4 مه 1886، اعتصاب کارگران کارخانه‌ها و کارگاهها در شهر شیکاگوی آمریکا، به خون نشست.
در اوج رشد کارخانه‌ها و کارگاهها، کارگران شهرهای مختلف در آمریکا، حرکات اعتراضی را آغاز کردند. خواسته آنها، تعدیل شرایط کار و کاهش ساعتهای کار روزانه، از 10ساعت به 8ساعت بود. قرار بر این بود که در اول ماه مه 1886، کاهش ساعت کار به 8ساعت، در آمریکا اجرا شود. اما چنین نشد. در نتیجه، کارگران در شهرهای مختلف آمریکا دست به تظاهرات زدند. هم‌چنین، در بیش از هزار کارخانه و کارگاه، اعتصاب کارگری آغاز شد. در شهر شیکاگو، تعداد کارگران معترض و اعتصاب کننده، بیش از شهرهای دیگر آمریکا بود. به گفته‌ای، کارگران متعرض در شیکاگو، به 90هزار تن می‌رسیدند.
4روز از اعتصاب گذشت. در روز چهارم، موج کارگران به حرکت درآمد. رهبران جنبش کارگری، سوار بر درشکه‌ای، شعار داده و جمعیت را رهبری می‌کردند. پس از مدتی، پلیس درشکه را محاصره کرد. اما در همان زمان، انفجاری صورت گرفت. یک پلیس کشته شد و چند مأمور پلیس و کارگر، مجروح گردیدند.
پلیس با خشونت، اقدام به تیراندازی به سوی کارگران معترض کرد. هیچ‌گاه آمار کشته‌شدگان اعلام نشد. اما این یک کشتار بود.
پس از آن، 8تن از کارگران دستگیر شدند. مدتی بعد، یکی از آنان خودکشی کرد و 4تن دیگر، حلق‌آویز شدند.
خبر کشتار کارگری در شیکاگو، به شهرهای دیگر آمریکا و سایر کشورها رسید. در بسیاری از کشورها، مراسم یادبود و گرامیداشتی، برای کارگران کشته شده، برگزار شد. از آن پس، هر سال در روز اول ماه مه، این مراسم گرامیداشت برگزار شد. در نهایت، روز اول ماه مه، به نام «روز جهانی کارگر» نامگذاری گردید.
در اوج رشد کارخانه‌ها و کارگاهها، کارگران شهرهای مختلف در آمریکا، حرکات اعتراضی را آغاز کردند. خواسته آنها، تعدیل شرایط کار و کاهش ساعتهای کار روزانه، از 10ساعت به 8ساعت بود. قرار بر این بود که در اول ماه مه 1886، کاهش ساعت کار به 8ساعت، در آمریکا اجرا شود. اما چنین نشد. در نتیجه، کارگران در شهرهای مختلف آمریکا دست به تظاهرات زدند. هم‌چنین، در بیش از هزار کارخانه و کارگاه، اعتصاب کارگری آغاز شد. در شهر شیکاگو، تعداد کارگران معترض و اعتصاب کننده، بیش از شهرهای دیگر آمریکا بود. به گفته‌ای، کارگران متعرض در شیکاگو، به 90هزار تن می‌رسیدند.
4روز از اعتصاب گذشت. در روز چهارم، موج کارگران به حرکت درآمد. رهبران جنبش کارگری، سوار بر درشکه‌ای، شعار داده و جمعیت را رهبری می‌کردند. پس از مدتی، پلیس درشکه را محاصره کرد. اما در همان زمان، انفجاری صورت گرفت. یک پلیس کشته شد و چند مأمور پلیس و کارگر، مجروح گردیدند.
پلیس با خشونت، اقدام به تیراندازی به سوی کارگران معترض کرد. هیچ‌گاه آمار کشته‌شدگان اعلام نشد. اما این یک کشتار بود.
پس از آن، 8تن از کارگران دستگیر شدند. مدتی بعد، یکی از آنان خودکشی کرد و 4تن دیگر، حلق‌آویز شدند.
خبر کشتار کارگری در شیکاگو، به شهرهای دیگر آمریکا و سایر کشورها رسید. در بسیاری از کشورها، مراسم یادبود و گرامیداشتی، برای کارگران کشته شده، برگزار شد. از آن پس، هر سال در روز اول ماه مه، این مراسم گرامیداشت برگزار شد. در نهایت، روز اول ماه مه، به نام «روز جهانی کارگر» نامگذاری گردید.
