تلویزیون سی.ان.ان، 20فوریه ۲۰۱۲:
- مجری: شاید که نیروهای اپوزیسیون در سوریه به‌اندازه‌ی نیروهای حاکم سلاح در اختیار نداشته باشند اما آنها کوتاه نخواهند آمد. شورشیان در شمال سوریه دارند آرام آرام دور هم جمع می‌شوند و نظم و نظامی مورد نیاز برای پیروزی درجنگ را یاد می‌گیرند، تا بتوانند درجنگ پیروز شوند و کنترل کشور خود را به‌دست بیاورند. خبرنگار ما آوین واتسون (ivan watson) در اینباره گزارش می‌دهد و نشان می‌دهد که بسیاری از این مبارزین احساس می‌کنند که انتخاب دیگری ندارند.
گزارش خبرنگار آودین واتسون: فرمانده آنها یک ژنرال سابق ارتش سوریه است که شش ماه پیش از نیروهای مسلح جدا شد. او مانند بسیار از جنگجویان خود به‌خاطر امنیت صورت خود را می‌پوشاند. او قیام 11ماه سوریه را ” انقلاب یتیم“ می‌نامد. چون او می‌گوید که برعکس قیامهای مصر، تونس، لیبی و یمن شورشیان سوریه هیچ حمایت خارجی دریافت نکردند. به‌خاطر این‌که هیچ کمک خارجی وجود ندارد، مردمان این جامعه رو به یک قدرت بالاتر (خدا، الله) می‌نگرند. آنها در یک مسجد پر جمعیت در شهر بنیش که در دست شورشیان است نماز روز جمعه را برگزار می‌کنند. مراسم ستایش مردی که توسط گلوله تک‌تیراندازن در شهر ادلب که نزدیک این شهر است، کشته شد. تبدیل به یک صحنه جنگ دیگری می‌شود که جمعیت در آن شعار ”الله اکبر“ سر می‌دهند. جمعیت در میدان اصلی شهر تجمع می‌کند و تظاهرات هفتگی خود را علیه رژیم بشار اسد برگزار می‌کند. دولت سوریه در این شهر حضور ندارد اما تانکهای بشار اسد هرگز از معترضان دور نیستند. یک تظاهرکننده در این باره گفت: ”آنها (نیروهای بشار اسد) یک کیلومتر با این‌جا فاصله دارند“.
خبرنگار: منظور شما ارتش سوریه است؟
تظاهرکننده: بله منظور من ارتش سوریه است.
خبرنگار: آیا اگر ارتش سوریه به این‌جا بیاید، شما با آن می‌جنگید؟
تظاهرکننده: بله ما می‌جنگیم. چون اعتراضها به مدت 10ماه صلح‌آمیز بودند، اما حالا دیگر هیچ راه‌حلی باقی نمانده است.
خبرنگار: پس شما باید بجنگید؟
تظاهرکننده: بله ما باید بجنگیم.
- مجری: شاید که نیروهای اپوزیسیون در سوریه به‌اندازه‌ی نیروهای حاکم سلاح در اختیار نداشته باشند اما آنها کوتاه نخواهند آمد. شورشیان در شمال سوریه دارند آرام آرام دور هم جمع می‌شوند و نظم و نظامی مورد نیاز برای پیروزی درجنگ را یاد می‌گیرند، تا بتوانند درجنگ پیروز شوند و کنترل کشور خود را به‌دست بیاورند. خبرنگار ما آوین واتسون (ivan watson) در اینباره گزارش می‌دهد و نشان می‌دهد که بسیاری از این مبارزین احساس می‌کنند که انتخاب دیگری ندارند.
گزارش خبرنگار آودین واتسون: فرمانده آنها یک ژنرال سابق ارتش سوریه است که شش ماه پیش از نیروهای مسلح جدا شد. او مانند بسیار از جنگجویان خود به‌خاطر امنیت صورت خود را می‌پوشاند. او قیام 11ماه سوریه را ” انقلاب یتیم“ می‌نامد. چون او می‌گوید که برعکس قیامهای مصر، تونس، لیبی و یمن شورشیان سوریه هیچ حمایت خارجی دریافت نکردند. به‌خاطر این‌که هیچ کمک خارجی وجود ندارد، مردمان این جامعه رو به یک قدرت بالاتر (خدا، الله) می‌نگرند. آنها در یک مسجد پر جمعیت در شهر بنیش که در دست شورشیان است نماز روز جمعه را برگزار می‌کنند. مراسم ستایش مردی که توسط گلوله تک‌تیراندازن در شهر ادلب که نزدیک این شهر است، کشته شد. تبدیل به یک صحنه جنگ دیگری می‌شود که جمعیت در آن شعار ”الله اکبر“ سر می‌دهند. جمعیت در میدان اصلی شهر تجمع می‌کند و تظاهرات هفتگی خود را علیه رژیم بشار اسد برگزار می‌کند. دولت سوریه در این شهر حضور ندارد اما تانکهای بشار اسد هرگز از معترضان دور نیستند. یک تظاهرکننده در این باره گفت: ”آنها (نیروهای بشار اسد) یک کیلومتر با این‌جا فاصله دارند“.
خبرنگار: منظور شما ارتش سوریه است؟
تظاهرکننده: بله منظور من ارتش سوریه است.
خبرنگار: آیا اگر ارتش سوریه به این‌جا بیاید، شما با آن می‌جنگید؟
تظاهرکننده: بله ما می‌جنگیم. چون اعتراضها به مدت 10ماه صلح‌آمیز بودند، اما حالا دیگر هیچ راه‌حلی باقی نمانده است.
خبرنگار: پس شما باید بجنگید؟
تظاهرکننده: بله ما باید بجنگیم.
