فلور صدودی: ادای احترام به یار استوار اشرفیان، هنرمند ارزنده آندرانیک

دیشب تصویری از آقای آندرانیک در فیس‌بوک دیدم و پیامی که خطاب به رزمندگان لیبرتی داده بودند را خواندم. آندرانیک نوشته بود: ”خدا شاهد است از اول ورودم به بیمارستان، با تمام احساسم به فکر اشرفیهای لیبرتی بودم و به همسرم آیدا گفتم که این‌جا این همه امکانات هست در حالی‌که خواهران و برادران بیمارم در لیبرتی در شرایط محاصره قرار دارند و نمی‌دانم چطور باید معالجه شوند؟“

از آقای آندرانیک عزیزمان جز این انتظار نمی‌رفت که گرچه در بستر بیماری هستند اما دلشان بیاد یاران ما و به‌خصوص بیماران شهر لیبرتی است که اگر ‌چه در شرایط بسیار سختی هستند اما با روحیه‌ای شاد و سرفراز ایستاده‌اند.

همینجا دلم می‌خواهد خطاب به ایشان بگویم: آقای آندرانیک عزیز، ضمن آرزوی سلامتی برای شما هنرمند گرانقدر چقدر خوشحالم که هنرمند ارزنده‌ای چون شما این همه سال را با احترام در کنار مقاومت ایران و دلاوران سرفراز آن در شهر اشرف و لیبرتی بودید و هستید. دیشب با خود می‌گفتم اگر شما در این مقاومت نبودید حتماً چند آهنگ زیبا با تنظیم زیباتر و با صدای چند هنرمند از شما در خاطره‌ها ثبت می‌شد، اما امروز که همراه این مقاومت با شکوه هستید نام شما و تصویر شما برای همیشه به‌عنوان یک هنرمند متعهد به مردم ایران آن هم در چنین دورانی از سیاهی و پلیدی رژیم ضدبشر و ضدهنر آخوندی از جایگاه والایی در قلب عاشقان آزادی ایران برخوردار است.
در این روزها که همزمان با سالگرد ربودن انقلاب مردم ایران دگر بار تصاویر و فیلمها و صحبتهای خمینی را مشاهده می‌کنم و سالیان گذشته را مرور می‌کنم می‌بینم که این رژیم چه بلایی را بر سر مردم آورده است و مماشاتگران غرب چگونه به‌خاطر منافع خود مهر سکوت بر لب زده و از چنین رژیمی پشتیبانی می‌کنند.
از طرف مقابل می‌بینم این مقاومت با چه بردباری و قدرتی در چندین جبهه داخلی و خارجی برای رهایی مردم از چنگال این رژیم پلید جنگیده است. می‌بینم در سالیان گذشته مستمر شاهد وقایعی از یک طرف غمگنانه و از طرف دیگر سرفرازانه بوده‌ایم.
اما دوران این رژیم دیگر به‌سر آمده و تفسیرهای جدیدی را درباره این رژیم ددمنش می‌شنویم. آری بالاخره ناگزیر به اعتراف به این حقیقت شده‌اند که در رژیم آخوندی رفرمی پدیدار نمی‌شود و کلید نیرنگ آخوند روحانی هم دری را نمی‌گشاید.
این روزها بسیاری از مفسران اذعان می‌کنند که دیگر امیدی به این رژیم نیست و آخوندها باید بروند. بنابراین امیدوارم غرب مماشاتگر هم پس از پنجاه سال اشتباه که قیمتش را مردم و مقاومت مردم ایران پرداخته‌اند از اشتباهاتش دست بردارد و برای جبران خطاهایش مسئولیت بپذیرد. در مقابل آنچه قابل تحسین است راه و رسم مقاومت ایران است که ثابت کرده تنها این مقاومت بود که از بدو روی کار آمدن خمینی در مقابلش ایستاد و هم‌چنان این مقاومت است که به بهای جان عزیزانش درخت با شکوه مقاومت را آبیاری کرده و می‌کند.
آقای آندرانیک عزیز می‌دانم که رژیم آخوندها با چه ترفندهایی از حملات جنایتکارانه به اشرف و لیبرتی تا تو‌طئه‌های وزارت اطلاعاتش در خارج از کشور تلاش کرده و می‌کند که به این مقاومت ضربه بزند. اما دیشب که نوشته شما را خواندم غرق خوشحالی شدم و با خود گفتم باید از رهبران این مقاومت متشکر بود که با ایمان به آزادی مردم ایران، برای گردهم آوردن شریف‌ترین نیروهای آزادیخواه و میهن‌پرست برای مقابله با این رژیم ددمنش، از چه بزرگواری و دید وسیع میهنی برخوردار هستند در حالی‌که همه می‌دانیم بیشترین زحمات و جانفشانیها از طرف خود دلاوران آزادی و همانا مجاهدین خلق است.
باور کنید که عماد جان هم با اعتقاد صددرصد به این مردم دوستی و تعهد سیاسی به آزادی ایرانیان در داخل بود که پیوسته به همراهی با این مقاومت افتخار می‌کرد و من هم این افتخار را دارم که در کنار این مقاومت انجام وظیفه می‌کنم و امروز پس از وقایع سی و شش ساله غرق سرورم که راه درست مبارزه را در پیش گرفتیم و در کنار مقاومت سازمانیافته‌ای هستیم که امیدی بسیار ارزشمند برای مردم ایران است و کارنامه درخشانش باعث شده که هزاران هزار آزادیخواه از سراسر جهان به حمایتش برخیزند.
با هزاران درود به رهبران این مقاومت که باعث سرفرازی این مقاومت بوده‌اند و باهزاران درود به دلاوران شهر لیبرتی که ایستاده‌اند و جانانه ایستاده‌اند.
و هزاران درود بر همه یاران مقاومت در سراسر جهان که همیشه و همه جا حضوری پررنگ دارند.
به امید پیروزی.
فلور رام
17فوریه 2015.