جهان عراق را بر سر کمپ اشرف نظاره می‌کند-اولین آزمایش انجام شد و ۳۴۰۰ ایرانی ناراضی در کمپ اشرف در عراق از این‌که قتل‌عام شوند یا در سراسر عراق متفرق شوند و بعد قتل‌عام شوند نجات یافتند. ولی آزمایشات زیاد دیگری در پیش رو هستند و جامعه جهانی نگاه خواهد کرد.
هافینگتون پست ۱۳دی، مطلبی دارد به قلم دیوید ایمس و می‌نویسد: راه‌حل رویارویی پر تنش بین مجاهدین خلق ایران و دولت عراق روز ۲۵ دسامبر وقتی که سازمان ملل و عراق روی طرحی برای انتقال ناراضیان در کمپ اشرف به یک پایگاه نظامی رها شده آمریکایی در نزدیکی بغداد به‌نام کمپ لیبرتی توافق کردند شروع شد. با اینحال ناراضیان به‌طور قابل فهمی از هرگونه قول دولت نوری مالکی نگران بودند و نیاز به تضمینهای مجامع جهانی قبل از موافقت با انتقالی که می‌توانست آنها را در برابر حمله قرار دهد داشتند.
نهایتاً با قولهای امنیت و رفاه ساکنان از طرف سازمان ملل، اتحادیه اروپا و رهبران ایالات متحده، رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت ایران خانم مریم رجوی یک ژست حسن‌نیت اعلام کرد که بر طبق آن ۴۰۰ ساکن اشرف آماده رفتن به کمپ لیبرتی هستند.
رسیدن به این نقطه انعطاف زیادی از طرف رهبر اپوزیسیون ایران و تلاش زیادی از وزیر خارجه هیلاری کلینتون، دبیرکل ملل‌متحد بان کی‌مون، نماینده عالی اتحادیه اروپا بارونس اشتون، و کمیسر عالی پناهندگان سازمان ملل آنتونیو گوترز را طلب می‌کرد. این رهبران اعتبار خود را در معرض تهدید گذاشتند تا بتوان امیدوار بود که بتوان پیش رفت.
در واقع ملاهای تهران امیدوار بودند که تا ۳۱ دسامبر اپوزیسیون را در کمپ اشرف قفل کنند، آنها را قتل‌عام کنند و بعد انگشت اتهام را به رهبران اپوزیسیون به‌عنوان کسانی که باعث فاجعه انسانی شده‌اند نشانه روند. آنها دنبال یک شرایط برد-برد بودند. ولی دست آنها خوانده شد و پس زده شد.
تا حالا خوب است. ولی راههای پر خطر زیادی در پیش روست.
اول البته تهدید حملات بیشتر به کمپ اشرف یا توسط نیروهای عراقی به دستور ملاهای ایران یا مزدوران موشک‌انداز ایرانی است. چنین حملاتی حداقل ۳بار از زمانی که موافقت نامه سازمان ملل و عراق انجام گرفت صورت گرفته است.
بعد ادامه انتقال امن همه ۳۴۰۰ ساکن اشرف است که باید به‌صورت کاروان در زمینی که بمب‌گذاری و سایر حملات به دفعات بیشتری از زمانی که آمریکا نیروهای رزمیش را از عراق بیرون کشید صورت می‌گیرد حرکت کنند.
به این دلیل است که بیانیه ۲۵ دسامبر وزیر کلینتون این‌قدر مهم است و به این دلیل است که کمک کرد خانم رجوی از هوادارانش در اشرف بخواهد که به کمپ لیبرتی بروند. کلینتون روی امنیت و حفاظت تصریح کرد و گفت مقامات سفارت آمریکا در بغداد به‌طور منظم و به کرات از کمپ لیبرتی بازدید خواهند کرد.
اگر همه چیز بر طبق برنامه پیش برود، و این یک ”اگر“ بزرگ است، و همه ساکنان اشرف به سلامت با همه امکانات قابل انتقالشان به کمپ لیبرتی بروند، برای جلوگیری از بروز مجدد خشونت حداقل تضمینهای انسان‌دوستانه و حقوقی از جمله توقف همه‌گونه محاکمه و آزار ساکنان و لغو احکام تقلبی بدون استثنا و این‌که نیروهای عراقی باید در بیرون محوطه محصور محل جدید باشند تا از امنیت و آرامش به‌خصوص برای ۱۰۰۰ زن مسلمان اطمینان یابند، باید محقق شود.
از آن‌جا مرحله بعدی شروع می‌شود.
همه تقاضای پناهندگی سیاسی کرده‌اند. سازمان پناهندگی سازمان ملل ماههاست که خواسته تقاضاهای آنها را به جریان بیندازد ولی دولت مالکی مانع آن شده است. امیدواریم در کمپ لیبرتی با حفاظت آمریکا و سازمان ملل چنین پروسه‌یی بتواند پیش برود.
اینجا هم یک مانع اصلی وجود دارد. آن گذاشتن مجاهدین در لیست سازمانهای تروریستی وزارت‌خارجه آمریکاست، حرکتی که ۱۵ سال پیش در تلاش برای استمالت تهران صورت گرفت. این پرونده نشان می‌دهد که استمالت کار نمی‌کند – ملاها در نفرتشان از آمریکا کوتاه نیامدند و برای سلاحهای هسته‌یی و تهدید به بستن تنگه هرمز فشار می‌آورند.
هدف این است که به پناهندگان کمپ اشرف اجازه داده شود در کشورهای ثالث اسکان پیدا کنند ولی در حالی که آنها در لیست تروریستی هستند، آمریکا و متحدانش نمی‌توانند آنها را بپذیرند.
مجاهدین سالها مبارزه کردند که از لیست خارج شوند و در اتحادیه اروپا و انگلستان موفق شدند و دادگاهها حکم دادند که پایه‌یی برای چنین نامگذاری وجود ندارد.
در آمریکا، یک دادگاه فدرال نیز قبول کرد که این لیست‌گذاری اشتباه است ولی تنها وزارت‌خارجه می‌تواند مجاهدین را از لیست خارج کند. به‌طور عجیبی، در پایان تهاجم به رهبری آمریکا به عراق، بعد از این‌که مجاهدین داوطلبانه خلع‌سلاح شدند، مقامات آمریکا از تک‌تک ساکنان اشرف بازجویی کرده و آنها را شایسته حفاظت تحت کنوانسیون ژنو یافت. کنگره آمریکا و دهها مقام سابق امنیت ملی آمریکا در یک کارزار نادر ۲حزبی طرفدار خروج از لیست هستند.
بنابراین وزارت‌خارجه منتظر چیست؟
وزیر کلینتون در تلاشهای انساندوستانه‌اش برای ساکنان اشرف قوی بوده است. حالا زمان آن است که هم منطق و هم قانون اساسی را بکار گیرد و مجاهدین را از لیست سازمانهای تروریستی خارج کند.
در واقع هیچگاه یک سازمان تروریستی نبود. ولی به‌جای تمرکز روی گذشته، آمریکا باید به جلو برود. (آمریکا) می‌داند که تهران یک دوست نیست و این‌که تهران از مجاهدین می‌ترسد (که به این دلیل است که ملاها موفق شده‌اند دوست عراقیشان مالکی را برای تلاش برای از بین بردن اشرف قانع کند)
آمریکا باید محدودیتها را از مجاهدین بردارد تا بتواند به مبارزه‌اش برای یک ایران دموکراتیک ادامه دهد.
هافینگتون پست ۱۳دی، مطلبی دارد به قلم دیوید ایمس و می‌نویسد: راه‌حل رویارویی پر تنش بین مجاهدین خلق ایران و دولت عراق روز ۲۵ دسامبر وقتی که سازمان ملل و عراق روی طرحی برای انتقال ناراضیان در کمپ اشرف به یک پایگاه نظامی رها شده آمریکایی در نزدیکی بغداد به‌نام کمپ لیبرتی توافق کردند شروع شد. با اینحال ناراضیان به‌طور قابل فهمی از هرگونه قول دولت نوری مالکی نگران بودند و نیاز به تضمینهای مجامع جهانی قبل از موافقت با انتقالی که می‌توانست آنها را در برابر حمله قرار دهد داشتند.
نهایتاً با قولهای امنیت و رفاه ساکنان از طرف سازمان ملل، اتحادیه اروپا و رهبران ایالات متحده، رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت ایران خانم مریم رجوی یک ژست حسن‌نیت اعلام کرد که بر طبق آن ۴۰۰ ساکن اشرف آماده رفتن به کمپ لیبرتی هستند.
رسیدن به این نقطه انعطاف زیادی از طرف رهبر اپوزیسیون ایران و تلاش زیادی از وزیر خارجه هیلاری کلینتون، دبیرکل ملل‌متحد بان کی‌مون، نماینده عالی اتحادیه اروپا بارونس اشتون، و کمیسر عالی پناهندگان سازمان ملل آنتونیو گوترز را طلب می‌کرد. این رهبران اعتبار خود را در معرض تهدید گذاشتند تا بتوان امیدوار بود که بتوان پیش رفت.
در واقع ملاهای تهران امیدوار بودند که تا ۳۱ دسامبر اپوزیسیون را در کمپ اشرف قفل کنند، آنها را قتل‌عام کنند و بعد انگشت اتهام را به رهبران اپوزیسیون به‌عنوان کسانی که باعث فاجعه انسانی شده‌اند نشانه روند. آنها دنبال یک شرایط برد-برد بودند. ولی دست آنها خوانده شد و پس زده شد.
تا حالا خوب است. ولی راههای پر خطر زیادی در پیش روست.
اول البته تهدید حملات بیشتر به کمپ اشرف یا توسط نیروهای عراقی به دستور ملاهای ایران یا مزدوران موشک‌انداز ایرانی است. چنین حملاتی حداقل ۳بار از زمانی که موافقت نامه سازمان ملل و عراق انجام گرفت صورت گرفته است.
بعد ادامه انتقال امن همه ۳۴۰۰ ساکن اشرف است که باید به‌صورت کاروان در زمینی که بمب‌گذاری و سایر حملات به دفعات بیشتری از زمانی که آمریکا نیروهای رزمیش را از عراق بیرون کشید صورت می‌گیرد حرکت کنند.
به این دلیل است که بیانیه ۲۵ دسامبر وزیر کلینتون این‌قدر مهم است و به این دلیل است که کمک کرد خانم رجوی از هوادارانش در اشرف بخواهد که به کمپ لیبرتی بروند. کلینتون روی امنیت و حفاظت تصریح کرد و گفت مقامات سفارت آمریکا در بغداد به‌طور منظم و به کرات از کمپ لیبرتی بازدید خواهند کرد.
اگر همه چیز بر طبق برنامه پیش برود، و این یک ”اگر“ بزرگ است، و همه ساکنان اشرف به سلامت با همه امکانات قابل انتقالشان به کمپ لیبرتی بروند، برای جلوگیری از بروز مجدد خشونت حداقل تضمینهای انسان‌دوستانه و حقوقی از جمله توقف همه‌گونه محاکمه و آزار ساکنان و لغو احکام تقلبی بدون استثنا و این‌که نیروهای عراقی باید در بیرون محوطه محصور محل جدید باشند تا از امنیت و آرامش به‌خصوص برای ۱۰۰۰ زن مسلمان اطمینان یابند، باید محقق شود.
از آن‌جا مرحله بعدی شروع می‌شود.
همه تقاضای پناهندگی سیاسی کرده‌اند. سازمان پناهندگی سازمان ملل ماههاست که خواسته تقاضاهای آنها را به جریان بیندازد ولی دولت مالکی مانع آن شده است. امیدواریم در کمپ لیبرتی با حفاظت آمریکا و سازمان ملل چنین پروسه‌یی بتواند پیش برود.
اینجا هم یک مانع اصلی وجود دارد. آن گذاشتن مجاهدین در لیست سازمانهای تروریستی وزارت‌خارجه آمریکاست، حرکتی که ۱۵ سال پیش در تلاش برای استمالت تهران صورت گرفت. این پرونده نشان می‌دهد که استمالت کار نمی‌کند – ملاها در نفرتشان از آمریکا کوتاه نیامدند و برای سلاحهای هسته‌یی و تهدید به بستن تنگه هرمز فشار می‌آورند.
هدف این است که به پناهندگان کمپ اشرف اجازه داده شود در کشورهای ثالث اسکان پیدا کنند ولی در حالی که آنها در لیست تروریستی هستند، آمریکا و متحدانش نمی‌توانند آنها را بپذیرند.
مجاهدین سالها مبارزه کردند که از لیست خارج شوند و در اتحادیه اروپا و انگلستان موفق شدند و دادگاهها حکم دادند که پایه‌یی برای چنین نامگذاری وجود ندارد.
در آمریکا، یک دادگاه فدرال نیز قبول کرد که این لیست‌گذاری اشتباه است ولی تنها وزارت‌خارجه می‌تواند مجاهدین را از لیست خارج کند. به‌طور عجیبی، در پایان تهاجم به رهبری آمریکا به عراق، بعد از این‌که مجاهدین داوطلبانه خلع‌سلاح شدند، مقامات آمریکا از تک‌تک ساکنان اشرف بازجویی کرده و آنها را شایسته حفاظت تحت کنوانسیون ژنو یافت. کنگره آمریکا و دهها مقام سابق امنیت ملی آمریکا در یک کارزار نادر ۲حزبی طرفدار خروج از لیست هستند.
بنابراین وزارت‌خارجه منتظر چیست؟
وزیر کلینتون در تلاشهای انساندوستانه‌اش برای ساکنان اشرف قوی بوده است. حالا زمان آن است که هم منطق و هم قانون اساسی را بکار گیرد و مجاهدین را از لیست سازمانهای تروریستی خارج کند.
در واقع هیچگاه یک سازمان تروریستی نبود. ولی به‌جای تمرکز روی گذشته، آمریکا باید به جلو برود. (آمریکا) می‌داند که تهران یک دوست نیست و این‌که تهران از مجاهدین می‌ترسد (که به این دلیل است که ملاها موفق شده‌اند دوست عراقیشان مالکی را برای تلاش برای از بین بردن اشرف قانع کند)
آمریکا باید محدودیتها را از مجاهدین بردارد تا بتواند به مبارزه‌اش برای یک ایران دموکراتیک ادامه دهد.
