وعده‌های حسن روحانی برای دوران پسابرجام، به‌خصوص در زمینه‌های اقتصادی، رکود و اشتغال، این روزها تبدیل شده به یک اهرم جنگ قدرت آنهم در دست باند رقیبش برای قبضهٴ کرسی ریاست‌جمهوری در سال آینده.
واقعیت این است که حسن روحانی از ادعاهای خود در مورد گشایش اقتصادی و شکستن رکود و ایجاد اشتغال، عقب‌نشینی می‌کند. ادعاهای قبلی او در زمینه اقتصادی این روزهای ابزاری شده است در دست باند رقیب برای جنگ انتخابات آتی در سال 96.
روزنامه حکومتی وطن امروز 28 تیر نوشت: «حسن روحانی روز 27 تیرماه 95 در کرمانشاه در حالی اذعان کرد کشور درگیر رکود است که 16 شهریور 93 در مشهد مقدس گفته بود دولت او کشور را از رکود عبور داده است... البته به مرور و پس از تشدید بیکاری و وضعیت نابسامان اقتصادی، حسن روحانی موضع خود درباره رکود را تغییر داد».
ارگان بسیج ضد مردمی 28 تیر (جوان) نیز به «صبر لبریز شده مردم» از نظام اذعان کرد و آن را تنها متوجه حسن روحانی کرد و نوشت: «روحانی در جمع مردم کرمانشاه که بیشترین درصد بیکاری را در کشور دارد، برای نخستین بار با «شعارهای صنفی» مردم مواجه شد و اگر چه سعی کرد با «پاسخ‌های سیاسی» و گریز بی‌موقع به کودتای نافرجام ترکیه، صحبت را از مطالبات مردم دور کند».
اما فراتر از این اعترافهای باندی، بانک مرکزی رژیم نیز در روز سفر روحانی به کرمانشاه، نوشت: «در نماگرهای اقتصادی 3ماهه چهارم سال 94 باز هم جای رشد اقتصادی خالی است» .
سایر مهره‌ها و رسانه‌های باند روحانی نیز از ادعاهای قبلی مبنی بر بهبود شرایط اقتصادی عقب‌نشینی می‌کنند و به گوشه‌هایی از واقعیت موجود اذعان می‌کنند تا وضعیت اقتصادی در جنگ انتخابات چماقی در دست رقیب نشود. باند خامنه‌ای این ترفند را خوانده و می‌نویسند: «روحانی به مردم قول عبور از رکود را پس از برجام و رفع تحریمها داده و حتی چند بار رسماً گفته است که از رکود عبور کرده‌ایم و نه می‌تواند آن را به‌عنوان رئیس دولت یازدهم به گردن بگیرد، چون در سال پایانی دولت، صبر مردم مثل سال اول و تماشای وعده‌های صد روزه نیست».
ارگان بسیج ضد مردمی سپس ترفند انتخاباتی روحانی در جنگ باندی با ابزار برجام و فیشهای نجومی را رو کرده و می‌نویسد: «روحانی بدون این‌که به حجم دشمنی غرب در موضوع تحریم‌های نفتی و بانکی اشاره کند، بار سنگین تحریمها را از روی دوش غرب برمی‌دارد و آن را به یک موضوع داخلی تقلیل می‌دهد؛ چیزی که بارها از آن به‌عنوان «کاسبان تحریم» نام برده و همه مشکلات کشور را به سودجویی برخی افراد که در بازداشت قوه قضاییه هستند، ربط داده است».
به‌رغم مصرف انتخاباتی آخوند روحانی در عقب‌نشینی از ادعاهایش، آنچه که در این جنگ باندی بارز می‌شود، تصویری از اقتصاد ویران تر شده کشور است.
خبرگزاری حکومتی نسیم آنلاین 24 تیر نوشت: دولت طی سه سال اخیر هیچ حمایتی از تولید نکرده و همین موضوع باعث شده تا روز به روز اوضاع تولیدکنندگان از قبل بدتر شود؛ کارخانه‌ها یکی یکی در حال تعطیلی هستند. ساختار فاسد نظام ولایت اولین چیزی است که در هیاهوی این جنگ باندی ظاهر می‌شود.
خبرگزاری صدا و سیمای رژیم به‌نقل از یک کارگزار حکومتی به اسم جلال پور، تحت عنوان رئیس اتاق بازرگانی ایران می‌نویسد: «حدود 10 هزار و 100 قانون و بیش از 190 هزار مقررات بیشتر در حوزه اقتصاد وجود دارد که بیش از دو سوم آن مازاد است».
در همین رابطه رئیس مرکز تجارت جهانی ایران روز 23 تیر گفت: «اگر قرار باشه، با توجه به برنامه‌هایی که در سی و هفت هشت سال گذشته، که به هر صورت جلو رفتیم، جلو برویم، به هیچ نتیجه مطلوبی نخواهیم رسید... .. بیاییم یک واکاوی بکنیم ببینیم دلیل این‌که این همه صنایع ورشکست شدند، بقیه صنایع با حداقل تولید دارند کار می‌کنند، دلیلش چی بوده؟ خب مشخصه یک سری بحرانهایی بوده که به هرحال در این دهه گذشته به وجود آمد تحریمها بود، .. یک سری آن هم برمی گردد به منابع مالی، منابع مالی که بانکها واقعاً تبدیل شدند به آزار دهنده روح صنایع و تولید».
واقعیت این است که حسن روحانی از ادعاهای خود در مورد گشایش اقتصادی و شکستن رکود و ایجاد اشتغال، عقب‌نشینی می‌کند. ادعاهای قبلی او در زمینه اقتصادی این روزهای ابزاری شده است در دست باند رقیب برای جنگ انتخابات آتی در سال 96.
روزنامه حکومتی وطن امروز 28 تیر نوشت: «حسن روحانی روز 27 تیرماه 95 در کرمانشاه در حالی اذعان کرد کشور درگیر رکود است که 16 شهریور 93 در مشهد مقدس گفته بود دولت او کشور را از رکود عبور داده است... البته به مرور و پس از تشدید بیکاری و وضعیت نابسامان اقتصادی، حسن روحانی موضع خود درباره رکود را تغییر داد».
ارگان بسیج ضد مردمی 28 تیر (جوان) نیز به «صبر لبریز شده مردم» از نظام اذعان کرد و آن را تنها متوجه حسن روحانی کرد و نوشت: «روحانی در جمع مردم کرمانشاه که بیشترین درصد بیکاری را در کشور دارد، برای نخستین بار با «شعارهای صنفی» مردم مواجه شد و اگر چه سعی کرد با «پاسخ‌های سیاسی» و گریز بی‌موقع به کودتای نافرجام ترکیه، صحبت را از مطالبات مردم دور کند».
اما فراتر از این اعترافهای باندی، بانک مرکزی رژیم نیز در روز سفر روحانی به کرمانشاه، نوشت: «در نماگرهای اقتصادی 3ماهه چهارم سال 94 باز هم جای رشد اقتصادی خالی است» .
سایر مهره‌ها و رسانه‌های باند روحانی نیز از ادعاهای قبلی مبنی بر بهبود شرایط اقتصادی عقب‌نشینی می‌کنند و به گوشه‌هایی از واقعیت موجود اذعان می‌کنند تا وضعیت اقتصادی در جنگ انتخابات چماقی در دست رقیب نشود. باند خامنه‌ای این ترفند را خوانده و می‌نویسند: «روحانی به مردم قول عبور از رکود را پس از برجام و رفع تحریمها داده و حتی چند بار رسماً گفته است که از رکود عبور کرده‌ایم و نه می‌تواند آن را به‌عنوان رئیس دولت یازدهم به گردن بگیرد، چون در سال پایانی دولت، صبر مردم مثل سال اول و تماشای وعده‌های صد روزه نیست».
ارگان بسیج ضد مردمی سپس ترفند انتخاباتی روحانی در جنگ باندی با ابزار برجام و فیشهای نجومی را رو کرده و می‌نویسد: «روحانی بدون این‌که به حجم دشمنی غرب در موضوع تحریم‌های نفتی و بانکی اشاره کند، بار سنگین تحریمها را از روی دوش غرب برمی‌دارد و آن را به یک موضوع داخلی تقلیل می‌دهد؛ چیزی که بارها از آن به‌عنوان «کاسبان تحریم» نام برده و همه مشکلات کشور را به سودجویی برخی افراد که در بازداشت قوه قضاییه هستند، ربط داده است».
به‌رغم مصرف انتخاباتی آخوند روحانی در عقب‌نشینی از ادعاهایش، آنچه که در این جنگ باندی بارز می‌شود، تصویری از اقتصاد ویران تر شده کشور است.
خبرگزاری حکومتی نسیم آنلاین 24 تیر نوشت: دولت طی سه سال اخیر هیچ حمایتی از تولید نکرده و همین موضوع باعث شده تا روز به روز اوضاع تولیدکنندگان از قبل بدتر شود؛ کارخانه‌ها یکی یکی در حال تعطیلی هستند. ساختار فاسد نظام ولایت اولین چیزی است که در هیاهوی این جنگ باندی ظاهر می‌شود.
خبرگزاری صدا و سیمای رژیم به‌نقل از یک کارگزار حکومتی به اسم جلال پور، تحت عنوان رئیس اتاق بازرگانی ایران می‌نویسد: «حدود 10 هزار و 100 قانون و بیش از 190 هزار مقررات بیشتر در حوزه اقتصاد وجود دارد که بیش از دو سوم آن مازاد است».
در همین رابطه رئیس مرکز تجارت جهانی ایران روز 23 تیر گفت: «اگر قرار باشه، با توجه به برنامه‌هایی که در سی و هفت هشت سال گذشته، که به هر صورت جلو رفتیم، جلو برویم، به هیچ نتیجه مطلوبی نخواهیم رسید... .. بیاییم یک واکاوی بکنیم ببینیم دلیل این‌که این همه صنایع ورشکست شدند، بقیه صنایع با حداقل تولید دارند کار می‌کنند، دلیلش چی بوده؟ خب مشخصه یک سری بحرانهایی بوده که به هرحال در این دهه گذشته به وجود آمد تحریمها بود، .. یک سری آن هم برمی گردد به منابع مالی، منابع مالی که بانکها واقعاً تبدیل شدند به آزار دهنده روح صنایع و تولید».
