وزیر کار دولت آخوند حسن روحانی طی یک اعتراف تکان‌دهنده گفته است ”بیش از ۱۲ میلیون شغل در اقتصاد ایران از بین رفته است. این میزان به‌اندازه ۵۶ درصد از کل مشاغل موجود فعلی است“. (خبرگزاری ایسنا25مرداد93)
بر اساس اعلام مرکز آمار رژیم از 7میلیون شغل ایجاد شده ادعایی ”5 میلیون و ۶۰۰ هزار شغل دوامی نیاوردند و شاغلان آن بیکار شدند“.
اعتراف مرکز آمار رژیم بیانگر این است که شغلهای ادعایی ایجاد شده وادعای رشد اشتغال، بادکنکی بوده و شغلهای ایجاد شده کاذب بوده‌اند.
رژیم آخوندی برای کوچک‌نمایی در مورد آمار بیکاری، کسانی را که فقط در هفته چند ساعت کار می‌کنند جزو نفرات شاغل حساب می‌کند.
وزیر کار رژیم آمارهایی ارائه داده که نشان می‌دهد در سالهای اخیر گسترده‌ترین ریزش مشاغل در یک قرن اخیر رخ داده است. همچنین اعتراف وزیر کار رژیم نشان می‌دهد که رقم واقعی دست‌کم دو برابر حداکثر اعلام شده قبلی است.
بنا به گفته علی ربیعی محاسبات نشان می‌دهد هر یک درصد تجربه رشد منفی اقتصادی در سالهای گذشته، ۴۰۰ هزار شغل را با احتساب مشاغل جانبی از بین برده است.
بر اساس آخرین آمار مرکز آمار رژیم هم‌اکنون در مجموع میزان شاغلان کشور ۲۱میلیون و ۴۰۰ هزار نفر.
خبرگزاری حکومتی مهر18مرداد 93 با استناد به تازه‌ترین گزارش آخوند روحانی می‌نویسد: ”آمار بیکاری در کشور تکان‌دهنده است و از سال 86 تا 91 اشتغال خالص نداشتیم به‌نحوی که تعداد بیکار شدگان با تعداد ورودیها به بازار کار برابر بوده است“
یکی از کارشناسان رژیم پیش‌بینی می‌کند که با ورود کارجویان دهه70 به بازار کار، سونامی جدیدی از تقاضا برای کار در راه باشد.
بر اساس نظر این کارشناس بازار کار، در حال حاضر کشور نیازمند ایجاد سالیانه 700هزار تا یک میلیون اشتغال جدید است و این وضعیت در حالی است که اشتغال زایی به صفر رسیده است.
هم‌اکنون بسیاری از بنگاههای اقتصادی د روضعیتی هستند که بازدهی وسود چندانی ندارند که این خود عامل مضاعفی برای بیکار شدن کارگران و کارمندان این بنگاهها می‌شود.
علاوه بر اینها وزیر کار رژیم اعلام کرده است چند میلیون فارغ‌التحصیل دانشگاهی در راه بازار کار هستند که نمی‌دانیم با تقاضاهای شغلی آنها چه کار کنیم.
وزیر کشور رژیم آخوندی نیز به افزایش نرخ بیکاری در میان فارغ‌التحصیلان دانشگاهها اعتراف کرد و گفت «نرخ بیکاری فارغ‌التحصیلان دانشگاهی به 43 درصد رسیده است». (خبرگزاری تسنیم26مرداد 93)
بر اساس این آمار، یک میلیون و 100هزار نفر فارغ‌التحصیل دانشگاهی بیکار هستند.
یک سال پیش وزیر کار قبلی رژیم اعلام کرده بود که طی 8سال رژیم هفت میلیون شغل در کشور ایجاد کرده است. اما ارقام ارائه شده از سوی مرکز آمار رژیم نشان می‌دهد که از سال ۱۳۸۵ تا تابستان سال ۱۳۹۲ به جمعیت شاغلان کشور تنها ۱.۴ میلیون نفر اضافه شده است. یعنی دروغی به بزرگی 5میلیون و ۶۰۰ هزار شغل به‌راحتی از سوی مقامهای رژیم به مردم گفته شده است.
دامادی عضو مجلس ارتجاع اعلام کرده که مین بیکاری زیر پا جوانان ما در حال ترکیدن است و جای نگرانی دارد (رادیو فرهنگ 22مرداد).
علت افزایش بیکاری چیست؟
رئیس کانون سراسری پیمانکاران عمرانی اعتراف می‌کند در سال گذشته فقط 10 درصد از پروژه‌های عمرانی فعال و 90 درصد غیرفعال بوده است. به‌نوشته روزنامه جمهوری (19تیر93) ”تعطیلی پروژه‌های عمرانی 4میلیون کارگر فصلی را بیکار و امرار معاش برای 16 میلیون نفر را دشوار کرده است“
طبعاً مانند بسیاری از پدیده‌ها، پدیده بیکاری و از بین رفتن 56 درصد مشاغل و بیکارشدن بیش از نصف جمعیت شاغل کشور، به‌خاطر سیاستهای ضد‌مردمی رژیم و نتیجه غارت و چپاول رژیم و ایادیش می‌باشد، هم‌چنان که انهدام تولید و رکود در صنایع نیز که خود یکی از عوامل از بین رفتن مشاغل آنجا که به گفته یکی از کارگزاران رژیم از باند خامنه‌ای (یحیی آل اسحاق) مملکت قفل شده است.
وقتی سرمایه‌های کشور از چرخه تولید خارج می‌شود و صرف کارهایی نظیر واسطه گری، تجارت در امرکالاهای غیرضروری می‌شود، وقتی سرمایه‌های بانکها که از جیب مردم بالا کشیده می‌شود به مهره‌ها و نورچشمیهای رژیم داده می‌شود و صرف تجارت انگلی، بسازو بفروشی و... می‌شود، طبیعی است که چرخه تولید صنعتی از کار بیفتد، کارگران بیکار شوند، گرانی و تورم بیداد کند ودود آن به چشم همه مردم ایران و به‌خصوص کارگران برود. اما واقعیت مهمتر این است که اکنون یک ارتش چند میلیونی بیکاران شکل گرفته است که آکنده از خشم و کینه نسبت به غارتگران حاکم، عامل تعیین کننده تحولات انقلابی زیر و رو کننده‌یی هستند که همهٴ نشانه‌ها از حتمیت وقوع آن خبر می‌دهند.
بر اساس اعلام مرکز آمار رژیم از 7میلیون شغل ایجاد شده ادعایی ”5 میلیون و ۶۰۰ هزار شغل دوامی نیاوردند و شاغلان آن بیکار شدند“.
اعتراف مرکز آمار رژیم بیانگر این است که شغلهای ادعایی ایجاد شده وادعای رشد اشتغال، بادکنکی بوده و شغلهای ایجاد شده کاذب بوده‌اند.
رژیم آخوندی برای کوچک‌نمایی در مورد آمار بیکاری، کسانی را که فقط در هفته چند ساعت کار می‌کنند جزو نفرات شاغل حساب می‌کند.
وزیر کار رژیم آمارهایی ارائه داده که نشان می‌دهد در سالهای اخیر گسترده‌ترین ریزش مشاغل در یک قرن اخیر رخ داده است. همچنین اعتراف وزیر کار رژیم نشان می‌دهد که رقم واقعی دست‌کم دو برابر حداکثر اعلام شده قبلی است.
بنا به گفته علی ربیعی محاسبات نشان می‌دهد هر یک درصد تجربه رشد منفی اقتصادی در سالهای گذشته، ۴۰۰ هزار شغل را با احتساب مشاغل جانبی از بین برده است.
بر اساس آخرین آمار مرکز آمار رژیم هم‌اکنون در مجموع میزان شاغلان کشور ۲۱میلیون و ۴۰۰ هزار نفر.
خبرگزاری حکومتی مهر18مرداد 93 با استناد به تازه‌ترین گزارش آخوند روحانی می‌نویسد: ”آمار بیکاری در کشور تکان‌دهنده است و از سال 86 تا 91 اشتغال خالص نداشتیم به‌نحوی که تعداد بیکار شدگان با تعداد ورودیها به بازار کار برابر بوده است“
یکی از کارشناسان رژیم پیش‌بینی می‌کند که با ورود کارجویان دهه70 به بازار کار، سونامی جدیدی از تقاضا برای کار در راه باشد.
بر اساس نظر این کارشناس بازار کار، در حال حاضر کشور نیازمند ایجاد سالیانه 700هزار تا یک میلیون اشتغال جدید است و این وضعیت در حالی است که اشتغال زایی به صفر رسیده است.
هم‌اکنون بسیاری از بنگاههای اقتصادی د روضعیتی هستند که بازدهی وسود چندانی ندارند که این خود عامل مضاعفی برای بیکار شدن کارگران و کارمندان این بنگاهها می‌شود.
علاوه بر اینها وزیر کار رژیم اعلام کرده است چند میلیون فارغ‌التحصیل دانشگاهی در راه بازار کار هستند که نمی‌دانیم با تقاضاهای شغلی آنها چه کار کنیم.
وزیر کشور رژیم آخوندی نیز به افزایش نرخ بیکاری در میان فارغ‌التحصیلان دانشگاهها اعتراف کرد و گفت «نرخ بیکاری فارغ‌التحصیلان دانشگاهی به 43 درصد رسیده است». (خبرگزاری تسنیم26مرداد 93)
بر اساس این آمار، یک میلیون و 100هزار نفر فارغ‌التحصیل دانشگاهی بیکار هستند.
یک سال پیش وزیر کار قبلی رژیم اعلام کرده بود که طی 8سال رژیم هفت میلیون شغل در کشور ایجاد کرده است. اما ارقام ارائه شده از سوی مرکز آمار رژیم نشان می‌دهد که از سال ۱۳۸۵ تا تابستان سال ۱۳۹۲ به جمعیت شاغلان کشور تنها ۱.۴ میلیون نفر اضافه شده است. یعنی دروغی به بزرگی 5میلیون و ۶۰۰ هزار شغل به‌راحتی از سوی مقامهای رژیم به مردم گفته شده است.
دامادی عضو مجلس ارتجاع اعلام کرده که مین بیکاری زیر پا جوانان ما در حال ترکیدن است و جای نگرانی دارد (رادیو فرهنگ 22مرداد).
علت افزایش بیکاری چیست؟
رئیس کانون سراسری پیمانکاران عمرانی اعتراف می‌کند در سال گذشته فقط 10 درصد از پروژه‌های عمرانی فعال و 90 درصد غیرفعال بوده است. به‌نوشته روزنامه جمهوری (19تیر93) ”تعطیلی پروژه‌های عمرانی 4میلیون کارگر فصلی را بیکار و امرار معاش برای 16 میلیون نفر را دشوار کرده است“
طبعاً مانند بسیاری از پدیده‌ها، پدیده بیکاری و از بین رفتن 56 درصد مشاغل و بیکارشدن بیش از نصف جمعیت شاغل کشور، به‌خاطر سیاستهای ضد‌مردمی رژیم و نتیجه غارت و چپاول رژیم و ایادیش می‌باشد، هم‌چنان که انهدام تولید و رکود در صنایع نیز که خود یکی از عوامل از بین رفتن مشاغل آنجا که به گفته یکی از کارگزاران رژیم از باند خامنه‌ای (یحیی آل اسحاق) مملکت قفل شده است.
وقتی سرمایه‌های کشور از چرخه تولید خارج می‌شود و صرف کارهایی نظیر واسطه گری، تجارت در امرکالاهای غیرضروری می‌شود، وقتی سرمایه‌های بانکها که از جیب مردم بالا کشیده می‌شود به مهره‌ها و نورچشمیهای رژیم داده می‌شود و صرف تجارت انگلی، بسازو بفروشی و... می‌شود، طبیعی است که چرخه تولید صنعتی از کار بیفتد، کارگران بیکار شوند، گرانی و تورم بیداد کند ودود آن به چشم همه مردم ایران و به‌خصوص کارگران برود. اما واقعیت مهمتر این است که اکنون یک ارتش چند میلیونی بیکاران شکل گرفته است که آکنده از خشم و کینه نسبت به غارتگران حاکم، عامل تعیین کننده تحولات انقلابی زیر و رو کننده‌یی هستند که همهٴ نشانه‌ها از حتمیت وقوع آن خبر می‌دهند.
