آخوند حسن روحانی در جریان خیمه‌شب بازی انتخابات ریاست‌جمهوری رژیم در سال 92 با شعارهای دجالگرانه و فریبکارانه وعده می‌داد که در حکومت ”اعتدال و امید“ او زندانی سیاسی معنا و مفهوم ندارد و درحکومت او کسی به جرم دگر اندیشی و یا مخالفت با سیاستهای نظام و دولت او به زندان نمی‌افتد، محاکمه و محکوم نمی‌شود و...
اما در حکومت این شیخ فریبکار نه تنها آمار اعدامها رو به افزایش است، بلکه آمار دستگیری مخالفان سیاسی، فشار بر هنرمندان و حتی مدافعان حقوق کودکان که حتی به گفته خودشان فعالیتهایشان جنبه سیاسی ندارد نیز افزایش یافته است.
واقعیت این است که رژیم آخوندی آن‌چنان لرزان و شکننده است که هیچ صدایی ولو این‌که دارای هیچ مضمون سیاسی هم نباشد را نمی‌تواند تحمل نمی‌کند. زیرا حتی این فعالیتهای هنری و حقوق‌بشری را در تقابل و تضاد با ماهیت ارتجاعی و ضد‌مردمی خود می‌بیند.
بنابراین فعالان حقوق کودکان که صرفاً در جهت حمایت از کودکان فعالیت انسان‌دوستانه دارند نیز با اتهامهای آخوند‌ساخته مواجه می‌شوند، و از تعقیب این رژیم درامان نیستند.
یک فعال حقوق کودک به جرم این‌که از وضعیت کودکان جنوب شهرتهران گزارش تهیه می‌کند دستگیر می‌شود و به جرایم ” تبلیغ علیه نظام، اجتماع و تبانی به قصد بر هم زدن امنیت ملی، توهین به رهبری و توهین به مقدسات“ متهم می‌شود.
همه اینها به این دلیل است که وی در فیس‌بوک در حمایت از کودکان فقر زده ایرانی مقاله نوشته و در تجمعی در حمایت ازکودکان محروم شرکت کرده است.
فریاد مادر این زندانی نیز مبنی بر این‌که دخترش در حوزه کودکان مانند برپا کردن کلاسهای آموزشی نقاشی، یا نمایشگاههای نقاشی برای کودکان کار فعالیت داشته است، اثری نمی‌کند و تازه مقامات جنایتکار قضایی رژیم پس از مدتی وکیل او را هم به جرم دفاع از این زندانی مدافع حقوق کودکان دستگیر می‌کنند.
زن هنرمندی تنها به جرم کشیدن کاریکاتوری محکوم به حبس طویل‌المدت (14سال) می‌شود. سرکوب در دولت به اصلاح ”اعتدال و امید“ آن‌چنان بالا گرفته است که خبرنگاران خبرگزاری حکومتی ایلنا که از دولت روحانی حمایت می‌کند و این خبرنگاران نیز جزو حامیان دولت روحانی بوده‌اند، از گزند سرکوب مصون نمی‌مانند و به جرم انعکاس اعتراضات کارگری و اعتصاب کارگران یک کارخانه که رئیس این خبرگزاری از سهامداران آن است اخراج می‌شوند.
یکی از خبرنگاران اخراج شده در گزارشی در فیس بوک می‌نویسد او و 4نفر از همکارانش به‌خاطر گزارش اعتصاب کارگران در یک کارخانه متعلق به شرکت فارسایت اخراج شدند.
این خبرنگار خبرگزاری حکومتی در ادامه می‌نویسد: ”برای ماهها تحت فشار بودیم تا اطلاعات مربوط به اعتراضات در ایران از جمله اعتراض معلمان و کارگران را سانسور کنیم منشی مدیر به ما هشدار داد که ما نباید به تظاهراتهای جاری که در مجتمع فارسایت به‌خاطر آن‌که جنبش مشروعی نیست، پوشش بدهیم“.
خبرنگار دیگری که برای روزنامه حکومتی فرهیختگان از رسانه‌های حامی دولت روحانی کار می کرده به دادستانی رژیم در زندان اوین احضار می‌شود.
ملاحظه می‌شود که درحکومت ”اعتدال و امید” آخوند روحانی نیز مانند سایر دولتهای قبلی رژیم اگر چه هزینه زندگی مردم محروم مستمراً بالا و بالاتر می‌برد، ولی درست به عکس به‌طور روزمره بگیر ببند و اعدام، به‌صورت رایگان! در اختیار آنها قرار داده می‌شود. وقتی موجودیت نظام در کار است تمامیت باندهای رژیم در سرکوب و کشتار سر و ته یک کرباسند.
اما به‌رغم این همه جنایت، اقشار مختلف مردم و جوانان ایران با اعتراضات و خیزشهای گسترده خود، به‌خصوص در سال 94 نشان دادند که قیمت این همه سرکوب و زندان و کشتار را با سرنگونی این رژیم از نظام آخوندی خواهند گرفت.
اما در حکومت این شیخ فریبکار نه تنها آمار اعدامها رو به افزایش است، بلکه آمار دستگیری مخالفان سیاسی، فشار بر هنرمندان و حتی مدافعان حقوق کودکان که حتی به گفته خودشان فعالیتهایشان جنبه سیاسی ندارد نیز افزایش یافته است.
واقعیت این است که رژیم آخوندی آن‌چنان لرزان و شکننده است که هیچ صدایی ولو این‌که دارای هیچ مضمون سیاسی هم نباشد را نمی‌تواند تحمل نمی‌کند. زیرا حتی این فعالیتهای هنری و حقوق‌بشری را در تقابل و تضاد با ماهیت ارتجاعی و ضد‌مردمی خود می‌بیند.
بنابراین فعالان حقوق کودکان که صرفاً در جهت حمایت از کودکان فعالیت انسان‌دوستانه دارند نیز با اتهامهای آخوند‌ساخته مواجه می‌شوند، و از تعقیب این رژیم درامان نیستند.
یک فعال حقوق کودک به جرم این‌که از وضعیت کودکان جنوب شهرتهران گزارش تهیه می‌کند دستگیر می‌شود و به جرایم ” تبلیغ علیه نظام، اجتماع و تبانی به قصد بر هم زدن امنیت ملی، توهین به رهبری و توهین به مقدسات“ متهم می‌شود.
همه اینها به این دلیل است که وی در فیس‌بوک در حمایت از کودکان فقر زده ایرانی مقاله نوشته و در تجمعی در حمایت ازکودکان محروم شرکت کرده است.
فریاد مادر این زندانی نیز مبنی بر این‌که دخترش در حوزه کودکان مانند برپا کردن کلاسهای آموزشی نقاشی، یا نمایشگاههای نقاشی برای کودکان کار فعالیت داشته است، اثری نمی‌کند و تازه مقامات جنایتکار قضایی رژیم پس از مدتی وکیل او را هم به جرم دفاع از این زندانی مدافع حقوق کودکان دستگیر می‌کنند.
زن هنرمندی تنها به جرم کشیدن کاریکاتوری محکوم به حبس طویل‌المدت (14سال) می‌شود. سرکوب در دولت به اصلاح ”اعتدال و امید“ آن‌چنان بالا گرفته است که خبرنگاران خبرگزاری حکومتی ایلنا که از دولت روحانی حمایت می‌کند و این خبرنگاران نیز جزو حامیان دولت روحانی بوده‌اند، از گزند سرکوب مصون نمی‌مانند و به جرم انعکاس اعتراضات کارگری و اعتصاب کارگران یک کارخانه که رئیس این خبرگزاری از سهامداران آن است اخراج می‌شوند.
یکی از خبرنگاران اخراج شده در گزارشی در فیس بوک می‌نویسد او و 4نفر از همکارانش به‌خاطر گزارش اعتصاب کارگران در یک کارخانه متعلق به شرکت فارسایت اخراج شدند.
این خبرنگار خبرگزاری حکومتی در ادامه می‌نویسد: ”برای ماهها تحت فشار بودیم تا اطلاعات مربوط به اعتراضات در ایران از جمله اعتراض معلمان و کارگران را سانسور کنیم منشی مدیر به ما هشدار داد که ما نباید به تظاهراتهای جاری که در مجتمع فارسایت به‌خاطر آن‌که جنبش مشروعی نیست، پوشش بدهیم“.
خبرنگار دیگری که برای روزنامه حکومتی فرهیختگان از رسانه‌های حامی دولت روحانی کار می کرده به دادستانی رژیم در زندان اوین احضار می‌شود.
ملاحظه می‌شود که درحکومت ”اعتدال و امید” آخوند روحانی نیز مانند سایر دولتهای قبلی رژیم اگر چه هزینه زندگی مردم محروم مستمراً بالا و بالاتر می‌برد، ولی درست به عکس به‌طور روزمره بگیر ببند و اعدام، به‌صورت رایگان! در اختیار آنها قرار داده می‌شود. وقتی موجودیت نظام در کار است تمامیت باندهای رژیم در سرکوب و کشتار سر و ته یک کرباسند.
اما به‌رغم این همه جنایت، اقشار مختلف مردم و جوانان ایران با اعتراضات و خیزشهای گسترده خود، به‌خصوص در سال 94 نشان دادند که قیمت این همه سرکوب و زندان و کشتار را با سرنگونی این رژیم از نظام آخوندی خواهند گرفت.
