- یکی از دژخیمان مستند ساز خامنهای: سازمان مجاهدین توانست چهرهای جدید از زن را به دختران جوان نشان دهد و با ظاهر چریکی استقبال عمومی را برای خود به همراه داشته باشد.
- متأسفانه نگاهی اشتباه در رسانههای کشور حاکم است در تلویزیون و مکتوبات، ساختار سازمان مجاهدین خلق را پیر و فرتوت نشان میدهیم و میگوییم یک جریان مرده است اما در ناآرامیهای سطح کشور ردپای آنان را مشاهده میکنیم.
- متأسفانه تا قبل از سال ۸۸ مستندی با موضوع منافقین نداشتیم، روحانی مصوبهیی را در شورای عالی امنیت به تصویب رسانده بود که فعالیت پیرامون مجاهدین را ممنوع میکرد.
ایمان گودرزی، پژوهشگر حوزه تاریخ مجاهدین خلق:
«متأسفانه نگاهی اشتباه در رسانههای کشور حاکم است که در تلویزیون و مکتوبات، ساختار سازمان مجاهدین خلق را پیر و فرتوت نشان میدهیم و به همه میگوییم که این جریان، یک جریان مرده است اما در ناآرامیهای سطح کشور، ردپای آنان را مشاهده میکنیم.
در ۳۰ قسمت مستند ساختهشده «به نام خلق»، تلاش خود را کردم که از کلمه منافقین استفاده نکنم و نام سازمان را به تعدد بیان کنم؛ تعدادی جوان به اتهام همکاری با سازمان مجاهدین خلق در کشور دستگیر میشوند اما چون نام این سازمان به گوشمان آشنا نیست و عقبه آن را نمیدانیم، رسانههای بیگانه برای این تروریستها، چهره مظلوم میسازند.
آقای روحانی مصوبهیی را در شورای عالی امنیت ملی به تصویب رسانده بود که فعالیت پیرامون مجاهدین را ممنوع میکرد.
متأسفانه تا قبل از سال ۸۸، مستندی با موضوع منافقین نداشتیم؛ آقای روحانی مصوبهیی را در شورای عالی امنیت ملی به تصویب رسانده بود که فعالیت پیرامون مجاهدین را ممنوع میکرد. بعد از فتنه ۸۸ و با توجه به اغتشاشات و آشوبها، به لطف پیگیریهای معاونت سیاسی صدا و سیما توانستیم به موضوع ورود کنیم.
اکثر افراد سازمان، فارغالتحصیلهای دانشگاهی بودند و تفکر غرب، سینما، نشریات و مهمتر از همه پیام را بهخوبی میشناختند؛ روزنامه دیواری، کاریکاتور و هفتهنامه از جمله ابداعات این سازمان است و این جریان برای پیش برد اهداف خود، از ابزار تئاتر نیز بهره میبرد.
سازمان مجاهدین توانست چهرهای جدید از زن را به دختران جوان نشان دهد و با ظاهر چریکی، استقبال عمومی را برای خود به همراه داشته باشد.
این قبیل کارها در زمان خودش، یک نوآوری بود و باعث شد که افراد دانشگاهی و حتی قشر نوجوانان نیز جذب این سازمان شوند؛ بخش عظیمی از دستگیر شدگان در دهه ۶۰ دانشآموزان ۱۶ و ۱۷ ساله بودند».(خبرگزاری دانشجو ۱۵مرداد)