درخت بوی پرنده می‌دهد و
حیاط
از حس رهایی
آکنده است
بر نیمکت چوبی نشسته‌ام و پاییز را
می‌نگرم
و آشیانهٴ پرنده‌ای
که باد برده است.
حیاط
از حس رهایی
آکنده است
بر نیمکت چوبی نشسته‌ام و پاییز را
می‌نگرم
و آشیانهٴ پرنده‌ای
که باد برده است.
از پیچک ماه بالا می‌روم و
در رنگین کمان
خانه می‌سازم
جهان
شکل سرود می‌گیرد
از این همه امید و نور
که بر آسمان شهر
می‌ریزد.
ا سفند 91.
