اجبار جهت خواندن دعا و بعضی از مراسم می‌برند در حالیکه زندانیان تمایلی به این کار ندارند.
مسئول بند دارالقرآن فردی به‌نام مهدی فر و مسئول برنامه‌های مذهبی آخوندی به نام سلطانی است که مراسم مذهبی در زندان با دستور و زیر نظر وی انجام می‌شود. به دستور این آخوند از روز اول محرم در زندان شروع به برگزاری مراسم نوحه خوانی و دعا کرده‌اند و زندانیان عادی نیز مجبور هستند که در این مراسم شرکت کنند. زندانیان نیز با وجود این‌که تمایلی به شرکت در این برنامه‌های اجباری زندان را ندارند اما از ترس این‌که آنان را به بندهای خطرناک منتقل کنند در این برنامه‌ها شرکت می‌کنند.
قابل ذکر است که پس از اعدامهای مرداد ماه سال جاری حدود ۵۰ زندانی سیاسی اهل سنت در این بند محبوس می‌باشند. تعداد ۱۱ تن از این زندانیان در وضعیت بلاتکلیف و زیر حکم اعدام هستند.
این زندانیان جدیداً تهدید شده‌اند که همه وسایل ضروری داخل بند که آنها با پول خود خریداری کرده‌اند جمع‌آوری خواهد شد.
اجرای مراسم مذهبی اجباری
در بند دو دارالقرآن زندان گوهردشت نماز جماعت اجباری است. همچنین به‌طور مرتب و مستمر زندانیان را به اجبار جهت خواندن دعا و بعضی از مراسم می‌برند در حالیکه زندانیان تمایلی به این کار ندارند.
مسئول بند دارالقرآن فردی به‌نام مهدی فر و مسئول برنامه‌های مذهبی آخوندی به نام سلطانی است که مراسم مذهبی در زندان با دستور و زیر نظر وی انجام می‌شود. به دستور این آخوند از روز اول محرم در زندان شروع به برگزاری مراسم نوحه خوانی و دعا کرده‌اند و زندانیان عادی نیز مجبور هستند که در این مراسم شرکت کنند. زندانیان نیز با وجود این‌که تمایلی به شرکت در این برنامه‌های اجباری زندان را ندارند اما از ترس این‌که آنان را به بندهای خطرناک منتقل کنند در این برنامه‌ها شرکت می‌کنند.
