روز چهارشنبه گذشته (۱۴ اسفند) یک کشتی که عازم نوار غزه بود، در دریای سرخ و در ۱۵۰۰ کیلومتری جنوب سودان توقیف شد و توسط کشتیهای جنگی به بندر ایلات در اسراییل هدایت شد. در بازرسی‌ای که از این کشتی به‌عمل آمد، آشکار شد که این کشتی باری حامل دهها فروند موشکهای پیشرفته ساخت سوریه بود که در زیر کیسه‌های سیمان جاسازی شده بودند. موشکها از نوع M302 ساخت سوریه با برد۱۵۰ تا ۲۰۰ کیلومتر بودند که نخست از سوریه به تهران و از آنجا به بندرعباس و سپس به بندر عراقی‌ام القصر منتقل شده‌اند.
قرار بود این موشکها در بندر ”پورت سودان“ تخلیه شوند و سپس از راه زمینی به غزه و به دست گروه‌های دست‌نشاندهٴ رژیم برسند. رژیم طبق معمول دخالت خود در این جریان را به‌کلی تکذیب کرد و پاسدار جزایری معاون ستاد کل نیروهای مسلح آن را «عملیات کثیف رسانه‌یی توسط آمریکاییها و صهیونیستها و… گامی در راستای ایران هراسی توصیف کرد. (تسنیم ـ ۱۸/۱۲/۹۲)
اما در گذشته نیز موارد متعددی از توقیف کشتیهای حامل تسلیحات رژیم ایران برای غزه برملا شده است؛ از جمله کشتی ویکتوریا در سال 2011، کشتی فرانکوب در سال 2009، کشتی کرین در سال 2002 و کشتی سنتورینی در سال 2001.
کشف و توقیف کشتی حامل موشکها، این بار نیز آغاز دور جدیدی از بحران و جنگ و درگیری میان گروههایی از فلسطینی‌ها و اسراییل بود. از یک سو روز پنجشنبه 22اسفند اعلام گردید که یکی از گروه‌های دست‌نشاندهٴ رژیم در غزه، دهها موشک از غزه به جنوب اسراییل شلیک کرده است.
مقامهای اسراییلی تعداد موشکهای شلیک شده را بیش از 30فروند اعلام کردند و گفتند که 8راکت به مناطق مسکونی اصابت کرده، اما به کسی آسیبی نرسیده است و راکتهای دیگر توسط سیستم دفاع ضدموشکی اسراییل از مسیر خود منحرف شده‌اند.
بلافاصله پس از اصابت این راکتها به خاک اسراییل، نیروهای نظامی این کشور با موشک هواپیما و تانک، حدود 30 مکان را در غزه هدف قرار دادند. محمود عباس رئیس دولت فلسطین حملات متقابل در غزه را محکوم کرد و از اسراییل خواست از تشدید درگیری خودداری کند.
این بحران که هنوز پایان نیافته و انتظار می‌رود حملات متقابلی از هر دو طرف را به‌دنبال داشته باشد، یک بار دیگر، نقش مخرب رژیم آخوندی در صلح و ثبات منطقه را در برابر انظار جهانیان قرار می‌دهد. این شیوه شناخته شده رژیم است که هر گاه بحرانهایش در داخل اوج می‌گیرد، برای منحرف کردن اذهان و همچنین برای قدرت‌نمایی و روحیه دادن به نیروهای در حال ریزش خود، دست به صدور بحران می‌زند و به‌خصوص فلسطین و لبنان را به جنگ و آشوب می‌کشاند. مهره‌های داخلی یا برون مرزی رژیم نیز ابایی از بیان این‌که فشارهایی را که به رژیم وارد می‌آید با شلیک موشکهای خود در لبنان و غزه می‌دهند، ندارند. اما نکته این‌جاست که پس از زهر خوران و شکستن شاخ اتمی رژیم، هزینهٴ این قبیل ماجراجوییهای رژیم به‌کلی با قبل متفاوت است. کما این‌که پس از برملا شدن نقش رژیم در ارسال کشتی حامل موشک به غزه، سخنگوی کاخ سفید این اقدام را نقض قطعنامه 1929 شورای امنیت خوند و گفت: ما به قوی‌ترین شکل، تلاش رژیم ایران برای تأمین سلاح سازمانهای تروریستی را محکوم می‌کنیم. وی افزود: «ما کماکان از طریق شرکاء و متحدانمان، به فشار متقابل بر روی حمایت رژیم ایران از تروریسم و نقض حقوق‌بشر ادامه خواهیم داد» (سایت کاخ سفید921220).
این فشارها، به سرعت تأثیر خود را در تعمیق و تشدید شکاف در رأس حاکمیت بارز کرده و درست معکوس آن چه مورد نظر رژیم بود، بحران درونی رژیم را بیش از پیش شدت می‌بخشد.
قرار بود این موشکها در بندر ”پورت سودان“ تخلیه شوند و سپس از راه زمینی به غزه و به دست گروه‌های دست‌نشاندهٴ رژیم برسند. رژیم طبق معمول دخالت خود در این جریان را به‌کلی تکذیب کرد و پاسدار جزایری معاون ستاد کل نیروهای مسلح آن را «عملیات کثیف رسانه‌یی توسط آمریکاییها و صهیونیستها و… گامی در راستای ایران هراسی توصیف کرد. (تسنیم ـ ۱۸/۱۲/۹۲)
اما در گذشته نیز موارد متعددی از توقیف کشتیهای حامل تسلیحات رژیم ایران برای غزه برملا شده است؛ از جمله کشتی ویکتوریا در سال 2011، کشتی فرانکوب در سال 2009، کشتی کرین در سال 2002 و کشتی سنتورینی در سال 2001.
کشف و توقیف کشتی حامل موشکها، این بار نیز آغاز دور جدیدی از بحران و جنگ و درگیری میان گروههایی از فلسطینی‌ها و اسراییل بود. از یک سو روز پنجشنبه 22اسفند اعلام گردید که یکی از گروه‌های دست‌نشاندهٴ رژیم در غزه، دهها موشک از غزه به جنوب اسراییل شلیک کرده است.
مقامهای اسراییلی تعداد موشکهای شلیک شده را بیش از 30فروند اعلام کردند و گفتند که 8راکت به مناطق مسکونی اصابت کرده، اما به کسی آسیبی نرسیده است و راکتهای دیگر توسط سیستم دفاع ضدموشکی اسراییل از مسیر خود منحرف شده‌اند.
بلافاصله پس از اصابت این راکتها به خاک اسراییل، نیروهای نظامی این کشور با موشک هواپیما و تانک، حدود 30 مکان را در غزه هدف قرار دادند. محمود عباس رئیس دولت فلسطین حملات متقابل در غزه را محکوم کرد و از اسراییل خواست از تشدید درگیری خودداری کند.
این بحران که هنوز پایان نیافته و انتظار می‌رود حملات متقابلی از هر دو طرف را به‌دنبال داشته باشد، یک بار دیگر، نقش مخرب رژیم آخوندی در صلح و ثبات منطقه را در برابر انظار جهانیان قرار می‌دهد. این شیوه شناخته شده رژیم است که هر گاه بحرانهایش در داخل اوج می‌گیرد، برای منحرف کردن اذهان و همچنین برای قدرت‌نمایی و روحیه دادن به نیروهای در حال ریزش خود، دست به صدور بحران می‌زند و به‌خصوص فلسطین و لبنان را به جنگ و آشوب می‌کشاند. مهره‌های داخلی یا برون مرزی رژیم نیز ابایی از بیان این‌که فشارهایی را که به رژیم وارد می‌آید با شلیک موشکهای خود در لبنان و غزه می‌دهند، ندارند. اما نکته این‌جاست که پس از زهر خوران و شکستن شاخ اتمی رژیم، هزینهٴ این قبیل ماجراجوییهای رژیم به‌کلی با قبل متفاوت است. کما این‌که پس از برملا شدن نقش رژیم در ارسال کشتی حامل موشک به غزه، سخنگوی کاخ سفید این اقدام را نقض قطعنامه 1929 شورای امنیت خوند و گفت: ما به قوی‌ترین شکل، تلاش رژیم ایران برای تأمین سلاح سازمانهای تروریستی را محکوم می‌کنیم. وی افزود: «ما کماکان از طریق شرکاء و متحدانمان، به فشار متقابل بر روی حمایت رژیم ایران از تروریسم و نقض حقوق‌بشر ادامه خواهیم داد» (سایت کاخ سفید921220).
این فشارها، به سرعت تأثیر خود را در تعمیق و تشدید شکاف در رأس حاکمیت بارز کرده و درست معکوس آن چه مورد نظر رژیم بود، بحران درونی رژیم را بیش از پیش شدت می‌بخشد.
