بیان حکومتی تنفر مردم از رژیم؛ ”بحران مشارکت+ بحران مشروعیت“

تنفر مردم ایران نسبت به نظام آخوندی و به‌ویژه سردمداران آن، باعث شده که مهره‌ها، رسانه‌ها و حتی بعضاً سران نظام نسبت به این امر هشدار بدهند، و به این واقعیت اعتراف کنند که نظام از هیچ مشروعیتی نزد مردم ایران برخوردار نیست و با بحران مشروعیت مواجه و مورد تردید مردم است.

 

دلیل آشکار برای عدم مشروعیت رژیم هم بساط سرکوب، تفتیش عقاید، اعدام گسترده و بگیروببندی است که حاکمیت منحوس آخوندی طی این سه دهه علیه مردم به راه انداخته است، چنان‌چه حاکمیتی مشروعیت مردمی داشته باشد نیازی به این همه رفتار غیرانسانی و وحشیانه نسبت به مردم ندارد.

 

حالا این سؤال مطرح می‌شود چه شده است که در این مقطع بحث عدم مشروعیت نظام در میان رسانه‌ها، مهره‌ها و حتی سران رژیم مطرح می‌شود؟

 

واضح است که شکست رژیم در زمینه‌های مختلف داخلی، منطقه‌یی و بین‌المللی و بحرانهای عظیمی که این رژیم را فراگرفته است، موضوع مشروعیت و بحران مشروعیت را به یک موضوع روز تبدیل کرده است.

 

روزنامه رسالت 16آبان 94 صورت مسأله وضعیت امروز رژیم را بحران مشارکت رادیکال شده، بحران مشروعیت و تردید گسترده مردم در باور توانمندی دولت روحانی می‌داند. اما در چند سطر بعد به این واقعیت اعتراف می‌کند که تنها دولت روحانی نیست که با بحران عدم مشروعیت مواجه است بلکه این امر ”یک دشواری دامه‌دار برای کل کشور است“ (بخوانید یک دشواری دامنه‌دار برای کل نظام آخوندی)

 

این روزنامه وابسته به باند ولی‌فقیه در ادامه اعترافهایش می‌نویسد: ”آنچه ما امروز از آن رنج می‌بریم، نبود یک «دکترین سیاسی سطح پایین» و پاسخگویی واقعی به نیازهای ملموس مردم است. به عبارت دیگر، تنظیم و تنسیق زندگی روزمره مردم در برنامه‌های کلان «گروه عقلا» و از خلال «آمارهای نامفهوم تورم و رکود» نادیده گرفته می‌شود و این خلأ از سوی عامه مردم احساس می‌شود“.

 

همین روزنامه در10مرداد 94 نیز تحت عنوان ”بحران مشارکت+ بحران مشروعیت“ به بحرانهای گریبانگیر دولت آخوند روحانی اشاره می‌کند و نسبت به آن هشدار می‌دهد: ”دولت یازدهم که در متن بحرانهای چندگانه و چندلایه متولد شده است، چه وضعی خواهد یافت“.

 

نتیجه‌گیری این رسانه باند ولی‌فقیه از بحران مشارکت + بحران مشروعیت این است که ”اگر دولت‌مردان، خوب به صحنه نظر کنند، در می‌یابند که واقعیت تضاد دولت و ملت در تاریخ ایران، هم اکنون، با بحران مشروعیت دولت تلفیق شده است. در واقع، ما در آستانه موج عظیمی از بحران مشارکت و بحران مشروعیت هستیم که در کنار بی‌اعتمادی به نخبگان، یک مخاطره بالقوه برای کلیت کشور محسوب می‌شود“.

 

هاشمی رفسنجانی نیز به بیان دیگری به بحران مشروعیت نظام آخوندی اشاره می‌کند. او اعتراف می‌کند نظام آخوندی در عصر انفجار اطلاعات و در عصری که همه اقشار مردم حتی شاگردان مدرسه هم نسبت به همه چیز آگاه هستند، نمی‌تواند مردم را بفریبد ”مردم آگاه تمام حرفها را می‌شنوند و دیگر نمی‌توان با ظاهرسازیهای سیاسی آنان را فریب داد. همه باید مواظب باشیم نباید کارهای تندی کند که مردم ناامید شوند“.
ا

گر چه رفسنجانی شیادانه برای پیشبرد جنگ با خامنه‌ای از مردم دم می‌زند اما با یادآوری قیام بهمن ماه 57 عدم مشروعیت نظام را به باند مقابل یادآوری می‌کند آنجا که خطاب به آنان می‌گوید: «دیدید که مردم ایران به‌رغم خفقان شدید، با غسل شهادت به خیابان می‌آمدند و از کشته شدن نمی‌ترسیدند». (خبرگزاری ایرنا6آبان94)
آخوند حسن روحانی نیز با بیان خاص خودش به این عدم مشروعیت نظام اعتراف می‌کند آنجا که می‌گوید ”مردم که نوکر اسم جمهوری اسلامی ایران نیستند“.
بی‌دلیل نیست که آخوند مکارم شیرازی از مراجع حکومتی و از طرفدران ولایت خامنه‌ای ضمن ابراز وحشت نسبت به سرنگونی نظام می‌گوید: ”باید مراقب باشیم خدا نکند یک وقت چشم باز کنیم و ببینیم کار از کار گذشته است“. (سایت تابناک2مهر94)

 

بحران مشروعیت و به عبارت دقیقتر بحران موجودیت مبین وضعیت به‌غایت بحرانی نظام و دلیل مهمی برای فرارسیدن مرحله پایانی نظام و به گور سپرده شدن آن توسط مردم و مقاومت ایران است که عزم جزم کرده‌اند این نظام قرون‌وسطایی را با چنگ وناخن ودندان هم که شده به گور بسپارند.