«دیکتاتوری و نظام مرد سالار حاکم، یک راه بیشتر در مقابل زنان نگذاشته‌اند: این‌که تسلیم شوند؛ یعنی به اطاعت در بیایند و از همین نظام و فرهنگ ستم و بهره کشی، تبعیت کنند، و در واقع، زوال انسانی خود را بپذیرند. زنان مقاومت ایران علیه این اجبار و سرنوشت کور، شورش کرده‌اند و راه دیگری خلق کرده‌اند که نبرد و مبارزه است. خواهران عزیز!
… مبارزه برای سرنگونی این رژیم، مبارزه‌یی است که به سرنوشت تمام مردم این منطقه مربوط است. به همین دلیل است که بر اساس تجربه خودمان و شما تکرار می‌کنم که در قرن بیست و یکم، مبارزه برای برابری زنان، عجین است با مبارزه برای رهایی از دیکتاتوری و بنیادگرایی.
اما سؤال کلیدی، این است که چگونه این مبارزه را پیش ببریم؟ …».
از دیدار با شما در خانهٴ مقاومت مردم ایران بسیار خوشحالم.
حضور خواهرانمان از اردن، فلسطین مراکش، مصر، سوریه، یمن، سودان، لبنان، پاکستان، رومانی، ایسلند، کانادا، استرالیا و آفریقای جنوبی، آن‌هم در آستانهٴ روز جهانی زن، پیام مهمی دارد.
به نظر من سیمای حقیقی ملتهای خاورمیانه، همین همبستگی نمایندگان ملتهای مختلف است که این‌جا ـ با وجود ملیتها، زبانها، فرهنگها و مذاهب گوناگون ـ کنار هم نشسته‌ایم. درست در نقطهٴ مقابل تفرقه و کینه توزی و خصومتی که رژیم ملاها و متحدانش در این منطقه، جاری کرده‌اند.
مایلم از جانب مردم و مقاومت ایران همبستگی و همدردی عمیقمان را با مردم سوریه، و به‌خصوص با خواهرانمان که در اغلب نقاط این کشور داغدار و وحشت‌زده و آواره هستند، ابراز کنم.
آنها همه توسط جنگ شومی درهم کوبیده می‌شوند که از تهران هدایت می‌شود. این جنایتی است که در عراق و در نقاطی مثل انبار و فلوجه و رمادی و موصل و دیالی و حله، جاری است.
پایان دادن به این مصیبتها، لازمه‌اش کنار زدن دیکتاتوری مذهبی حاکم بر ایران است و امروز مهمترین وظیفهٴ جنبش زنان و مدافعان آرمان برابری است.
خواهران عزیزم!
در برابر ما رشته‌یی از موانع، خصومتها و تباهیها، قد برافراشته است: انواع تبعیضها، نابرابری در خانواده و در آموزش و اشتغال، خشونت ، عقب‌ماندگی، فقر، اختناق، انواع محرومیتها و ممنوعیتها و از همه مهمتر، هیولای بنیادگرایی. کسانی‌که مدافع آرمان برابری هستند، می‌خواهند همه این موانع کنار زده شود و امکان آزاد زیستن در همه پهنه‌ها فراهم شود. اما برای قدم برداشتن در این مسیر، کوهی از مشکلات وجود دارد. آن قدر زیاد و بغرنج که در نظر اول دسترسی به هدف را ناممکن می‌سازد.
دیکتاتوری و نظام مرد سالار حاکم، یک راه بیشتر در مقابل زنان نگذاشته‌اند: این‌که تسلیم شوند؛ یعنی به اطاعت در بیایند و از همین نظام و فرهنگ ستم و بهره‌کشی، تبعیت کنند، و در واقع، زوال انسانی خود را بپذیرند. زنان مقاومت ایران علیه این اجبار و سرنوشت کور، شورش کرده‌اند و راه دیگری خلق کرده‌اند که نبرد و مبارزه است.
جبههٴ استبداد و جنایت علیه بشریت در منطقه، که محورش رژیم ایران است، برای حفظ قدرت خود انواع موانع و فشارها را علیه این مقاومت به‌کار می‌برند. از جمله، تعقیب و آزار و شکنجه اعضا و هواداران مقاومت در داخل ایران، سرکوب خانواده‌های اشرفی شیطان‌سازی و کارزار پخش دروغ و تهمت و به‌کار بردن انواع روشهای ضدانسانی برای سرکوب اشرفیها.
اشرفیها یازده سال است که تحت یک بازداشت خانگی قرار دارند. یک محاصرهٴ کامل با نقض بسیاری از حقوق پایه‌یی. در صحنهٴ بین‌المللی هم مماشات دولتهای غرب با رژیم آخوندها، مبارزهٴ ما را با سختی‌های بسیار مواجه کرده و در مقابل، انواع امتیازها را برای آخوندها فراهم کرده است. همچنین با هزینه کردن و باج دادن های نجومی تلاش می‌کند همه دولتها را در سرکوب این مقاومت و ایجاد محدودیت علیه آن سهیم کند. زیرا این مقاومت به‌عنوان هماورد اصلی رژیم، بالاترین ترس و نگرانی آن را برانگیخته است.
این‌که آمریکا و دولتهای اروپا، به‌رغم همه تعهداتشان برای تأمین حفاظت لیبرتی، کاری نمی‌کنند یا حاضر به پذیرش ساکنان لیبرتی در کشورهای خودشان نیستند، یک علت بیشتر ندارد و آن روابط‌شان با آخوندهاست.
امروز برای زنان به‌خصوص در سراسر خاورمیانه و شمال آفریقا و آسیای میانه، مثل ایران، بنیادگرایی چالش سهمگینی ایجاد کرده است. ولی در عین حال، این چالش بزرگ، میدانهای نبرد بسیار وسیعی هم برای زنان در این کشورها فراهم کرده است. در نتیجه، برای زنان در تمام این منطقه، مبارزه حول محورهای زیر اولویت تام و تمام دارد:
1. تلاش برای پیش‌بردن امر جدایی دین از دولت
2. مشارکت فعال زنان در تدوین قانون اساسی
3. کنار زدن قوانین شریعت ارتجاعی از قانون اساسی
4. پافشاری بر انتخابات آزاد و مشارکت فعال زنان در کلیة انتخابات، اعم از انتخابات پارلمان، شوراها، شهرداریها و ریاست جمهوری.
اینها نقاط ورود و رخنهٴ بنیادگرایی و تسخیر پیشرویها و آزادیهای به‌دست آمده توسط مردم و خلقها در این کشورهاست. ناگفته روشن است که رژیم ایران، که تجربه 35سال بنیادگرایی در حاکمیت را دارد با اخلال و سنگاندازی و در همین نهادها و انتخابات آزاد است که کشورهای تازه از بندرستهٴ دیکتاتوریها را به کام بنیادگرایی می‌کشد.
به همین دلیل، شرکت فعال شما در این صحنه‌ها، مهمترین گام برای مبارزه با دخالتهای رژیم ایران در کشورهای شماست و مبارزه برای سرنگونی این رژیم، مبارزه‌یی است که به سرنوشت تمام مردم این منطقه مربوط است. به همین دلیل است که بر اساس تجربه خودمان و شما تکرار می‌کنم که در قرن بیست و یکم، مبارزه برای برابری زنان، عجین است با مبارزه برای رهایی از دیکتاتوری و بنیادگرایی.
اما سؤال کلیدی، این است که چگونه این مبارزه را پیش ببریم؟
بر اساس تجربه جنبش ما، با کنار گذاشتن ناباوری؛ به‌خصوص ناباوری زنان نسبت به خود و سایر زنان، با ایمان و یقین داشتن به توانایی و قدرت زنان، با پشتکار و با قیمت دادن روزانه و از خود گذشتگی برای سایرین و با تسلیم نشدن و به استقبال سختیها رفتن و پذیرش تعهدات هر چه بیشتر و متعدد.
دوستان عزیز!
لازمه پیش رفتن در این مسیر، همبستگی است. تلاش دائمی جنبش ما برای برقراری پیوندهای هرچه بیشتر و محکمتر با ملتهای دیگر، به‌خصوص با زنان و مردان آگاه و آزاده و مسئول این کشورها، در همین راستاست.
به همین مناسبت، من دست یاری به‌طرف شما خواهران و همدردان و دوستان مقاومت دراز می‌کنم و از شما می‌خواهم که برای حمایت از مجاهدان در زندان لیبرتی، آزادی 7گروگان اشرفی، حفاظت زنان پیشتاز در لیبرتی و یاری مردم ایران، به هر تلاشی که می‌توانید دست بزنید.
تأکید می‌کنم که مبارزه برای سرنگونی آخوندهای حاکم بر ایران، مبارزة تمام ملتهای منطقه است و همچنین مبارزه‌یی است برای برقراری صلح و امنیت در تمام جهان. زیرا تا زمانی که اختاپوس بنیادگرایی در تهران نشسته است، هیچ تضمینی برای صلح و امنیت در منطقه و در تمام جهان نیست. بنابراین تنها راه، این است که اختاپوس بنیادگرایی را در تهران از ریشه در آوریم. اگر نقش این رژیم نبود، شک نکنید که مدتها قبل، بشار اسد سرنگون شده بود و در عراق، نمایندگان واقعی مردم سرکار بودند؛ نه کسانی که از تهران دستور می‌گیرند. وضعیت در لبنان و فلسطین و سایر کشورها نیز متفاوت بود.
بنابراین؛ حمایت از مقاومتی که برای از میان برداشتن همین شر بزرگ، به‌پاخاسته، نه فقط آزادی مردم ایران را تسریع می‌کند، بلکه در جهت رهایی همه خلقهای منطقه، از بنیادگرایی، تروریسم و زنستیزی است.
یاری و همدلی شما در این مبارزه، از نظر من بالاتر و مؤثرتر از کار بزرگترین قدرتهاست. حمایت و پشتیبانی شما، قدرت عظیمی است. و به همین دلیل، ما به گسترش این مناسبات، و به هر چه مستحکمتر کردن این روابط، بسیار معتقد و مؤمنیم. و فکر می‌کنیم که پیروزی ما و همه مردم منطقه، در گرو این همبستگی است.
امیدوارم و مطمئنم که در این مبارزة مشترک، خواهیم توانست به تعهدات مشترکی که خدای بزرگ و تاریخ و ملتهای این منطقه، بر دوش ما گذاشته‌اند و از ما انتظار دارند، پاسخ بدهیم.
و من فکر می‌کنم که در عصر آگاهی، در عصر ارتباطات، در عصری که زنان به‌ویژه می‌توانند این چنین در صحنه حاضر باشند و از جمله جمع امروز، یکی از نمودهای بسیار برجسته و بارز آن است، حق این است و شایسته است که ما بتوانیم به تعهدات خود پاسخ دهیم. مطمئنم که می‌رسد روزی که ما جشن پیروزی از شر بنیادگرایی را در تهران، برگزار کنیم. و آن روز، جشن بزرگ همه خلقهای منطقه و دنیا خواهد بود.
