زندانی سیاسی نرگس محمدی در هیجدهمین روز اعتصابغذای خود، عقبنشینی در مقابل دژخیمان خامنهای و شکستن اعتصابغذای خود را رد کرد و بر خواسته خود و تماس با فرزاندانش اصرار ورزید.
وی طی نامهیی از جمله گفت: «خواسته من، فریاد مادران و زنان در بند است. نه فقط مادران و زنانی که اکنون در حبساند بلکه زنان و مادران دهههای پیش از من و پس از من، زنان و مادران آرمان خواهی که بر سر باورهایشان و عهد و پیمانشان ایستادند و ماندند، اما ایستادنشان نه با بغض و کینه و انتقام بلکه با دریایی از عشق و مهر، زنانگی و مادرانگی همراه بود. آواز صلح را با نغمه لالایی کودکانشان در هم آمیختند و در راه باورهایشان قامت کشیدند. تاریخ گواه ماست» .
وی طی نامهیی از جمله گفت: «خواسته من، فریاد مادران و زنان در بند است. نه فقط مادران و زنانی که اکنون در حبساند بلکه زنان و مادران دهههای پیش از من و پس از من، زنان و مادران آرمان خواهی که بر سر باورهایشان و عهد و پیمانشان ایستادند و ماندند، اما ایستادنشان نه با بغض و کینه و انتقام بلکه با دریایی از عشق و مهر، زنانگی و مادرانگی همراه بود. آواز صلح را با نغمه لالایی کودکانشان در هم آمیختند و در راه باورهایشان قامت کشیدند. تاریخ گواه ماست» .