نوامبر 1960- جمهوری دومینیکن
«سانتو دومینگو» روزی خونین و سیاه را پشت سر نهاد. در روز 25نوامبر 1960 (4آذر 1339) «مریم (ماریا) ترزا» و دو خواهرش به نام‌های «مینروا و پاتریا میرابل» در پایتخت به طرز فجیعی به قتل رسیدند. در هنگام وقوع این جنایت، 30سال از دیکتاتوری «رافائل تروئیلو» بر دومینیکن می‌گذشت. حکومتی سراسر رعب و وحشت؛ و آکنده از سرکوب و جنایت که بین سالهای 1930 تا 1961 بر این جمهوری کوچک حوزه کارائیب حکومت کرد. تنها یک‌سال بعد از قتل این سه خواهر قهرمان بود که دیکتاتور از پای درآمد و سرنگون شد.
«ماریا ترزا» که فارغ‌التحصیل دانشگاه بود، همراه با دو خواهر جوانش هر سه از پیشگامان اعتراض و مبارزه علیه ستم و سرکوب دیکتاتوری بودند که سرانجام جان خویش را فدا کردند.
40سال بعد از این واقعه هولناک، بنا‌به درخواست جمهوری دومینیکن در سال 1999، سازمان ملل روز 25نوامبر هر سال را به‌عنوان روز جهانی منع خشونت علیه زنان نامگذاری کرد…
24ژوئن 1981
تنها دو سال از حاکمیت دیکتاتوری قرون‌وسطایی و فاشیسم مذهبی بر ایران می‌گذرد. اما یک عکس به تنهایی گویای منتهای خشونت و جنایت این دیکتاتوری علیه زنان آزادهٴ میهن است:
عکسی که همه را میخکوب کرد و در بهت و حیرت از این میزان سبعیت فرو می‌برد. دیکتاتوری ولایت‌فقیه بدون احراز هویت زندانیان سیاسی، آنها را به جوخه تیرباران سپرده و عکس آنها را منتشر می‌کند تا خانواده آنها برای تحویلگیری اجساد اقدام کنند.
فشار، شکنجه و تیرباران زنان و دختران دستگیر شده، به‌اندازه‌ای شوکه‌کننده و بی‌سابقه بود که به‌جرأت می‌توان آن را لکهٴسیاه و داغ ننگی بر پیشانی حکومتهای دیکتاتوری در طول تاریخ بشر دانست. نظام آخوندی ولایت‌فقیه، یا همان هیولای فاشیسم مذهبی، در طول 37سال گذشته با خصیصه ویژه زن‌ستیزی، خشونت علیه زنان را نه تنها ترویج بلکه آن‌را در سراسر ایران نهادینه کرد. امری که در هیچ جامعه‌یی در دنیای کنونی سابقه‌یی از این دست از خشونت نسبت به زنان وجود نداشته است…
اما درست در نقطه مقابل این خشونت افسار گسیخته آخوندی، مقاومت ایران که آنتی‌تز و سدی استوار در برابر بنیادگرایی است، راه مقابله با خشونت علیه زنان را در آرمان رهایی و برابری زنان یافته است. در حال حاضر زنان اشرفی پیشتاز، نقش تعیین‌کننده‌یی دارند و پایداری در برابر رژیم آخوندی در سختترین شرایط را هدایت کرده و می‌کنند.
در روز جهانی منع خشونت علیه زنان، که سرکوب، فشار و آزار دیکتاتوری ولایت‌فقیه، نه فقط جان، امنیت و حیثیت زنان، بلکه روح، روان و هویت انسانی آنان را دائماً درهم می‌کوبد، با الگو قرار دادن مقاومت و ایستادگی زنان اشرفی، بر سرنگونی این رژیم زن‌ستیز قرون‌وسطایی عهد می‌بندیم.
ب. بهمنی- 4آذر 94
«سانتو دومینگو» روزی خونین و سیاه را پشت سر نهاد. در روز 25نوامبر 1960 (4آذر 1339) «مریم (ماریا) ترزا» و دو خواهرش به نام‌های «مینروا و پاتریا میرابل» در پایتخت به طرز فجیعی به قتل رسیدند. در هنگام وقوع این جنایت، 30سال از دیکتاتوری «رافائل تروئیلو» بر دومینیکن می‌گذشت. حکومتی سراسر رعب و وحشت؛ و آکنده از سرکوب و جنایت که بین سالهای 1930 تا 1961 بر این جمهوری کوچک حوزه کارائیب حکومت کرد. تنها یک‌سال بعد از قتل این سه خواهر قهرمان بود که دیکتاتور از پای درآمد و سرنگون شد.
«ماریا ترزا» که فارغ‌التحصیل دانشگاه بود، همراه با دو خواهر جوانش هر سه از پیشگامان اعتراض و مبارزه علیه ستم و سرکوب دیکتاتوری بودند که سرانجام جان خویش را فدا کردند.
40سال بعد از این واقعه هولناک، بنا‌به درخواست جمهوری دومینیکن در سال 1999، سازمان ملل روز 25نوامبر هر سال را به‌عنوان روز جهانی منع خشونت علیه زنان نامگذاری کرد…
24ژوئن 1981
تنها دو سال از حاکمیت دیکتاتوری قرون‌وسطایی و فاشیسم مذهبی بر ایران می‌گذرد. اما یک عکس به تنهایی گویای منتهای خشونت و جنایت این دیکتاتوری علیه زنان آزادهٴ میهن است:
عکسی که همه را میخکوب کرد و در بهت و حیرت از این میزان سبعیت فرو می‌برد. دیکتاتوری ولایت‌فقیه بدون احراز هویت زندانیان سیاسی، آنها را به جوخه تیرباران سپرده و عکس آنها را منتشر می‌کند تا خانواده آنها برای تحویلگیری اجساد اقدام کنند.
فشار، شکنجه و تیرباران زنان و دختران دستگیر شده، به‌اندازه‌ای شوکه‌کننده و بی‌سابقه بود که به‌جرأت می‌توان آن را لکهٴسیاه و داغ ننگی بر پیشانی حکومتهای دیکتاتوری در طول تاریخ بشر دانست. نظام آخوندی ولایت‌فقیه، یا همان هیولای فاشیسم مذهبی، در طول 37سال گذشته با خصیصه ویژه زن‌ستیزی، خشونت علیه زنان را نه تنها ترویج بلکه آن‌را در سراسر ایران نهادینه کرد. امری که در هیچ جامعه‌یی در دنیای کنونی سابقه‌یی از این دست از خشونت نسبت به زنان وجود نداشته است…
اما درست در نقطه مقابل این خشونت افسار گسیخته آخوندی، مقاومت ایران که آنتی‌تز و سدی استوار در برابر بنیادگرایی است، راه مقابله با خشونت علیه زنان را در آرمان رهایی و برابری زنان یافته است. در حال حاضر زنان اشرفی پیشتاز، نقش تعیین‌کننده‌یی دارند و پایداری در برابر رژیم آخوندی در سختترین شرایط را هدایت کرده و می‌کنند.
در روز جهانی منع خشونت علیه زنان، که سرکوب، فشار و آزار دیکتاتوری ولایت‌فقیه، نه فقط جان، امنیت و حیثیت زنان، بلکه روح، روان و هویت انسانی آنان را دائماً درهم می‌کوبد، با الگو قرار دادن مقاومت و ایستادگی زنان اشرفی، بر سرنگونی این رژیم زن‌ستیز قرون‌وسطایی عهد می‌بندیم.
ب. بهمنی- 4آذر 94
