زندانيان سياسي زندان گوهر دشت در نامه يی به شورای حقوق بشر سازمان ملل از تشديد فضای اختناق در زندان برای ممانعت از اطلاع رسانی زندانيان خبر دادند و نسبت به جان زندانيان سياسي ايرج حاتمی و فريد آزموده هشدار دادند. در اين نامه آمده است:
- شورای حقوق‌بشر؛ مرزهای حفاظت‌شده و فیلترینگ، زندان، دیوارهای 10 متری سیم خاردار، فنس، باز هم دیوارهای 10 متری دیگر، صفحات آهنی با سوراخهای چند میلیمتری، نرده‌های آهنی، پنجره سلول و آنگاه ما زندانیان سیاسی
شورای محترم حقوق‌بشر:
علاوه بر موانع فوق‌الذکر و انبوه پارازیت‌اندازها و مجازات‌ها برای جلوگیری از ارتباط زندانیان با دنیای بیرون، امروز یکشنبه 15 فروردین به‌خاطر جلوگیری از خبردار شدن زندانیان سیاسی از وضعیت زندانیان ایرج حاتمی و فرید آزموده که به‌شدت نگران‌کننده شده و بعد از مجروح کردن ایرج حاتمی در روز 13 فروردین، با ضربات چاقوی زندانیان عادی اجیر شده، با احتمال این‌که ممکن است زندانیان سیاسی از بدن چاقو خورده او از لابه‌لای همان سوراخ های چند میلیمتری پنجره‌ها، مدرکی تهیه کنند، پنجره سلولها را با یک ورقه فلزی دیگر کاملاً مسدود کرده‌اند و بدین ترتیب عملاً پنجره سلولها را به کلی مسدود کردند، نه به‌خاطر بستن راه هوا و نور و... بلکه رسماً بین زندانیان سیاسی و شورای حقوق‌بشر و افشای وضعیت زندانها یک صفحه فلزی و دیوار دیگر قرار دادند... و در آخر بار دیگر به شورای حقوق‌بشر نسبت به وضعیت زندانیان و به‌ویژه آقایان ایرج حاتمی و فرید آزموده هشدار داده و به‌شدت نگرانیم.
زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر کرج - 15 فروردین 1395
خاطر نشان می‌شود پیش از این نیز زندانیان سیاسی زندان گوهردشت با به خطر انداختن جان خود در نامه‌یی به احمد شهید گزارشگر ویژه حقوق‌بشر در امور ایران، گوشه‌یی از رفتار ضدانسانی با زندانیان را تشریح کردند.
در این نامه که روز هفتم فروردین 95 ارسال شده، خطاب به احمد شهید آمده است:
احتراما به اطلاع می‌رسانیم جرم زندانیانی که با زور و حمله به بندهای دیگر پراکنده شدند از جمله آقایان ایرج حاتمی، فرید آزموده و... تنها حمایت و تصدیق گزارشات نقض حقوق‌بشر شورای حقوق‌بشر بود.
با وجود فشار و ارعابی که روزانه توسط حفاظت اطلاعات زندان و مسئولان زندان و زندانیان عادی اجیر شده، می شوند، از همان روز اول دست به اعتصاب‌غذا زده‌اند و الآن هم در شرایط نگران‌کننده‌یی قرار دارند. ولی از آنجایی که هدف از انتقال آنها به گفته خودشان، از بین بردن و مرگ بی‌سر و صدای آنها بود، چاره‌یی نداشتند جز این‌که دست به اعتصاب‌غذا زده و لااقل صدای مرگشان را به گوش مجامع بین‌المللی برسانند.
از روز انتقال آنها جز اخباری که گاها موقع انتقال به بهداری از آنها می‌رسد خبری از آنها نداریم لذا مصرانه خواستار توجه شما به وضعیت این زندانیان، به‌طور خاص و به‌طور کلی توجه بیشتر به موارد نقض حقوق زندانیان هستیم. ضرب و شتم، بازجویی‌های خودسرانه، انفرادی، تبعید خودسرانه به زندانهای دیگر، انتقال به بندهای خطرناک، عدم امکان تلفن و حداقل هوا خوری و... رفتاری است که با زندانیان می‌شود.
علاوه بر موانع فوق‌الذکر و انبوه پارازیت‌اندازها و مجازات‌ها برای جلوگیری از ارتباط زندانیان با دنیای بیرون، امروز یکشنبه 15 فروردین به‌خاطر جلوگیری از خبردار شدن زندانیان سیاسی از وضعیت زندانیان ایرج حاتمی و فرید آزموده که به‌شدت نگران‌کننده شده و بعد از مجروح کردن ایرج حاتمی در روز 13 فروردین، با ضربات چاقوی زندانیان عادی اجیر شده، با احتمال این‌که ممکن است زندانیان سیاسی از بدن چاقو خورده او از لابه‌لای همان سوراخ های چند میلیمتری پنجره‌ها، مدرکی تهیه کنند، پنجره سلولها را با یک ورقه فلزی دیگر کاملاً مسدود کرده‌اند و بدین ترتیب عملاً پنجره سلولها را به کلی مسدود کردند، نه به‌خاطر بستن راه هوا و نور و... بلکه رسماً بین زندانیان سیاسی و شورای حقوق‌بشر و افشای وضعیت زندانها یک صفحه فلزی و دیوار دیگر قرار دادند... و در آخر بار دیگر به شورای حقوق‌بشر نسبت به وضعیت زندانیان و به‌ویژه آقایان ایرج حاتمی و فرید آزموده هشدار داده و به‌شدت نگرانیم.
زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر کرج - 15 فروردین 1395
خاطر نشان می‌شود پیش از این نیز زندانیان سیاسی زندان گوهردشت با به خطر انداختن جان خود در نامه‌یی به احمد شهید گزارشگر ویژه حقوق‌بشر در امور ایران، گوشه‌یی از رفتار ضدانسانی با زندانیان را تشریح کردند.
در این نامه که روز هفتم فروردین 95 ارسال شده، خطاب به احمد شهید آمده است:
احتراما به اطلاع می‌رسانیم جرم زندانیانی که با زور و حمله به بندهای دیگر پراکنده شدند از جمله آقایان ایرج حاتمی، فرید آزموده و... تنها حمایت و تصدیق گزارشات نقض حقوق‌بشر شورای حقوق‌بشر بود.
با وجود فشار و ارعابی که روزانه توسط حفاظت اطلاعات زندان و مسئولان زندان و زندانیان عادی اجیر شده، می شوند، از همان روز اول دست به اعتصاب‌غذا زده‌اند و الآن هم در شرایط نگران‌کننده‌یی قرار دارند. ولی از آنجایی که هدف از انتقال آنها به گفته خودشان، از بین بردن و مرگ بی‌سر و صدای آنها بود، چاره‌یی نداشتند جز این‌که دست به اعتصاب‌غذا زده و لااقل صدای مرگشان را به گوش مجامع بین‌المللی برسانند.
از روز انتقال آنها جز اخباری که گاها موقع انتقال به بهداری از آنها می‌رسد خبری از آنها نداریم لذا مصرانه خواستار توجه شما به وضعیت این زندانیان، به‌طور خاص و به‌طور کلی توجه بیشتر به موارد نقض حقوق زندانیان هستیم. ضرب و شتم، بازجویی‌های خودسرانه، انفرادی، تبعید خودسرانه به زندانهای دیگر، انتقال به بندهای خطرناک، عدم امکان تلفن و حداقل هوا خوری و... رفتاری است که با زندانیان می‌شود.
