عملیات ائتلاف منطقه‌یی «توفان قاطع» تنها، توفانی در زمینه نظامی نیست؛ بلکه توفان سیاسی برآمده از آن، دارد سراسر منطقه را در می‌نوردد و آرایش سیاسی و تعادل‌قوا را، به زیان رژیم تغییر می‌دهد. در همین راستا سودان که پیش از این متحد رژیم آخوندها شمرده می‌شد، در جریان شکل‌گیری ائتلاف منطقه‌یی در عداد کشورهای دهگانه این ائتلاف، اکنون رودرروی رژیم ایستاده است. دولت سودان همچنین تمام دفاتر رژیم در این کشور را که در پوشش تبلیغات مذهبی، سیاست صدور تروریسم رژیم را پیش می‌بردند و به مزدورپروری برای اهداف تروریستی رژیم اشتغال داشتند، بسته است. همچنین کشورهایی مانند کویت، قطر، اردن و ترکیه که سعی می‌کردند روابط خود را با رژیم حفظ کنند، خواه ناخواه رودرروی آن قرار گرفته‌اند. به‌نوشته روزنامه السیاسه- کویت (9فروردین 94)، یکی دیگر از نیروهایی که در این جریان از رژیم فاصله گرفته و رودرروی آن ایستاده، حماس است. روز شنبه 8فروردین، جنبش «حماس» در اولین موضع‌گیری‌اش در مورد تحولات جاری در «یمن» طی بیانیه‌یی با حمایت ضمنی از عملیات نظامی ائتلاف عربی در یمن تأکید کرد در کنار امنیت و ثبات کشورها و خلقهای منطقه عربی قرار می‌گیرد و آنچه را که امنیت و ثبات آنها را خدشه‌دار سازد رد می‌کند. اما از سوی دیگر، رژیم برای مقابله با طرد و انزوای فزایندهٴ خود تلاش می‌کند مزدوران خود را به صحنه آورده و آنها را به حمایت از خود وادارد. یکی از مزدوران نشاندار رژیم، حسن نصرالله سرکرده حزب‌الشیطان لبنان است. وی در مصاحبه‌ای که از تلویزیون رژیم به تاریخ 7فروردین پخش شد به مجیزگویی از رژیم و خامنه‌ای پرداخت و گفت: «ما حزب‌الله در لبنان از سال 82 با ایران روابط داریم. من اصلاً آن را مخفی نمی‌کنم. من ایمان دارم که مقام معظم حضرت آیت‌الله سید علی خامنه‌ای حسینی امام مسلمانان است. این یقین من است. ولی امر مسلمین است. ایشان امام مسلمین و امام ماست».
کاریکاتور از روزنامه الشرق‌الأوسط
روشن است که آن چه رژیم را واداشته که یک مزدور خارج کشوری خود را که ادعای مستقل بودن دارد، این‌چنین بسوزاند و بی‌آبرو کند، نیاز شدید برای پوشاندن طرد و انزوایش در منطقه می‌باشد. این سخنرانی حسن نصرالله چنان که انتظار می‌رفت، انزجار شدیدی در دنیای عرب برانگیخت. روزنامه فرامنطقه‌ای الحیات (9فروردین 94) طی مطلبی با عنوان: «آیا تغییر تعادل در یمن شروع شده است؟ با اشاره به سخنرانی حسن نصرالله می‌نویسد: «اگر می‌خواهی بدانی وقوع «توفان قاطع» در یمن بر سر کسانی که از آن غافلگیر شده‌اند چه آورده و چگونه از آن وحشت کرده‌اند، اظهارات عصر جمعه گذشته حسن نصرالله دبیرکل «حزب‌الله» لبنان را (تنها نخوان بلکه) گوش کن. اهمیت آنچه می‌گوید ناشی از اهمیت شخص او نیست. بلکه به‌خاطر آن چیزی است که به‌عنوان بازوی ایران در منطقه و به‌مثابه سخنگوی رژیم ایران در شام نمایندگی می‌کند».
نویسندهٴ الحیات سپس به آثار سراسیمگی در حرفها و حالات حسن نصرالله اشاره کرده و می‌افزاید: «آیا دبیرکل می‌تواند ثابت کند که این تهران نبوده که از او خواسته یا به او القاء کرده که همین سخنرانی را با این زمانبندی… انجام دهد؟ اگر رژیم ایران آن‌چنان که حسن نصرالله مدعی است، (در امور کشورهای عرب) دخالت نمی‌کند، آنچه در یمن رخ می‌دهد نباید برای او مهم باشد و در نتیجه نباید نصرالله به‌خاطر آن بیمار شود و دچار تشنج گردد؟ شاید دبیرکل خودش متوجه شده که با سخنرانی متشنج و دفاعش همان چیزی را اثبات کرده که از ابتدا تا انتهای سخنرانی‌اش تلاش می‌کرد آن را انکار کند».
آری، حسن نصرالله یا در واقع رژیم آخوندی با این سخنرانی دقیقاً همان واقعیتهایی را اثبات کرد که در حرف و با قسم و آیه تلاش می‌کرد انکار کند، یعنی دخالت رژیم در امور کشورهای عربی، سرسپردگی مطلق خودش به ولی‌فقیه و طرد و انزوای رژیم در منطقه.
نویسندهٴ الحیات سپس به آثار سراسیمگی در حرفها و حالات حسن نصرالله اشاره کرده و می‌افزاید: «آیا دبیرکل می‌تواند ثابت کند که این تهران نبوده که از او خواسته یا به او القاء کرده که همین سخنرانی را با این زمانبندی… انجام دهد؟ اگر رژیم ایران آن‌چنان که حسن نصرالله مدعی است، (در امور کشورهای عرب) دخالت نمی‌کند، آنچه در یمن رخ می‌دهد نباید برای او مهم باشد و در نتیجه نباید نصرالله به‌خاطر آن بیمار شود و دچار تشنج گردد؟ شاید دبیرکل خودش متوجه شده که با سخنرانی متشنج و دفاعش همان چیزی را اثبات کرده که از ابتدا تا انتهای سخنرانی‌اش تلاش می‌کرد آن را انکار کند».
آری، حسن نصرالله یا در واقع رژیم آخوندی با این سخنرانی دقیقاً همان واقعیتهایی را اثبات کرد که در حرف و با قسم و آیه تلاش می‌کرد انکار کند، یعنی دخالت رژیم در امور کشورهای عربی، سرسپردگی مطلق خودش به ولی‌فقیه و طرد و انزوای رژیم در منطقه.
