دکتر محمد ملکی اولین رئیس دانشگاه تهران پس از انقلاب ضدسلطنتی به دانشجویان و استادان دانشگاهها فراخوان داد که علیه ظلم و ستم و جنایتهای رژیم آخوندی به اعتراض برخیزند.
دکتر ملکی طی پیامی پس از دیدار از مزار شهید مصطفی بیگی از شهیدان عاشورای 88 به دیدار خود با زندانی سیاسی امید کوکبی که بتازگی در بیمارستان یک کلیه او را به‌خاطر سرطان خارج کرده‌اند پرداخت و گفت:
می خواهم سخنی داشته باشم با دانشجویان و استادان دانشگاههی ایران.
امید دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف بود و بعد برای ادامه تحصیل به خارج رفت.
آیا وقتی این خبر در سراسر ایران و جهان پخش شد، دانشجویان و استادان به‌ویژه دانشجویان و استادان دانشگاه صنعتی شریف چه عکس‌العملی نشان خواهند داد؟
آیا نباید اینها به اعتراض برخیزند؟
آیا نباید در برابر این کارها، این اعمال جنایتکارانه سکوت را بشکنند و ترس را به کنار بگذارند و با اعتصاب و تحصن و اعتراض به حاکمیت ظالم و بیدادگر این مملکت بفهمانند که اجازه نخواهند داد که با مردم فرهیخته با بزرگان با دانشمندان این مملکت، با منتقدین با سیاست پیشگان با معترضین با نویسندگان این رفتارهای ددمنشانه و ضدانسانی و ضداسلامی و ضد حقوق‌بشری را ادامه دهند.
دانشجویان عزیز
استادان گرامی
به پا خیزید، اعتراض کنید، این شتری است که ممکن است پای خانه یک یک شما زانو بزند. تا کنون چه تعدادی از دانشجویان این مملکت را اعدام کردند و این کشتارهای وحشیانه هنوز هم ادامه دارد.
من بیش از این نمی‌توانم صحبت کنم.
از همه می‌خواهم، از همه مردم ایران
از همه جوانان و به‌ویژه از همه دانشجویان و استادان می‌خواهم که به این عمل زشت و ننگین حاکمیت به اعتراض برخیزند و مانع ادامه این قبیل اعمال جنایتکارانه شوند.
والسلام
دکتر ملکی طی پیامی پس از دیدار از مزار شهید مصطفی بیگی از شهیدان عاشورای 88 به دیدار خود با زندانی سیاسی امید کوکبی که بتازگی در بیمارستان یک کلیه او را به‌خاطر سرطان خارج کرده‌اند پرداخت و گفت:
می خواهم سخنی داشته باشم با دانشجویان و استادان دانشگاههی ایران.
امید دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف بود و بعد برای ادامه تحصیل به خارج رفت.
آیا وقتی این خبر در سراسر ایران و جهان پخش شد، دانشجویان و استادان به‌ویژه دانشجویان و استادان دانشگاه صنعتی شریف چه عکس‌العملی نشان خواهند داد؟
آیا نباید اینها به اعتراض برخیزند؟
آیا نباید در برابر این کارها، این اعمال جنایتکارانه سکوت را بشکنند و ترس را به کنار بگذارند و با اعتصاب و تحصن و اعتراض به حاکمیت ظالم و بیدادگر این مملکت بفهمانند که اجازه نخواهند داد که با مردم فرهیخته با بزرگان با دانشمندان این مملکت، با منتقدین با سیاست پیشگان با معترضین با نویسندگان این رفتارهای ددمنشانه و ضدانسانی و ضداسلامی و ضد حقوق‌بشری را ادامه دهند.
دانشجویان عزیز
استادان گرامی
به پا خیزید، اعتراض کنید، این شتری است که ممکن است پای خانه یک یک شما زانو بزند. تا کنون چه تعدادی از دانشجویان این مملکت را اعدام کردند و این کشتارهای وحشیانه هنوز هم ادامه دارد.
من بیش از این نمی‌توانم صحبت کنم.
از همه می‌خواهم، از همه مردم ایران
از همه جوانان و به‌ویژه از همه دانشجویان و استادان می‌خواهم که به این عمل زشت و ننگین حاکمیت به اعتراض برخیزند و مانع ادامه این قبیل اعمال جنایتکارانه شوند.
والسلام
