تلاشهای کنگره آمریکا برای فشار علیه رژیم در زمینه اعمال تحریمهای بیشتر، باراک اوباما رئیس‌جمهور آمریکا را ناگزیر کرد در دو موضعگیری اخیرش خطاب به رژیم اعلام کند، اگر پای توافق مورد نظر آمریکا نیاید شخصاً پشت تحریمهای جدید خواهد رفت.
اوباما اولین بار در مصاحبه با تلویزیون سی.ان.ان تأکید کرد در صورت مخالفت رژیم آخوندی بایک توافقنامه منطقی که مورد نظر گروه 1+5باشد، از کنگره خواهد خواست با تصویب تحریمهای بیشتر علیه رژیم ایران موافقت کند.
همچنین وی در کنفرانس مطبوعاتی مشترک با آنگلا مرکل صدراعظم آلمان در کاخ سفید، گفت تصور نمی کند ادامه مذاکرات با رژیم ایران برای جلوگیری از دستیابی آن به سلاح اتمی بیش از این تمدید شود.
اوباما گفت ما در نقطه‌يی هستیم که آنها بایستی تصمیم‌گیری کنند و توپ را به زمین رژیم ایران انداخت و با اظهار این‌که موضوع توافق هسته‌یی با ایران دیگر فنی نیست، بلکه به اراده سیاسی بستگی دارد، از رژیم خواست موضوع توافق و تن‌دادن به خواست کشورهای 1+5 را قطعی کند.
به دنبال اظهارات رئیس‌جمهوری آمریکا سران رژیم از جمله روحانی و رفسنجانی موضعگیری کردند.
هاشمی رفسنجانی با تأیید موضعگیری خامنه‌ای اظهار داشت: ”اگر آنها (غربیها) بیش از مقررات قانونی از ما بخواهند با مذاکرات هسته‌یی خداحافظی می‌کنیم“.
آخوند حسن روحانی در جمع سفرا و نمایندگان خارجی رژیم مدعی شد که رژیم آخوندی «همواره بر تعامل سازنده با جهان» تأکید دارد. وی افزود: «در زمینه پرونده هسته‌یی توانستیم مسیر مذاکرات سازنده و هدایت این پرونده را در مسیر حل و فصل و تفاهم از سوی دو طرف قرار بدهیم. جمهوری اسلامی ایران در زمینه پرونده هسته‌یی همواره معتقد به یک توافق برد-برد بوده و امروز هم بر چنین توافقی تأکید دارد“
خبرگزاری فرانسه گفت: «اظهارات روحانی در خلال جلسه‌يی درپایتخت ایران ظاهراً در پاسخ به رئیس‌جمهور آمریکا باراک اوباما بود که روز دوشنبه گفت:” موضوع اکنون این است که آیا رژیم ایران دارای اراده سیاسی و تمایل به رسیدن به توافق دارد یا نه؟“.
موضع‌گیریهای اخیر باراک اوباما، خامنه‌ای ولی‌فقیه ارتجاع و سران رژیم به‌روشنی بیانگر این است که پرونده هسته‌یی به نقطه تعیین‌تکلیف نهایی خود نزدیک شده است.
رسانه‌ها و مهره‌های رژیم نیز بر این واقعیت تأکید دارند که مفهوم موضع‌گیریهای اخیر اوباما، تعیین‌تکلیف رژیم برای خوردن جام زهر و تبعیت از خواست قدرتهای جهانی، یا مواجه شدن با فشارهای جدید بین‌المللی است و زمان کش دادن مذاکرات و سیاست مذاکره برای مذاکره به سررسیده است.
علی خرم سفیر اسبق رژیم در سازمان ملل ویکی از مهره‌های باند رفسنجانی - روحانی در این زمینه در روزنامه آرمان 21بهمن 93می‌نویسد: ”بعد از اجلاس وین 8 که مذاکرات برای هفت ماه دیگر تمدید شد، برخی خوشحال بودند که این فاصله خوبی برای رفع اختلافات و کسب دستاورد در محیطی آرام و بدون فشار است و برخی دیگر چون نگارنده معتقد بودند ای کاش مذاکرات در همان اجلاس وین 8 با کمی انعطاف طرفین خاتمه می‌یافت. . ورود مقام معظم رهبری به این بحث و طرح دیدگاههای ایران چند هدف را محقق خواهد کرد: اول این‌که ایران هیچ تمایلی به طولانی‌کردن مذاکرات هسته‌یی ندارد. دوم این‌که جمع‌بندی ایران این است که تمدید مذاکرات دیگر لزومی ندارد و همه بحثهای لازم صورت گرفته و در چند ماه آینده باید به پایان برسد“
روزنامه آرمان در مطلبی دیگر می‌نویسد: ”امید به بازی برد-برد در برابر کابوس عدم توافق توافق هسته‌يی؛ اکنون یا هیچ وقت“
روزنامه سیاست روز وابسته به باند خامنه‌ای نیز ازقول مهره‌های وابسته به این باند البته با زبانی دیگر روی فرارسیدن تعیین‌تکلیف نهایی پرونده هسته‌یی رژیم تأکید کرده و نوشته است: ”اکنون توپ در زمین کشورهای ۱+۵ است و این کشورها تا ۱۰ تیر‌ماه آینده که سقف نهایی مذاکرات است فرصت دارند تا ثابت کنند که قادر به اتخاذ تصممیهای کلان هستند“.
صرف‌نظر از نتیجه نهایی مذاکرات، وارد شدن پرونده هسته‌یی رژیم به مرحله نهایی تعیین تکلیف، بیانگر این است که نظام ولایت در میان دولبه قیچی قرار گرفته است. زیرا با توجه به این‌که باراک اوباما موفقیت مذاکرات را به اراده سیاسی رژیم برای توافق ربط داد، راه دل بستن به چانه‌زنی و گرفتن امتیاز بیشتر توسط رژیم آخوندی بسته شد.
به همین دلیل است که آن مهره وابسته به باند رفسنجانی- روحانی (علی خرم) افسوس می‌خورد ”ای کاش مذاکرات در همان اجلاس وین 8 با کمی انعطاف طرفین خاتمه می‌یافت“. اکنون این رژیم است که بر سر دوراهی قبول خواست کشورهای 1+5 به‌ویژه آمریکا و تن‌دادن به شرایط آنها یا رویارویی و پذیرش عواقب بعدی آن که قطعاً با تحریمهای بیشتر فشار را بر رژیم افزایش می‌دهد، مواجه است.
رسیدن پرونده هسته‌یی به مرحله تعیین‌تکلیف نهایی همچنین بیانگر این است که سیاست مماشات کارایی‌اش را از دست داده و با توجه به مواضع قاطع کنگره و سنای آمریکا علیه رژیم، در آینده نیز مؤثر واقع نخواهد شد.
اوباما اولین بار در مصاحبه با تلویزیون سی.ان.ان تأکید کرد در صورت مخالفت رژیم آخوندی بایک توافقنامه منطقی که مورد نظر گروه 1+5باشد، از کنگره خواهد خواست با تصویب تحریمهای بیشتر علیه رژیم ایران موافقت کند.
همچنین وی در کنفرانس مطبوعاتی مشترک با آنگلا مرکل صدراعظم آلمان در کاخ سفید، گفت تصور نمی کند ادامه مذاکرات با رژیم ایران برای جلوگیری از دستیابی آن به سلاح اتمی بیش از این تمدید شود.
اوباما گفت ما در نقطه‌يی هستیم که آنها بایستی تصمیم‌گیری کنند و توپ را به زمین رژیم ایران انداخت و با اظهار این‌که موضوع توافق هسته‌یی با ایران دیگر فنی نیست، بلکه به اراده سیاسی بستگی دارد، از رژیم خواست موضوع توافق و تن‌دادن به خواست کشورهای 1+5 را قطعی کند.
به دنبال اظهارات رئیس‌جمهوری آمریکا سران رژیم از جمله روحانی و رفسنجانی موضعگیری کردند.
هاشمی رفسنجانی با تأیید موضعگیری خامنه‌ای اظهار داشت: ”اگر آنها (غربیها) بیش از مقررات قانونی از ما بخواهند با مذاکرات هسته‌یی خداحافظی می‌کنیم“.
آخوند حسن روحانی در جمع سفرا و نمایندگان خارجی رژیم مدعی شد که رژیم آخوندی «همواره بر تعامل سازنده با جهان» تأکید دارد. وی افزود: «در زمینه پرونده هسته‌یی توانستیم مسیر مذاکرات سازنده و هدایت این پرونده را در مسیر حل و فصل و تفاهم از سوی دو طرف قرار بدهیم. جمهوری اسلامی ایران در زمینه پرونده هسته‌یی همواره معتقد به یک توافق برد-برد بوده و امروز هم بر چنین توافقی تأکید دارد“
خبرگزاری فرانسه گفت: «اظهارات روحانی در خلال جلسه‌يی درپایتخت ایران ظاهراً در پاسخ به رئیس‌جمهور آمریکا باراک اوباما بود که روز دوشنبه گفت:” موضوع اکنون این است که آیا رژیم ایران دارای اراده سیاسی و تمایل به رسیدن به توافق دارد یا نه؟“.
موضع‌گیریهای اخیر باراک اوباما، خامنه‌ای ولی‌فقیه ارتجاع و سران رژیم به‌روشنی بیانگر این است که پرونده هسته‌یی به نقطه تعیین‌تکلیف نهایی خود نزدیک شده است.
رسانه‌ها و مهره‌های رژیم نیز بر این واقعیت تأکید دارند که مفهوم موضع‌گیریهای اخیر اوباما، تعیین‌تکلیف رژیم برای خوردن جام زهر و تبعیت از خواست قدرتهای جهانی، یا مواجه شدن با فشارهای جدید بین‌المللی است و زمان کش دادن مذاکرات و سیاست مذاکره برای مذاکره به سررسیده است.
علی خرم سفیر اسبق رژیم در سازمان ملل ویکی از مهره‌های باند رفسنجانی - روحانی در این زمینه در روزنامه آرمان 21بهمن 93می‌نویسد: ”بعد از اجلاس وین 8 که مذاکرات برای هفت ماه دیگر تمدید شد، برخی خوشحال بودند که این فاصله خوبی برای رفع اختلافات و کسب دستاورد در محیطی آرام و بدون فشار است و برخی دیگر چون نگارنده معتقد بودند ای کاش مذاکرات در همان اجلاس وین 8 با کمی انعطاف طرفین خاتمه می‌یافت. . ورود مقام معظم رهبری به این بحث و طرح دیدگاههای ایران چند هدف را محقق خواهد کرد: اول این‌که ایران هیچ تمایلی به طولانی‌کردن مذاکرات هسته‌یی ندارد. دوم این‌که جمع‌بندی ایران این است که تمدید مذاکرات دیگر لزومی ندارد و همه بحثهای لازم صورت گرفته و در چند ماه آینده باید به پایان برسد“
روزنامه آرمان در مطلبی دیگر می‌نویسد: ”امید به بازی برد-برد در برابر کابوس عدم توافق توافق هسته‌يی؛ اکنون یا هیچ وقت“
روزنامه سیاست روز وابسته به باند خامنه‌ای نیز ازقول مهره‌های وابسته به این باند البته با زبانی دیگر روی فرارسیدن تعیین‌تکلیف نهایی پرونده هسته‌یی رژیم تأکید کرده و نوشته است: ”اکنون توپ در زمین کشورهای ۱+۵ است و این کشورها تا ۱۰ تیر‌ماه آینده که سقف نهایی مذاکرات است فرصت دارند تا ثابت کنند که قادر به اتخاذ تصممیهای کلان هستند“.
صرف‌نظر از نتیجه نهایی مذاکرات، وارد شدن پرونده هسته‌یی رژیم به مرحله نهایی تعیین تکلیف، بیانگر این است که نظام ولایت در میان دولبه قیچی قرار گرفته است. زیرا با توجه به این‌که باراک اوباما موفقیت مذاکرات را به اراده سیاسی رژیم برای توافق ربط داد، راه دل بستن به چانه‌زنی و گرفتن امتیاز بیشتر توسط رژیم آخوندی بسته شد.
به همین دلیل است که آن مهره وابسته به باند رفسنجانی- روحانی (علی خرم) افسوس می‌خورد ”ای کاش مذاکرات در همان اجلاس وین 8 با کمی انعطاف طرفین خاتمه می‌یافت“. اکنون این رژیم است که بر سر دوراهی قبول خواست کشورهای 1+5 به‌ویژه آمریکا و تن‌دادن به شرایط آنها یا رویارویی و پذیرش عواقب بعدی آن که قطعاً با تحریمهای بیشتر فشار را بر رژیم افزایش می‌دهد، مواجه است.
رسیدن پرونده هسته‌یی به مرحله تعیین‌تکلیف نهایی همچنین بیانگر این است که سیاست مماشات کارایی‌اش را از دست داده و با توجه به مواضع قاطع کنگره و سنای آمریکا علیه رژیم، در آینده نیز مؤثر واقع نخواهد شد.
