گزارش اختصاصی از شهریار

از روز ۲۵آبان مردم شهریار علیه این حکومت دست به قیام و اعتراض زدند. اولین حرکت جوانان نابود کردن دروبین‌های کنترلی رژیم بود. در دو روز اول ۱۳۵فقره اماکن، مراکز و تجهیزات رژیم توسط مردم خشمگین نابود شد. از جمله مجسمه انگشتر خمینی ملعون. در این میان دست‌کم ۵۰خودروی انتظامی و بیسج، ۴حوزه جهل و جنایت، ۵۰شعبه بانک و مؤسسات مالی،‌ ۲۰پمپ‌بنزین و ۱۰مرکز بسیج و انتظامی به‌دست مردم نابود شدند که یکی از آنها پاسگاه انتظامی وائین بود. شهرداری رژیم هم از آتش خشم رژیم بی‌نصیب نماند. اتاق بازرگانی این شهر که محل چپاول و وابسته به نهادهای حکومتی است، به‌دست جوانان به آتش کشیده شد. حداقل ۳۰شهید و ۹۰مجروح در همان ۲روز اول نتیجه شلیک بی‌مهابای نیروهای سرکوبگر رژیم بود. بیش از ۲۰۰نفر هم دستگیر شدند.
جوانان انقلابی اما توانستند تعدادی از نیروهای مسلح رژیم را خلع‌سلاح کنند و برخی را هم در صحنه کیفر دادند. درگیریها در تمام مناطق شهریار گسترش یافتند، از خادم‌آباد تا نصیرآباد و از اسدآباد تا شاهدشهر. هم‌چنین در بخش‌های فردوسیه، امیریه، وحیدیه و ملارد درگیری و قیام وجود داشت. بنا‌ به‌گفته شاهدان صحنه حدفاصل ملارد و شهریار شامل روستاهای لم‌آباد، اسفندآباد و بکه حدود ۱۲ یا ۱۴نفر و از فرح‌آباد و بشیرآباد بیش از ۲۰نفر از هموطنانمان با شلیک نیروهای نظامی جان خود را از دست دادند. هنوز اطلاع دقیقی از آمار شهدای قیام شهریار در دست نیست اما به تخمین مردم منطقه آمار جان‌باختگان در شهریار از یکصد نفر بیشتر است. یکی دیگر از جنایتهای رژیم در این قیام این بود که برای تحویل اجساد از خانواده‌ها پول اخاذی می‌کرد و خانواده‌ها را مجبور به پرداخت ۴۰ تا ۸۰میلیون تومان کردند آن هم به شرط عدم برگزاری مراسم عزاداری. اما شهریار ایستاد و با قیام عظیم خودش نام شهریار را در تاریخ ایران به‌عنوان شهر قیام به‌ثبت داد.