جمعه ۶ژانویه ۲۰۱۲- سالن «واگرام» پاریس – حدود ۲هزار ایرانی و یکصد اروپایی و چند خبرنگار حضور دارند. این یکی از تجمعهایی است که به شکل منظم در هر فصل سال، به سود این گروه، یعنی مجاهدین خلق ایران، برگزار می‌شود.
میهمانان بسیار ویژه
در اولین جمعه ماه ژانویه، فهرست دعوت شدگان که معمولاً چشمگیر است، این بار در این زمینه رکوردشکنی کرده است. شخصیت مهمی مثل هوارد دین، رئیس پیشین حزب دموکرات در جلسه حضور دارد. هم‌چنین جان بولتون را می‌یابیم، سیاستمدار سرسخت غیرقابل مذاکره‌یی که با صدای بلند از دولت آمریکا خواهان سرنگونی رژیم ملاها شده است. ۴ژنرال آمریکایی که با سوابق خدمت در عراق یا سرویسهای ضدتروریستی و یک وزیر پیشین امنیت داخلی آمریکا نیز به چشم می‌خورند.
و شخصیتی مثل «فیلیپ دوست بلازی» در این جا حضور دارد که وزیر چند کابینه فرانسه بوده و در حال حاضر دارای سمت نایب دبیرکل، و مشاور ویژه بان‌کی‌مون برای تامین‌مالی طرحهای جدید توسعه می‌باشد.
هم‌چنین کسانی که نمی‌توان آنها را از قلم انداخت: لوئیس فری، رئیس پیشین اف.بی.آی تا سال ۲۰۰۹، و اد رندل دموکرات، فرماندار سابق پنسیلوانیا در میان دعوت شدگان هستند.
مدعوین دیگری را هم یکی بعد از دیگری کشف می‌کنیم. از جمله حضور ۲ آلمانی (یک رئیس پیشین مجلس فدرال و دیگری نایب‌رئیس سابق کمسیون اروپا) و هم‌چنین یک سناتور ایتالیایی که گروه میهمانان را دلچسب‌تر می‌کند.
حیرت‌انگیزتر از همه برای من حضور فیلیپ دوست بلازی بود. او که یک صاحب منصب در سازمان ملل‌متحد است، با آزادی تمام سخن می‌گوید! او خیلی رسمی خواهان برگزاری یک کنفرانس بین‌المللی بزرگ برای حل‌وفصل بحران اشرف شد.
فیلیپ دوست بلازی: این‌جا مایلم، خانم رجوی گرامی، به‌شهامت و عزم راسخ شما درود بفرستم و بگویم که از خواست شما برای برگزاری یک کنفرانس بزرگ بین‌المللی درباره این مسأله دردناک پشتیبانی می‌کنم
پس من بیش از همیشه در کنار این شجاعان و قهرمانان اشرف که به‌خاطر نیل به دموکراسی، نیل به آزادی و صلح [در کشورشان] تا این اندازه رنج کشیده‌اند، هستم. شما بیش از اندازه رنج برده‌اید، به‌طور مضاعف هم در کشورتان و هم در تبعید مورد سرکوب قرار گرفته‌اید و انواع و اقسام تهمتها و افترائات را در مبارزه شجاعانه خود تحمل کرده‌اید. بدانید که ما امروز حضور داریم تا به رنج و درد شما پایان دهیم و از خواستهای مشروع و برحقتان دفاع کنیم. من اینها را به دبیرکل ملل‌متحد که به او اعتمادی راسخ دارم، خواهم گفت. از این پس سازمان ملل‌متحد مسئولیت عظیمی در قبال شما بر عهده دارد. تردیدی در عزم راسخ ما نداشته باشید. امشب دولت عراق باید درک کند که نهایتاً مطالبات بی‌تناسب و نامشروعش حد و نقطه پایانی دارد. خانم رجوی عزیز، ما در کنار شما هستیم، در کنار این زنان، جوانان و مردانی هستیم که رنج بسیار برده‌اند. می‌خواهم به آنها بگویم که تنها نیستند. و کسانی که می‌خواهند آنها را مرعوب و منکوب کنند بدانند که ما هیچ‌گاه رهایشان نخواهیم کرد.
همگی سخنرانان یک پیام را با قدرت تکرار کردند:
سازمان مجاهدین یک سازمان تروریستی نیست. آنها که مدتهاست برای خوشآمد رژیم ایران در دوران ریاست‌جمهوری خاتمی، در این دسته‌بندی در اروپا و آمریکا قرار گرفته بودند، از لیست اروپا بیرون کشیده شدند...
امیدوارم آن‌چه تاریخدانان ثبت می‌کنند این باشد که تأکید ما برای خروج مجاهدین از لیست بالاخره توسط دولت ایالات متحده شنیده شد. اتحادیه اروپا، انگلستان و حتی دادگاههای ایالات متحده، گفتند دلیلی وجود ندارد. هیچ توجیه قانونی وجود ندارد. همکاران من این‌جا شنیده‌اند و شما خانمها آقایان شاید شنیده باشید که من گفتم هر روزی که من افتخار خدمت به دولتمان را داشتم، کاخ سفید و وزیر امنیت داخلی برای تقریباً ۴سال تقریباً هر روز من لیستی از تهدیدات تروریستی علیه ایالات متحده را می‌گرفتم. و باید به شما بگویم حتی در یک مورد هم در آن ۴سال که این لیستها را می‌گرفتم و گاه ۲صفحه بود و گاه ۲۰ صفحه بود ولی هرگز در هیچ زمانی من اشاره‌یی به مجاهدین خلق ندیدم. هرگز. چقدر عجیب. مطلقاً عجیب است.
مجاهدین را از لیست خارج کنید. از لیست خارج کنید. از لیست خارج کنید. همین الآن اقدام کنید.
سخنرانان هم‌چنین می‌گویندمجاهدان اشرف باید در مقابل پلیس دولت کنونی عراق حفاظت شوند. آنها باید دوباره در محلی متمرکز شوند تا به‌عنوان پناهنده به کشورهای ثالث فرستاده شوند.
و این‌که رژیم ملاها باید کنار زده شود، چون برای دموکراسیهای جهان خطرناک و برای مردمش مضر است.
و اما موضوع پول: چه کسی پول سخنرانان را پرداخت می‌کند؟
هر سخنرانی استیل و سبک خاص خودش را دارد. اما این تعداد مهمان با گرایشات متفاوت این سوأل را در ذهن من برمی‌انگیزد: چطور آنها چنین زمانی را برای این کار اختصاص می‌دهند و آیا مجاهدین که به نظر می‌رسد پولدارند به آنها پول می‌دهند؟
من این سوأل را از اد رندل کردم. او به صداقت و روراستی‌اش شهرت دارد. وی گفت قیمت هر سخنرانی در خارجه بین ۱۰ الی ۲۰هزار دلار است که معادل 3روز کار می‌باشد. فرماندار سابق پنسیلوانیا بدون این‌که تلاش کند چیزی را پنهان کند، می‌گوید: «من خرجم را از مصاحبه‌هایم در سی.ان.ان در می‌آورم و این قیمت معمول است». اما وی می‌افزاید: «در صورت نیاز به یک سخنرانی فوری هر جا که باشد، من درخواست پول نمی‌کنم. در ضمن من هرگز از مجاهدین درخواست پول نکردم. امروز من کاملاً به اهداف آنها متعهد شده‌ام و حاضرم اگر لازم باشد بدون این‌که پولی درخواست کنم، به عراق بروم».
یک کمیته تلفنی بسیار ویژه
و بالاخره بدانید که ۶تن از این آمریکاییان، از جمله اد رندل، در کال کنفرانسهایی با وزارت‌خارجه شرکت می‌کنند! این به این معنی است که آنها مشاوران هیلاری کلینتون محسوب می‌شوند. این لااقل دهمین کنفرانس این گروه می‌باشد. رندل به من یادآوری می‌کند که برای این کنفرانسها پولی دریافت نمی‌کند. هدف آنها مذاکره بین ایالات متحده و دولت عراق بر سر توافقی برای اعزام اشرفیها به‌عنوان پناهنده به سایر کشورهاست. از آن‌جایی که دولت اوباما فقط همین اخیراً این پرونده را جدی گرفته، و از آن‌جایی که دولت مالکی از مجاهدین کینه دارد و به توافقات مختلفی که با ایالات متحده یا سازمان ملل‌متحد در رابطه با اشرفیها امضا کرده پایبند نیست، کار این کمیته بسیار بسیار حساس و هیجان‌انگیز است.
شکی نیست، هیچ‌گونه شکی نیست که ایالات متحده مسئولیت اخلاقی و حقوقی دارد که تضمین بدهد ساکنان اشرف به هر شکل ممکن باید حفاظت بشوند تا زمانی که هر کدام از آنها به خارج جابجا شوند.
هیچ شکی در آن نیست، این مسئولیت ما است.
اگر به تماسهای تلفنی که ما با وزارت امور خارجه و مسئولان آمریکایی دیگر داشتیم، گوش کنید، تلاشهای مختلفی برای اجتناب از پذیرفتن مسئولیت را خواهید شنید که الآن مسئولیت عراقیان است و مسئولیت سازمان ملل‌متحد است، نخیر مسئولیت ایالات متحده است که این کار به درستی پیش برود.
میهمانان بسیار ویژه
در اولین جمعه ماه ژانویه، فهرست دعوت شدگان که معمولاً چشمگیر است، این بار در این زمینه رکوردشکنی کرده است. شخصیت مهمی مثل هوارد دین، رئیس پیشین حزب دموکرات در جلسه حضور دارد. هم‌چنین جان بولتون را می‌یابیم، سیاستمدار سرسخت غیرقابل مذاکره‌یی که با صدای بلند از دولت آمریکا خواهان سرنگونی رژیم ملاها شده است. ۴ژنرال آمریکایی که با سوابق خدمت در عراق یا سرویسهای ضدتروریستی و یک وزیر پیشین امنیت داخلی آمریکا نیز به چشم می‌خورند.
و شخصیتی مثل «فیلیپ دوست بلازی» در این جا حضور دارد که وزیر چند کابینه فرانسه بوده و در حال حاضر دارای سمت نایب دبیرکل، و مشاور ویژه بان‌کی‌مون برای تامین‌مالی طرحهای جدید توسعه می‌باشد.
هم‌چنین کسانی که نمی‌توان آنها را از قلم انداخت: لوئیس فری، رئیس پیشین اف.بی.آی تا سال ۲۰۰۹، و اد رندل دموکرات، فرماندار سابق پنسیلوانیا در میان دعوت شدگان هستند.
مدعوین دیگری را هم یکی بعد از دیگری کشف می‌کنیم. از جمله حضور ۲ آلمانی (یک رئیس پیشین مجلس فدرال و دیگری نایب‌رئیس سابق کمسیون اروپا) و هم‌چنین یک سناتور ایتالیایی که گروه میهمانان را دلچسب‌تر می‌کند.
حیرت‌انگیزتر از همه برای من حضور فیلیپ دوست بلازی بود. او که یک صاحب منصب در سازمان ملل‌متحد است، با آزادی تمام سخن می‌گوید! او خیلی رسمی خواهان برگزاری یک کنفرانس بین‌المللی بزرگ برای حل‌وفصل بحران اشرف شد.
فیلیپ دوست بلازی: این‌جا مایلم، خانم رجوی گرامی، به‌شهامت و عزم راسخ شما درود بفرستم و بگویم که از خواست شما برای برگزاری یک کنفرانس بزرگ بین‌المللی درباره این مسأله دردناک پشتیبانی می‌کنم
پس من بیش از همیشه در کنار این شجاعان و قهرمانان اشرف که به‌خاطر نیل به دموکراسی، نیل به آزادی و صلح [در کشورشان] تا این اندازه رنج کشیده‌اند، هستم. شما بیش از اندازه رنج برده‌اید، به‌طور مضاعف هم در کشورتان و هم در تبعید مورد سرکوب قرار گرفته‌اید و انواع و اقسام تهمتها و افترائات را در مبارزه شجاعانه خود تحمل کرده‌اید. بدانید که ما امروز حضور داریم تا به رنج و درد شما پایان دهیم و از خواستهای مشروع و برحقتان دفاع کنیم. من اینها را به دبیرکل ملل‌متحد که به او اعتمادی راسخ دارم، خواهم گفت. از این پس سازمان ملل‌متحد مسئولیت عظیمی در قبال شما بر عهده دارد. تردیدی در عزم راسخ ما نداشته باشید. امشب دولت عراق باید درک کند که نهایتاً مطالبات بی‌تناسب و نامشروعش حد و نقطه پایانی دارد. خانم رجوی عزیز، ما در کنار شما هستیم، در کنار این زنان، جوانان و مردانی هستیم که رنج بسیار برده‌اند. می‌خواهم به آنها بگویم که تنها نیستند. و کسانی که می‌خواهند آنها را مرعوب و منکوب کنند بدانند که ما هیچ‌گاه رهایشان نخواهیم کرد.
همگی سخنرانان یک پیام را با قدرت تکرار کردند:
سازمان مجاهدین یک سازمان تروریستی نیست. آنها که مدتهاست برای خوشآمد رژیم ایران در دوران ریاست‌جمهوری خاتمی، در این دسته‌بندی در اروپا و آمریکا قرار گرفته بودند، از لیست اروپا بیرون کشیده شدند...
امیدوارم آن‌چه تاریخدانان ثبت می‌کنند این باشد که تأکید ما برای خروج مجاهدین از لیست بالاخره توسط دولت ایالات متحده شنیده شد. اتحادیه اروپا، انگلستان و حتی دادگاههای ایالات متحده، گفتند دلیلی وجود ندارد. هیچ توجیه قانونی وجود ندارد. همکاران من این‌جا شنیده‌اند و شما خانمها آقایان شاید شنیده باشید که من گفتم هر روزی که من افتخار خدمت به دولتمان را داشتم، کاخ سفید و وزیر امنیت داخلی برای تقریباً ۴سال تقریباً هر روز من لیستی از تهدیدات تروریستی علیه ایالات متحده را می‌گرفتم. و باید به شما بگویم حتی در یک مورد هم در آن ۴سال که این لیستها را می‌گرفتم و گاه ۲صفحه بود و گاه ۲۰ صفحه بود ولی هرگز در هیچ زمانی من اشاره‌یی به مجاهدین خلق ندیدم. هرگز. چقدر عجیب. مطلقاً عجیب است.
مجاهدین را از لیست خارج کنید. از لیست خارج کنید. از لیست خارج کنید. همین الآن اقدام کنید.
سخنرانان هم‌چنین می‌گویندمجاهدان اشرف باید در مقابل پلیس دولت کنونی عراق حفاظت شوند. آنها باید دوباره در محلی متمرکز شوند تا به‌عنوان پناهنده به کشورهای ثالث فرستاده شوند.
و این‌که رژیم ملاها باید کنار زده شود، چون برای دموکراسیهای جهان خطرناک و برای مردمش مضر است.
و اما موضوع پول: چه کسی پول سخنرانان را پرداخت می‌کند؟
هر سخنرانی استیل و سبک خاص خودش را دارد. اما این تعداد مهمان با گرایشات متفاوت این سوأل را در ذهن من برمی‌انگیزد: چطور آنها چنین زمانی را برای این کار اختصاص می‌دهند و آیا مجاهدین که به نظر می‌رسد پولدارند به آنها پول می‌دهند؟
من این سوأل را از اد رندل کردم. او به صداقت و روراستی‌اش شهرت دارد. وی گفت قیمت هر سخنرانی در خارجه بین ۱۰ الی ۲۰هزار دلار است که معادل 3روز کار می‌باشد. فرماندار سابق پنسیلوانیا بدون این‌که تلاش کند چیزی را پنهان کند، می‌گوید: «من خرجم را از مصاحبه‌هایم در سی.ان.ان در می‌آورم و این قیمت معمول است». اما وی می‌افزاید: «در صورت نیاز به یک سخنرانی فوری هر جا که باشد، من درخواست پول نمی‌کنم. در ضمن من هرگز از مجاهدین درخواست پول نکردم. امروز من کاملاً به اهداف آنها متعهد شده‌ام و حاضرم اگر لازم باشد بدون این‌که پولی درخواست کنم، به عراق بروم».
یک کمیته تلفنی بسیار ویژه
و بالاخره بدانید که ۶تن از این آمریکاییان، از جمله اد رندل، در کال کنفرانسهایی با وزارت‌خارجه شرکت می‌کنند! این به این معنی است که آنها مشاوران هیلاری کلینتون محسوب می‌شوند. این لااقل دهمین کنفرانس این گروه می‌باشد. رندل به من یادآوری می‌کند که برای این کنفرانسها پولی دریافت نمی‌کند. هدف آنها مذاکره بین ایالات متحده و دولت عراق بر سر توافقی برای اعزام اشرفیها به‌عنوان پناهنده به سایر کشورهاست. از آن‌جایی که دولت اوباما فقط همین اخیراً این پرونده را جدی گرفته، و از آن‌جایی که دولت مالکی از مجاهدین کینه دارد و به توافقات مختلفی که با ایالات متحده یا سازمان ملل‌متحد در رابطه با اشرفیها امضا کرده پایبند نیست، کار این کمیته بسیار بسیار حساس و هیجان‌انگیز است.
شکی نیست، هیچ‌گونه شکی نیست که ایالات متحده مسئولیت اخلاقی و حقوقی دارد که تضمین بدهد ساکنان اشرف به هر شکل ممکن باید حفاظت بشوند تا زمانی که هر کدام از آنها به خارج جابجا شوند.
هیچ شکی در آن نیست، این مسئولیت ما است.
اگر به تماسهای تلفنی که ما با وزارت امور خارجه و مسئولان آمریکایی دیگر داشتیم، گوش کنید، تلاشهای مختلفی برای اجتناب از پذیرفتن مسئولیت را خواهید شنید که الآن مسئولیت عراقیان است و مسئولیت سازمان ملل‌متحد است، نخیر مسئولیت ایالات متحده است که این کار به درستی پیش برود.
