آمریکا به وظیفه‌یی که نسبت به 3000 پناهندهٴ ایرانی ساکن کمپ لیبرتی دارد هنوز عمل نکرده است.
اهمیت موضوع برای من این است که این یک نمونه ساده دیگر از بحران پناهندگی نیست. آمریکا به‌طور کتبی رسماً نسبت به آنها متعهد شد که امنیت و سلامت آنها را تأمین کند.
سرهنگ کنتول، از فرماندهان حفاظت اشرف:
ژنرال جونز به‌عملیات ما در سال 2003-2004 اشاره کرد. در سال 2003 من فرمانده ارشد نظامی آمریکا در کمپ اشرف بودم و اظهاراتم، اظهارات شخصی خودم هستند. این حقیقت دارد که ما با مجاهدین در عراق وارد مذاکره شدیم و مجاهدین داوطلبانه توافق کردند که به درخواستهای ما پاسخ مثبت بدهند. آنها هرگز حین عملیات مان شلیک نکردند و در آن دوران من با نیروهای ویژه که از منطقه کردستان وارد شدند و اولین نیرویی بودند که با مجاهدین برخورد داشتند، صحبت کردم. در آن دوران، ما به چند حمله کشنده علیه مجاهدین دست زدیم و منطقی بود که آنها علیه ما وارد جنگ بشوند، ولی نشدند. آنها تلفاتی داشتند، چند مجاهد در جریان این حملات کشته شدند ولی واکنش نشان ندادند. آنها تعدادی از سایر قرارگاههایشان در عراق را رها کردند و در کمپ اشرف به‌طور مسالمت‌آمیز و در همکاری با نیروهای آمریکا یی جمع شدند ما قول دادیم از آنها حفاظت کنیم. یکی از جایگزینان من، درگیر مذاکراتی بود که به آنها «قول حفاظت» دادیم و من می‌خواستم بگویم کاملاً همان‌طور که ژنرال جونز سالها پیش سوگند خورد که این کشور و قانون اساسی ایالات متحده را حفاظت کند، من هم همین کار را کردم و کاملاً با سخنرانان قبلی که همین حرفها را زدند، موافقم و این یک ضرورت اخلاقی از سوی کشور ماست. این تعهد، هویت ما را تعریف می‌کند تا به کسانی که تحت ظلم قرار گرفته‌اند و نمی‌توانند از خودشان دفاع کنند، کمک کنیم. حدود سه هزار نفر به‌خاطر همکاری‌شان با ایالات متحده حالا در کمپی هستند که به نحو متناقضی کمپ لیبرتی نام دارد. آنها آنجا هستند به‌خاطر این‌که با ما همکاری کردند و ما قول دادیم از آنها حفاظت کنیم. لذا، من معتقدم این امر یک ضرورت اخلاقی است. من همچنین می‌خواهم برای ثبت در تاریخ بگویم که در جریان عملیات بالکان، در یک نقطه در دوران دولت کلینتون، به این ضرورت رسیدیم که تعدادی از افراد را از بالکان منتقل کنیم و ظرف دو ماه، ما 40هزار نفر را از بالکان به ایالات متحده آوردیم و به نیوجرسی بردیم و در قرارگاه دیکس اسکان دادیم و نهایتاً آنها را بعد از پایان تخاصمات به بالکان بازگرداندیم. لذا، این مسألهٴ نخست است که من معتقدم ما یک مسئولیت اخلاقی داریم و ثانیاً این امری است که به‌روشنی در توانایی ایالات متحده هست که انجام دهد، در صورتی‌که چنین اراده‌یی وجود داشته باشد.
اهمیت موضوع برای من این است که این یک نمونه ساده دیگر از بحران پناهندگی نیست. آمریکا به‌طور کتبی رسماً نسبت به آنها متعهد شد که امنیت و سلامت آنها را تأمین کند.
سرهنگ کنتول، از فرماندهان حفاظت اشرف:
ژنرال جونز به‌عملیات ما در سال 2003-2004 اشاره کرد. در سال 2003 من فرمانده ارشد نظامی آمریکا در کمپ اشرف بودم و اظهاراتم، اظهارات شخصی خودم هستند. این حقیقت دارد که ما با مجاهدین در عراق وارد مذاکره شدیم و مجاهدین داوطلبانه توافق کردند که به درخواستهای ما پاسخ مثبت بدهند. آنها هرگز حین عملیات مان شلیک نکردند و در آن دوران من با نیروهای ویژه که از منطقه کردستان وارد شدند و اولین نیرویی بودند که با مجاهدین برخورد داشتند، صحبت کردم. در آن دوران، ما به چند حمله کشنده علیه مجاهدین دست زدیم و منطقی بود که آنها علیه ما وارد جنگ بشوند، ولی نشدند. آنها تلفاتی داشتند، چند مجاهد در جریان این حملات کشته شدند ولی واکنش نشان ندادند. آنها تعدادی از سایر قرارگاههایشان در عراق را رها کردند و در کمپ اشرف به‌طور مسالمت‌آمیز و در همکاری با نیروهای آمریکا یی جمع شدند ما قول دادیم از آنها حفاظت کنیم. یکی از جایگزینان من، درگیر مذاکراتی بود که به آنها «قول حفاظت» دادیم و من می‌خواستم بگویم کاملاً همان‌طور که ژنرال جونز سالها پیش سوگند خورد که این کشور و قانون اساسی ایالات متحده را حفاظت کند، من هم همین کار را کردم و کاملاً با سخنرانان قبلی که همین حرفها را زدند، موافقم و این یک ضرورت اخلاقی از سوی کشور ماست. این تعهد، هویت ما را تعریف می‌کند تا به کسانی که تحت ظلم قرار گرفته‌اند و نمی‌توانند از خودشان دفاع کنند، کمک کنیم. حدود سه هزار نفر به‌خاطر همکاری‌شان با ایالات متحده حالا در کمپی هستند که به نحو متناقضی کمپ لیبرتی نام دارد. آنها آنجا هستند به‌خاطر این‌که با ما همکاری کردند و ما قول دادیم از آنها حفاظت کنیم. لذا، من معتقدم این امر یک ضرورت اخلاقی است. من همچنین می‌خواهم برای ثبت در تاریخ بگویم که در جریان عملیات بالکان، در یک نقطه در دوران دولت کلینتون، به این ضرورت رسیدیم که تعدادی از افراد را از بالکان منتقل کنیم و ظرف دو ماه، ما 40هزار نفر را از بالکان به ایالات متحده آوردیم و به نیوجرسی بردیم و در قرارگاه دیکس اسکان دادیم و نهایتاً آنها را بعد از پایان تخاصمات به بالکان بازگرداندیم. لذا، این مسألهٴ نخست است که من معتقدم ما یک مسئولیت اخلاقی داریم و ثانیاً این امری است که به‌روشنی در توانایی ایالات متحده هست که انجام دهد، در صورتی‌که چنین اراده‌یی وجود داشته باشد.
