نگاهی به وضعیت رژیم در سال ۹۴ - بحرانهای اجتماعی

فهرست مطالب:
یک روز ایرانی؟!
زندگی94، روایت رسمی!
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...

 این، تصویریست از بحران اجتماعی ایران در سال 94!
سالی که از یک صبح تا شب آن،
480 خانواده بر اثر طلاق از هم پاشید
11نفر خودکشی کردند
3نفر توسط آخوندها اعدام شدند
7200نفر به میلیونها بیکار فعلی اضافه شد
و متقابلاً در 16- 17 نقطهٴ کشور، مردم اقدام به حرکتهای اعتراضی کردند.

نبود آزادی و آسایش در سال 1394 کماکان دو مشکل اصلی مردم بود که اکثریت جامعه ایرانی، از شهری و روستایی را هم‌چون سالهای پیش، عذاب داد.

دو مشکلی که حتی رسانه‌های رسمی رژیم هم نتوانستند آنها را ندیده بگیرند.

همان‌طورکه نتوانستند، امواج اعتراضی مردم را انکار کنند اما تلاش کردند با تبلیغ سرکوب در کنار پیام‌های بازرگانی، دیکتاتوری را هم مانند فقر، ضروری و عادی جلوه دهند!

آموزش باتون برای بسیجیها

 

با اینهمه، اول بهمن 94 پاسدار حسین ذوالفقاری معاون وزیر کشور گفت: مردم، 5هزار تجمع صنفی و غیرصنفی در طول سال جاری تا بهمن ماه داشته‌اند که به جز دو سه مورد، بقیه مدیریت شده بودند.

این البته تنها یک واکنش طبیعی و اولیهٴ اجتماعی در برابر حاکمیتی بود که بیلان روزانه آن، در رسانه‌هایش این‌طور اعلام شد:
سال94 زندانها سر ریز کردند و رژیم تلاش کرد با اجرایی کردن طرح زندانی کردن مردم در خانه‌هایشان با پابندهای دیجیتال! مشکل کمبود زندان را جبران کند.

سال 94، واردات، باقیماندة کشاورزی و صنعت بومی ایران را فلج کرد.

60درصد کارخانه‌ها تعطیل، مزارع، ویران و وسعت بیابانهای ایران از 30 به 80 میلیون هکتار رسید (امتیاز20اسفند 94)

و روز به روز به تعداد کارتن خوابها و حاشیه نشینهای شهرها افزوده شد.

بیکاری سراسری از یک‌سو و گرانی آب و نان و برق و مسکن و گاز و سوخت از سوی دیگر، در کنار سرکوب، هر روز عرصه را بر مردم تنگتر کرد.

تعداد روستاهای متروکه که از آغاز حاکمیت آخوندی شتاب گرفته بود در سال 94 به 33هزار رسید.

پس از کشاورزان، نوبت کارگران بود. به اعتراف نمایندهٴ شورای حکومتی کارگران در یک برنامه تلویزیونی (اسفند94) کارگران آن‌چنان از فقر زمینگیر شدند که دیگر توان زندگی ندارند.

در مورد کم و کیف حرکتهای اعتراضی در سال 94 مراجعه کنید به مقاله ”سال ۹۴سال اعتراضها و فریادها “ در سایت مجاهد.

در مورد وضعیت دستمزد کارگران در سال 94 مراجعه کنید به ”گفتگو با عباس داوری مسئول کمیسیون کار شورای ملی مقاومت درباره حداقل دستمزد کارگران “ در سایت مجاهد.

... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...

 با یک نگاه به روزنامه‌های رژیم و نه ماهواره‌های اپوزیسیون، می‌خواهیم ببینیم در سال 94 بر مردم ایران، چه گذشت؟ (به‌رغم این‌که می‌دانیم کلیه آمارهای اعلام شده توسط رسانه‌های حکومتی، غیرواقعی و کمرنگ شده، تا قابل ارائه به مردم باشند).

ایران 94، جهنمی که در آن، کار نیست، (از79 میلیون نفر، 54میلیون نفر هیچ نقشی در تولید ندارند) (کاروکارگر17فروردین 94)

دستمزدها تنها کفاف 10روز مخارج زندگی مزد بگیران را می‌دهد، (سیاست روز 6خرداد 94)

کارگران هیچ‌گونه تأمین شغلی ندارند، شرق کشور تقریباً از سکنه خالی شده! 11میلیون روستایی بیکار و 10میلیون و 700هزارنفر روستایی دیگر غیرفعال شده‌اند (ابرار اقتصادی و کار و کارگر10خرداد 94)

وجود یک میلیون خانه خالی در تهران (ابرار اقتصادی30خرداد 94)

یک سوم جمعیت ایران، بدمسکن؟! هستند (ابرار اقتصادی، وزیر راه: 24آبان 94)

آب گران شده، برق گران شده، گاز 15 درصد گران شده (هدف و اقتصاد 6خرداد 94)

و پیاز که تنها چاشنی نان خالی فقراست، کیلویی4هزارتومان! (جهان صنعت 14بهمن 94)

اما با همین اوصاف، بیشتر از 10 درصد تهرانیها به قول قالیباف، دستشان به همین نان و پیاز هم نمی‌رسد و شبها گرسنه می‌خوابند! (اسرار و جوان 24خرداد 94)

شهری که در آن حتی اکسیژن کافی برای تنفس هم باقی نمانده! (خراسان 29آذر94)

70 درصد مردم زیرخط فقر به‌سر می‌برند. (رسالت17اردیبهشت94)

مواد مخدر از نان بربری ارزانتر و راحت‌تر به‌دست می‌آید (رسالت 12مرداد94)

نوزاد کارتن خوابها با قیمتی معادل 100 تا 200هزارتومان پیش‌فروش می‌شوند. (سیاست روز17مهر 94)

و کمی آنسوتر یک نفر به‌خاطر سرقت چند عدد نارنج آن هم در نارنجستان ایران (یعنی در ساری!) به زندان و شلاق محکوم می‌شود!

 

سال 94 طبقه متوسط ناتوان‌تر از پیش شد (جهان صنعت10مرداد94)

فقرا به فراموشی سپرده شدند (جهان صنعت 28آذر 94)
کارشناسهای حکومتی هم معتقدند که ایران در یک بحران اجتماعی به‌سر می‌برد. (روزنامه اعتماد. صفایی فراهانی 15آذر 94)

چرا؟
به سرمقاله جهان اقتصاد 20بهمن 94 توجه کنید: ”تخصیص منابع طبعاً توسط دولت در جهت منافع اقتصادی و سیاسی خود و حاکمیت انجام می‌شود، نه بر اساس نیاز‌های واقعی اقتصاد کشور که منافع ملی و مصالح عامه مردم را تأمین کند“.

سرانجام 9اسفند 94، انتخابات در حالی برگزار شد که یکی گفت: مردم جنوب شهر با صندوقهای رأی قهر کرده‌اند (وطن امروز 15اسفند94)

روزنامه حکومتی جهان صنعت 9اسفند94 نوشت: «به بخش خالی لیوان یعنی عدم حضور دست‌کم 40درصدی، یعنی حدود 22میلیون نفر از مردم می‌رسیم که در انتخابات هفتم اسفند94 مشارکت نداشتند که به خودی خود موضوعی است که نمی‌توان ساده از آن گذر کرد».
رونامه جوان، ارگان بسیج ضد‌مردمی 9اسفند94 نوشت: «در برخی مناطق مستضعف‌نشین کشور میزان رأی نزول کرده است».

آخوند شجونی 10اسفند 94 گفت: «تهران پایگاه اصلی ضدیت با انقلاب و ولایت فقیه است».

پاسدار محسن رضایی که ظاهراً معنی حرکت مردم را خوب فهمیده، در 24بهمن94 گفت: ”جنگ امروز ما از دروازه‌های دمشق آغاز شده و تا کوچه‌ خیابانهای تهران ادامه دارد. آنجا نبرد است و این‌جا مقاومت. به نقاط حساس عبور از خط‌های خطرناک رسیده‌ایم و دیگر روز گذران کردن زندگی نیست و باید در همه حال آماده باشیم“.

سال 94 در حالی به پایان رسید که بحران بیکاری دامن تمامی خانواده‌ها را گرفته، بحران محیط زیست در جنگلها، مراتع، رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و تالابهای کشور و به‌خصوص هوای غبار آلود همهٴ مردم ایران را درگیر خود کرده است. بحران آب، بحران رکود و تعطیلی کارخانه‌ها، گسترش روزافزون اعتیاد و کارتن خوابی زنان، افزایش کودکان کار و سایر بحرانهای اجتماعی روز به روز در حال تنیده شدن بر تاروپود جامعه ایران است. از آنجا که حاکمیت آخوندی خود عامل چنین دردهایی در جامعه است، طبیعی است که در سال 95 باز هم شاهد افزایش این بحرانها باشیم.