سخنرانیهای جلسه سنای فرانسه با حضور مریم رجوی

سناتور برنارد فورنیه - عضو کمیسیون امور خارجه سنا، عضو شورای اروپا
بسیار متشکرم. خانم رئیس‌جمهور، آقای نخست‌وزیر، همکاران گرامی از سنا و منتخبین، خانم‌ها و آقایان، ابتدا باید بگویم، بسیار خوشحالم که خانم مریم رجوی برای این کنفرانس در سنا حضور دارد. خانم رئیس‌جمهور، آخرین باری که یکدیگر را دیدیم در ماه ژانویهٴ گذشته در استراسبورگ در مجمع پارلمانی شورای اروپا بود و گروه احزاب مردم اروپا در چهارچوب یک نشست رسمی به‌دعوت رئیس گروه سیاسی ما، در حضور دهها نماینده از کشورهای مختلف اروپا، از جمله 7 یا 8 فرانسوی، خواستار استماع شما شده بود. این نشست کمی بعد از رویدادهای خونین اوایل امسال در پاریس بود. خانم رئیس‌جمهور، من به‌خوبی سخنرانی شما و به‌طور خاص صحت تحلیل شما را برای هوشیاری ما در مورد ریشه‌ها و منبع پدیده شوم بنیادگرایی اسلامی که از خاورمیانه تا شهرک‌های کوچک ما تاخت و تاز می‌کند، به‌خاطر دارم. شما به ما در مورد خطر و نتیجه خطرناک یک‌سری تحلیل‌ها هشدار داده بودید. تحلیل‌هایی که توصیه می‌کنند، در برابر وحشیگری داعش، بهتر است به رژیم ایران ملحق شویم. در نتیجه، چشم به روی نقض حقوق‌بشر در این کشور و بیلان سنگین اعدام ببندیم. در این شرایط همهٴ منافع ما در این است که نمایندهٴ شورای ملی مقاومت ایران که یک مبارزه شجاعانه را در داخل ایران پیش می‌برد مورد استماع قرار دهیم. این امر هدفش استقرار حکومتی دموکراتیک و جدایی دین از دولت است. خانم رئیس‌جمهور مریم رجوی، شما امروز مخاطب بین‌المللی دارید، زیرا صدای شما هم در استراسبورگ، هم در میان نمایندگان مجلس در پاریس یا در هفته گذشته درکمیته امور خارجی کنگرهٴ آمریکا شنیده می‌شود. تحلیل‌های شما و تخصص شما در مورد وضعیت سیاسی در ایران شگفت هستند و ما همگی همواره منتظر آن هستیم. من می‌خواهم در پایان به آقای سید احمد غزالی، نخست‌وزیر پیشین الجزایر درود بفرستم که به ما افتخار می‌دهند، امروز در میان ما باشند. با تشکر بسیار
  
سناتور ژان پیر میشل
خانم رئیس‌جمهور، همکاران عزیز، دوستان عزیز، همان‌طور که تو، آلن یادآوری کردی، در سال 2007 بود که با تعدادی از سناتورها و شخصیتهای سیاسی مانند فرانسوا کلکومبه که این‌جا حاضر است، آلن ویوین و سایرین،کمیته فرانسوی برای ایران دموکراتیک را تشکیل دادیم و بعد در مجلس ملی، همکاران ما و نمایندگان، کمیته‌یی مشابه کمیته ما را تشکیل دادند. در آن زمان ما انتخاب کردیم که با مقاومت ایران همراه شویم. زیرا فکر می‌کردیم باید از یک خلق و جنبش آن در برابر استبداد و حکومت مطلقه دفاع کنیم. از زمانی که روحانی به قدرت رسیده، ما می‌دانیم که ماهیت رژیم تغییری نکرده است. اعدامها ادامه دارد، زندانی‌کردنها ادامه دارد، آزادی اندیشه وجود ندارد. می‌توانید امروز فیلمی را که در برلین جایزه خرس طلایی را دریافت کرد ببینید که در داخل یک تاکسی فیلمبرداری شده است توسط یک کارگردان شناخته‌شده در سطح بین‌المللی که در ایران در حصر خانگی است و با ممنوعیت انجام شغلش روبه‌رو است، یعنی انجام تولیدات روشنفکرانه، خب آن‌قدر هم وخیم نیست! البته همین هم به‌خوبی ماهیت رژیم را نشان می‌دهد.
ما می‌دانیم و از اول هم می‌دانستیم، نه به این دلیل که چشم‌بسته مواضع خانم رجوی، شورای ملی مقاومت و مجاهدین را می‌پذیریم، زیرا ما به مطالب گوش می‌دهیم، مطالب را می‌خوانیم و می‌دانیم که در واقعیت قدرت در دستان ولی‌فقیه است و هنگامی که بخواهیم از تفاهم‌نامه لوزان صحبت کنیم به این مسأله برمی‌گردیم. کسی که توافق را در ماه ژوئن امضا می‌کند وزیر امور خارجه نیست، بلکه ولی‌فقیه است. خب به این خواهیم پرداخت، اگر به‌درستی به حرفهای او گوش کنیم، همه‌چیز را درخواهیم یافت.
به تغییرات نگاه کردیم و رژیم ایران سرکوب خود را ادامه می‌دهد و بذر ترور و وحشت را در منطقه می‌پراکند. این گفته رسمی ولی‌فقیه است که اسلام‌گرایی باید از ایران به سراسر جهان عرب صادر شود و اسلام‌گرایی در سراسر جهان عرب گسترش می‌یابد. منبع اصلی همهٴ این جنایتکاران، حداقل منبع ایدئولوژیک و تسلیحاتی و مالی آنها (رژیم) ایران است. در نتیجه باید گفت بله، رژیم ایران عامل بی‌ثباتی است. و باید یادآوری کرد که این رژیم سعی می‌کند در یمن نیز دخالت کند. امروز کل منطقه ‌را در بر گرفته است. آفریقا از طریق سوریه و لیبی نیز در بر گرفته است. کشورهای سنی از شبه جزیرهٴ عربی همگی با هم و از جمله قطر متحد می‌شوند و اولین رئیس کشور غیرعربی که به این کنفرانس دعوت شده بود، پرزیدنت فرانسوا اولاند بود که هم‌اکنون آنجا صحبت می‌کند، اما اختلاف ساعت را نمی‌دانم و همهٴ اینها به این دلیل که در این‌جا یک عامل باثبات‌کننده وجود دارد و کشورهای عرب نگرانند که اسلام‌گرایی افراطی در کشور آنها نیز گسترش یابد. کشورهایی که در مرکزشان اسلام وجود دارد. تنها آرزوی من این است که کشور ما، دیپلوماسی ما، رئیس‌جمهور ما باز هم فراتر بروند. آنچه امروز انجام می‌دهند بسیار خوب است. من فکر می‌کنم برای پیاده‌کردن تفاهم‌نامه لوزان باید فراتر بروند، زیرا هیچ‌چیز دقیقی وجود ندارد. این‌که مراکز اتمی کجا هستند، کجا پلوتونیوم تولید می‌شود، تمام اینها باید مورد بررسی قرار گیرد. من فکر می‌کنم که در مورد این مسائل باید بسیار محتاط بود و باید کاری کرد که تحریمها فوراً برداشته نشوند و تحریمها باید کاری کنند که رژیم ایران شرایط توافق را انجام دهد و فکر می‌کنم که دولت ما باید رسماً مقاومت ایران را به‌رسمیت بشناسد، یعنی مقاومتی که در فرانسه است. یعنی شورای ملی مقاومت ایران تحت ریاست‌جمهوری خانم رجوی را به‌رسمیت بشناسد در هر حال این بزرگ‌ترین آرزوی من است و آن‌را تکرار می‌کنم. مسائل کند پیش می‌رود، ولی من خوشبینم. فکر می‌کنم که بالأخره آینده روشن خواهد بود و دموکراسی در ایران درخشان خواهد بود

سید احمد غزالی-نخست وزیر پیشین الجزایر
با تشکر آقای رئیس، خواهر گرامی، خانم رئیس‌جمهور خانم رجوی، این افتخاری است که بار دیگر در کنار شما باشم تا تلاش کنیم به دوستان اروپایی و فرانسوی‌مان کمک کنیم مسأله‌یی را که بسیار پیچیده است بهتر بفهمند. باید اذعان داشت که این مسأله به همهٴ ما مربوط می‌شود. ما به این‌جا نیامده‌ایم که مشورت بدهیم، بلکه به‌عنوان همسایه به این‌جا آمده‌ایم. در زبان عربی کلمه همسایه «جار» است و ریشه کلمه «جار» به‌معنی کسی است که حفاظت می‌کند. همسایه کسی است که از همسایهٴ خود حفاظت می‌کند. به‌صراحت می‌گویم که ما نمی‌توانیم همهٴ ابعاد مشکل را توضیح دهیم، ولی می‌خواهم این بار بر 2 یا 3 موضوع تأکید کنم که به‌نظرم به‌اندازه کافی به آنها توجه و دقت نمی‌شود. وقایعی که به‌تازگی شاهد آن بوده‌ایم، امضای توافق که من به‌خاطر آن خوشحالم و دلیل آن‌را خواهم گفت، تعجب نکنید. چون به سرعت یک فریب را نشان خواهد داد و مسیری که بی‌نتیجه است. علت آن‌را خواهم گفت. من همچنین راضی نیستم از فوران این تروریسم وحشی، اما از آنجا که مستقیماً این منطقه را در بر گرفته، مطمئنم به اروپایی‌ها کمک خواهد کرد تا ابعاد واقعی این تهدید را که متوجه ماست بشناسند و در نهایت، خانم رجوی به‌تازگی مورد استماع کمیته روابط خارجی کنگرهٴ آمریکا قرار گرفت، می‌دانم که آمریکایی‌ها متحد استراتژیک شما هستند و به هیچ‌وجه در اساس یک ضد آمریکایی نیستم هر چند اولویت را به همسایه‌ام یعنی اروپا می‌دهم، ما به‌طور سیستماتیک منافع مشابهی در این مسأله نداریم و فراتر، در این مسأله که مرکزیت آن در تهران است، مشکل ثبات و صلح منطقه و مسألهٴ تروریسم را، اگر بخواهیم درست تحلیل کنیم، متوجه می‌شویم که قلب مسأله این دیکتاتوری مذهبی است که بی‌رحم‌ترین از بعد از نازیسم است و نام آن رژیم آخوندها است.
من برای شما تحلیل نخواهم کرد، فقط از آنچه که خودم آن‌را تجربه کرده‌ام صحبت می‌کنم. یا موضع‌گیریهای مستقیم مسئولان رژیم ایران یا آنچه از زبان تمام برادران ایرانی‌ام می‌شنوم که به این‌جا تبعید شده‌اند. من با صدها تن از آنها صحبت کرده‌ام. اگر همان کاری را که من کردم بکنید، شما نیز یک نفر را پیدا نمی‌کنید که حداقل یک، شاید 2، 3، 5، 6، یا شاید 10 عضو خانواده‌اش اعدام یا شکنجه نشده باشد.
تمامی دیکتاتوریها، دیکتاتوری نازی یا فاشیسم ایتالیا، نیاز دارند و بقا و ثباتشان به آن بستگی دارد که خود را بی‌وقفه گسترش بدهند. هدف دیکتاتوری مذهبی (حاکم بر) تهران تسلط بر تمامی جهان اسلام است.
آیا غربی‌ها متوجه شدند که این چیزها فقط در حرف باقی نمی‌ماند. آمریکا بدون این‌که بخواهد، در جنگ سال 2003 عراق را به رژیم ایران تحویل داد. در حالی که ساختار امنیتی پایه‌یی که توسط ایالات متحده از جنگ جهانی دوم برقرار شد، یک تعادل بسیار سفت و سخت بین قدرتهای هژمونیک تاریخی منطقه بود. جنگ 2003 نه تنها این اصل تعادل را بر هم زد، بلکه کل عراق را در دست رژیم ایران گذاشت.
سوریه نیز در دست آنها است و آن‌را از استانهای خودشان تلقی می‌کنند، این‌را رسماً گفته‌اند و اکنون آنها در حال انجام همان کار در یمن هستند و به آن رسماً اعتراف می‌کنند، جایی که پشتیبان حوثیها رژیم ایران است که می‌خواهد یک حزب‌الله یمنی برقرار کند و آنها ادامه خواهند داد.
توافق‌کردن با چنین افرادی، ساده‌لوحی است، مگر این‌ که ما بازی آن‌کس را که فریبکارتر است بکنیم. غربی‌ها حافظه‌شان کوتاه است، زیرا آنها نیز سعی کردند از یک دیکتاتور به‌نام هیتلر دل‌جویی کنند. آنها به مونیخ رفتند و از او دلجویی کردند ولی از جنگ جلوگیری نکردند. همان‌طور که وینستون چرچیل گفت، جنگ و ننگ را به‌دست آوردند.