اندی یاوخ
خیلی ممنون، اما قبل از این‌که من سخنران بعدی را معرفی کنم، مایلم از خانم پرفسور زوسموت تشکر کنم. به نام کمیته همبستگی برای ایران آزاد از شما تشکر می‌کنم و به سخنران بعدی پروفسور بسام تیبی گوش می‌دهیم
خیلی ممنون، اما قبل از این‌که من سخنران بعدی را معرفی کنم، مایلم از خانم پرفسور زوسموت تشکر کنم. به نام کمیته همبستگی برای ایران آزاد از شما تشکر می‌کنم و به سخنران بعدی پروفسور بسام تیبی گوش می‌دهیم
بسام تیبی:
سلام. به شما درود می‌فرستم، من مایل نیستم سخنان سخنرانان قبل را تکرار کنم از اینرو، این‌گونه آغاز می‌کنم:
آنچه امروز در اشرف اتفاق می‌افتد را از دو جنبه میتوان بررسی نمود. یک بار از جنبه کشتاری که واقع شد. سخنرانان قبل از من آن را خاطرنشان نمودند،
اما جنبه دومی هم در این رابطه وجود دارد که به همان اندازه مهم است. این حتی مهمتر هم هست، زیرا بحث درباره مفهوم اشرف است و بر روی موضوعی فراتر از اشرف را روشن می‌کند، که همان چشم‌انداز دموکراسی در اپوزیسیون سیاسی است. و این‌که ما مسلمانان در رابطه با جنبه دموکراتیک اپوزیسیون، و آنچه که در اشرف رخ می‌دهد، باید به تعمق بپردازیم. در اینجا چیزی وجود دارد، من صحبت از یک اسلام آزادیخواه می‌کنم، اسلام آزادیخواه بهترین سلاح در مقابل بنیادگرایی اسلامی است. این نکته مهم است، نه فقط برای حضار مسلمان، بلکه برای رسانه‌های عمومی که اینجا حضور دارند. لطفاً توجه کنید، تفاوتی وجود دارد بین اسلام به‌عنوان دین و بنیادگرایی به‌عنوان یک ایدئولوژی سیاسی.
رژیم ایران اسلامی نیست بلکه یک دیکتاتوری مذهبی است. این دین اسلام نیست.
هنگامی که من جوان خردسالی در دمشق در سن 5 - 6سالگی به‌عنوان حافظ قرآن تربیت می‌شدم آنجا آموخته می‌شود که اسلام 5 اصل دارد. اینها اصول دین ستون هستند. اما در این اصول، جمهوری اسلامی یا حکومت اسلامی وجود ندارد. این در اسلام نیست. این در دین اسلام نیست. امروز می‌خواهم روی این جنبه متمرکز شوم و قبل از آن من با این کلمات کوتاه شروع می‌کنم.
از سال گذشته در خاورمیانه، تحولات سیاسی شکل گرفته‌اند. این تحولات «بهار عرب» یا بهار عربی نامیده می‌شوند. در آغاز این سال رژیم جمهوری اسلامی سعی کرد که این پیشرفت و توسعه را به گروگان بگیرد. روزنامه نیویورک تایمز مورخ 3فوریه، گزارشی را منتشر نمود که عنوان آن «موج بهار عربی» بود، در آن گزارش، از گشایش کنفرانس بزرگی در تهران توسط احمدی‌نژاد برای همبستگی با بهار عربی، صحبت شد. من از این موضوع خنده‌ام گرفت. رژیم ایران از دیکتاتوری اسد حمایت می‌کند. چگونه ممکن است که اگر کسی طرفدار بهار عربی است باید در این کنفرانس از قیام‌آفرینان سوری هم حمایت کند. احمدی‌نژاد از این سؤال برآشفته شد و نیروهای انتظامی وارد شدند و معترضان را بیرون کرده و دستگیر نمودند، شاید آنها هم‌اکنون در زندان باشند. این نفاق است. این دیکتاتوری است. آنها می‌گویند: «اینها غرب زده هستند! این یک بیماری غربی است!»
دموکراسی جهانشمول است و برای ما مسلمانان هم صدق می‌کند. دموکراسی شامل حال همه انسانها می‌شود و رژیم ایران یک دیکتاتوری مذهبی با سوءاستفاده از اسلام می‌باشد و بنیادگرایی اسلامی یک سوءاستفاده از دین برای اهداف سیاسی است. این ایدئولوژی رژیم ایران است.
من مایلم که از این منظر چهار برداشت را با شما در مورد اشرف در میان بگذارم.
چرا ۳۴۰۰ انسان؟ در ایران 80 میلیون انسان زندگی می‌کند. چرا تمرکز درست بر روی این تعداد کوچک است؟ زندگی هر یک انسان همانقدر مهم است که زندگی 80 میلیون، با این وجود، حاکمین ایران چنین فکر نمی‌کنند. آنها نمی‌توانند بگویند که اینها فقط ۴۰۰۰نفرند. به انگلیسی می‌گویند که «آنها را فراموش کن» یعنی ما آنها را می‌توانیم نادیده بگیریم و آنها هر کاری می‌خواهند بکنند. نه این طور نیست. موضوع بر سر این است. اشرف سمبلی است برای 4 شاخص:
اول تفاوتی بین اسلام و بنیادگرایی وجود دارد. من فکر می‌کنم که در این زمینه صاحب نظر هستم. در ماههای آتی کتاب من توسط دانشگاه «یال» منتشر خواهد شد. اسم کتاب «اسلام و بنیادگرایی» است و پس از 30سال تحقیق در این زمینه من می‌توانم بگویم: اسلام اعتقاد به خدا و به پیامبر محمد است. انسان می‌تواند اعتقاد داشته یا نداشته باشد. در قرآن سوره‌ای وجود دارد که می‌گوید چگونه به خود اجازه میدهی که انسانهای دیگر را به قبول یک باور مجبور سازی؟ در قرآن آمده است لااکراه فی‌الدین، هیچ اجباری در دین وجود ندارد. اما در ایران اگر به کسی مظنون شوند و فقط مورد ظن قرار بگیرد که او معتقد به رژیم جمهوری اسلامی نیست، او را زندانی خواهند کرد. در اشرف مسلمانان آزادیخواه یک اسلام آزادیخواه را به منصه ظهور رساندند به‌عنوان الگویی نه فقط برای ایران، نه برای عراق، برای تمام جهان اسلام. این سمبل عملی برای اسلام آزادیخواه - از نظر رژیم ایران- باید در نطفه خفه شود. ساکنان اشرف اضداد یا مخالفان اسلام نیستند، آنها تروریست نیستند بلکه مخالف بنیادگرایی هستند. دومین مشخصه اشرف: انسانهایی که در اشرف زندگی می‌کنند، طرفدار یک اسلام بردبار هستند.
چیزی که من در رابطه با اشرف تجربه کرده‌ام این است که مسلمانانی که در اشرف هستند یک اسلام دموکراتیک را با روح دموکراتیک ترویج می‌دهند. و این مسلمانانی که در اشرف زندگی می‌کنند اسلام با با روح دموکراسی را می‌خواهند.
آنها می‌خواهند با زندگی جمعی خودشان نشان بدهند که یک اسلام دموکراتیک و بردبار ممکن است. این از دید ملاها نباید وجود داشته باشد. این موضوع، تمامیت رژیم جمهوری اسلامی را مورد خطر قرار می‌دهد و حتی عراق را، زیرا که مالکی رئیس حزب‌الدعوه است. به‌عنوان یک متخصص در رابطه با مسائل خاورمیانه می‌دانم حزب‌الدعوه یک حزب ارتجاعی است. شاید سیاستمداران در واشنگتن این را ندانند، اما فردی که با اقدامات حزب‌الدعوه در عراق آشناست، می‌داند که این حزب یک حزب ارتجاعی است. موضوع بر سر اشرف نیست، موضوع بر سر سمبل بودن اشرف است.
سومین موضوع: این یک سؤال بسیار مهم است، آیا امکانپذیر است که مسلمان باشی و متعلق به اپوزیسیون باشی؟ من خودم یک مسلمان هستم و مخالف رژیم سوریه، پس من تروریست هستم؟ پس من باید سریعاً دستگیر شوم و صحبتی نکنم، ساکنان اشرف، اصول اپوزیسیون دموکراتیک را اجرا کرده‌اند، آیا کسانی در اینجا از حزب سوسیال‌دموکرات آلمان حضور دارند؟ اگر که بخواهیم افکار احمدی‌نژاد و مالکی را در مورد حزب سوسیال به‌کار ببریم، (چرا که سوسیال‌دموکراتها یک حزب سیاسی اپوزیسیون هستند)، پس حزب سوسیال‌دموکرات آلمان یک حزب تروریستی است. اما حزب سوسیال‌دموکرات آلمان یک حزب دموکراتیک و نه تروریستی است و از اینرو ساکنان اشرف هم تروریست نیستند. آنها آزادیخواه و مسلمانان بردبار هستند.
در قیام سوریه، بیش از 20هزار نفر کشته شدند و نه 6هزار نفر که در روزنامه‌های آلمان می‌آید آنها (دولت سوریه) می‌گویند که این یک توطئه قدرتهای خارجی علیه سوریه است. دولت سوریه متحد رژیم ایران است و این تفکر توطئه‌ای است علیه اپوزیسیون.
چهارمین موضوع: چیزی که درجهان اسلام اتفاق می‌افتد چیزی که در ایران و عراق و سوریه اتفاق می‌افتد، موضوع مسلمانان نیست، بلکه موضوعی انسانی است.
ما در جهانی زندگی می‌کنیم که اصول جهانشمول دارد. این اصول جهانشمول شامل آزادی، حقوق اپوزیسیون، حق دموکراسی می‌باشد. این یک موضوع داخلی اسلامی نیست و به همین جهت من خطابم به افرادی در اینجا است که مسلمان نیستند و با ما اعلام همبستگی می‌کنند و با اشرف همبستگی می‌کنند. ما همه با هم برای اطلاع‌رسانی علیه جنایت در اشرف مبارزه کنیم، برای آن که نشان بدهیم که مسلمانان بخشی از انسانیت و اصول جهانشمول دموکراسی هستیم، آزادی و اپوزیسیون دموکراتیک در مورد ما نیز معتبر است. و آن عده که ما را انکار می‌کنند، مالکی این کار را می‌کنداین کار را می‌کند، حاکمین مذهبی در عراق و ایران این کار را می‌کنند. این یک جنایت علیه انسانیت است، جنایتی علیه انسانیت، موضوعی است که باید به دادگاه کشانده شود.
متشکرم
یاوخ
سخنران بعدی ما خانم گابریله هیلر.
خانم هیلر :
خانمها و آقایان بسیار محترم،
دوستان بسیار عزیز ایران آزاد و دموکراتیک،
سلام اشرف،
سلام دوستان عزیز در اشرف
به چه اقدامی هوشمندانه‌تر و پیشگامانه‌تر از این در برلین میتوان دست زد؟ با تشکر از تمامی سخنرانان که در اینجا حضور دارند، و قبل از همه با تشکر از خانم پرفسور زوسموت، از پرفسور فرهویگن، از پرفسور تلچیک. متشکرم، که شما اینجا هستید. وجود شما برای همبستگی ما بسیار ارزشمند است.
ما امروز در اینجا در مجلس نمایندگان برلین گردهم آمده‌ایم تا خواسته‌های خود مبنی بر یک راه‌حل انسانی برای مشکل کمپ اشرف را بیان کنیم. ما می‌خواهیم همبستگی و حمایت خود را با ساکنان شهر اشرف اعلام کنیم. سلامهای زیاد به اشرف.
این غیرقابل قبول است که ما در آلمان در این مورد سکوت کنیم این غیرقابل پذیرش است که ما ممانعتهایی که برای ۳۴۰۰ ایرانی مخالف رژیم ملایان تهران اعمال می‌شود نادیده بگیریم. اشرف، مقاومت سازمانیافته، قدرتمند و مشروع ایران را نمایندگی می‌کند و از اینرو ما آنها را از اینجا، از برلین مورد حمایت قرار می‌دهیم.
بله، وضعیتی که سالهاست در شهر اشرف شکل گرفته وضعیتی به‌غایت سخت است. سیاستمداران آلمانی و اروپایی باید هرچه بیشتر از فرصتها استفاده کنند و امکانات خود را به‌کار گیرند و به هر اقدامی دست بزنند تا وضعیت ساکنان اشرف را بهبود بخشند. افراد حاضر در اشرف احتیاج به یک محل اقامت متناسب دارند، آنها احتیاج به مواد غذایی کافی و مراقبتهای متناسب پزشکی دارند.
خانمها و آقایان محترم،
سیاستمداران آلمانی باید به این برسند که حمایت اپوزیسیون ایران بهترین راه‌حل برای این کشور ویران است و این حمایت نیز از سوی آلمان مورد انتظار است.
وقتی که ما امروزه اینجا در برلین خواستار یک رفتار انسانی با ساکنان شهر اشرف می‌شویم، خود را نهایتاً به خواسته‌های دموکراسی خواهانه مردم ایران نیز پیوند می‌زنیم و من آرزو می‌کنم که ما تا رسیدن به این خواسته‌ها پایدار باشیم.
زنده باد اشرف.
متشکرم
اندی یاوخ
دوستان عزیز به این ترتیب به آخرین سخنران می‌رسیم، از آقای سیمرمن خواهش می‌کنم صحبتشان را شروع کنند.
کریستیان سیمرمن
دوستان عزیز مقاومت، این مسئولیت من است که این کنفرانس تأثیرگذار را به پایان ببرم. در درجه اول از سخنرانان قدردانی می‌کنم.
این حضور یک نشان بارز، یک پیام قوی حمایت، به دوستان ما، برادران و خواهران ما در اشرف در بردارد و البته پیامی قوی به دیکتاتورهاست، چرا که همان‌طوری که گونتر فرهویگن بدرستی گفت، این مبارزه هنوز به پایان نرسیده است.
و ما ادامه می‌دهیم و در کنار شما در اشرف هستیم. ما شما را تنها نخواهیم گذاشت.
و من از ریتا زوسموت تشکر می‌کنم. او جمله مهمی را گفت. توجهات جامعه جهانی، دقت نظر کردن، این آن حفاظت است، چیزی که ما در حال حاضر به ساکنان اشرف باید بدهیم.
ما شما را از نظر خارج نخواهیم کرد و مطبوعات و افکار عمومی را آن‌قدر زیر فشار خواهیم گذاشت تا از وضعیت شما گزارش بدهند.
و همچنین از آقای برسر متخصص امور رسانه‌یی برای حضورش و شرکت مؤثرش تشکر می‌کنم. او به‌طور قابل توجهی تجربیاتش در رابطه با دیکتاتور در ایران را به تصویر کشید و خاطره دو زنی در اشرف را گرامی داشت که من هم مایلم به آنها اشاره کنم، آنها به‌خاطر مقاومتشان کشته شدند، به‌طور خاص صبا
آری ما به صبا افتخار می‌کنیم، کسی که در اینجا در برلین دوران کودکی خود را طی کرد و اینجا به مدرسه رفت و سپس به اشرف رفت تا آنجا جان خود را برای نبرد برای یک ایرانی آزاد فدا نماید.
ما به شما افتخار می‌کنیم، شما که در آنجا (اشرف) هستید. همچنین مایلم از آقای تلچیک تشکر کنم، او نیز یک جمله بسیار مهمی گفت: «هرگاه انسان بخواهد، حتماً شدنی است». و همچنین تشکرات فراوان از آقای تیبی دارم. او هم برای ما روشن ساخت که دین اسلام نیست که بد است و نابسامانیها و هرج‌ومرج ها به‌خاطر اسلام نیست.
خیلی متشکریم، این موضوع برایمان روشن شد. می‌خواهم خیلی کوتاه به‌عنوان فعال حقوق‌بشری در پایان این را خاطرنشان کنم که حقوق ملتها، از پایه ای‌ترین حقوق است که در توضیح بیانیه تجمعات مجمع عمومی سازمان در سال ۱۹۷۰ به آن اشاره شده است: مقاومت در مقابل اقدامات خشونت آمیز، از حقوق فردی ملتهاست. به این ترتیب این مقاومت نامیده می‌شود.
از طرف دیگر، در بیانیه بعدی مجمع عمومی سازمان ملل‌متحد مجدداً نیز بر آن تأکید شده است و حتی مقاومت خشونت‌بار، یک حق مشروع خلقها یاد شده است. من از تمامی کسانی که مقاومت می‌کنند، متشکرم چرا که آنها شجاعتر از ما که الآن در این برلین زیبا نشسته‌ایم و صحبت می‌کنیم، هستند.
با یادآوری خاطره مقاومت آلمان که اتفاقاً در این شهر هم وجود داشت، شما بیاد می‌آورید، اصلاً نمی‌توانیم تصور کنیم که چه اتفاقاتی در همین سالنهای دادگاه جنایی در منطقه شارلوتن بورگ رخ داده‌اند. چطور قاضیها، نازیها و هیتلر با نیروهای مقاومت رفتار کردند. آنها را تحقیر و سرکوب می‌کردند و به جوخه‌های اعدام می‌سپردند.
این وقایع در برلین نیز اتفاق افتاد. با یادآوری این موارد این وظیفه ما و بدهکاری ما آلمانیهاست که به نیروهای مقاومت، مهم نیست کجای جهان، کمک کنیم، آنها خواهران و برادران ما هستند.
در راه مقاومت ایران تاکنون بیش از ۱۰۰۰۰۰نفر جان خود را فدا کرده‌اند. هر کدام از آنان جای خود را دارند. و به همین دلیل، مجدداً درود و پیام ما به اشرف: ما در کنار شما هستیم، شما تنها نیستید. ما تا به آخر مبارزه می‌کنیم زیرا همه چیز برای آن است که کشتار و دیکتاتوری متوقف شود و آزادی و دموکراسی حاصل شود.
متشکرم
یاوخ
کریستین از شما متشکرم، از مدعوین محترم تشکر می‌کنم. خانمها و آقایان از شما متشکرم.
دوستان عزیز من فکر می‌کنم یک چیز مشخص شده است، نگرانی ما و همبستگی ما که برای ساکنان اشرف می‌باشد. برای خواهران و برادران ما در آنجا.
دوباره از شما صمیمانه تشکر می‌کنم برای حضورتان.
زنده باد اشرف
