کهکشان مقاومت ایران ۱۴۰۲
کنفرانس دادخواهی
محاکمه سران رژیم آخوندی به‌خاطر جنایت علیه بشریت و نسل کشی
سخنرانیهای شخصیتهای سیاسی و حقوقی، قانونگذاران، وکلا
و کارشناسان ویژه ملل متحد از کشورهای مختلف جهان
سخنرانیهای
پیر سانه مدیرکل عفو بین‌الملل (۱۹۹۲تا ۲۰۰۱)
زوریکا ماریچ – سفیر مونته‌نگرو در شورای حقوق‌بشر (۲۰۱۵)
پیر سانه مدیرکل عفو بین‌الملل ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۱
به‌رغم تمام رویدادها تحولات و نقض فاحش حقوق‌بشر در جهان
به‌نظر می‌رسد که در میان بی‌تفاوتی جامعهٔ بین‌المللی
ایران هم‌چنان گورستان حقوق‌بشر باقی مانده است
وقتی صحبت از نقض حقوق‌بشر به‌میان می‌آید
رژیم ایران شامل تمام محورهای قتل‌عام، شکنجه
اعدام و ناپدیدسازی اجباری، خشونت علیه زنان
سلب آزادی‌ها و آزادی‌های عمومی، وحشیگری و سرکوب می‌شود
پیر سانه – مدیرکل عفو بین‌الملل ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۱:
عصر همگی به‌خیر دوستان عزیز، شرکت‌کنندگان عزیز، همکاران سابق عزیز، سرگذشتها مربوط به‌گذشته است. اما سرگذشت آینده من در واقع توسط دخترم نوشته می‌شود که مدافع حقوق‌بشر و وکیل دادگستری است. او در دسامبر۲۰۱۶ توسط اجلاسی دعوت شد تا در مورد قتل‌عام۱۳۶۷، مصونیت از مجازات و لزوم پاسخگویی سخنرانی کند.
حقوق‌بشر دوباره در بحران است. در دههٔ ۱۹۹۰، زمانی که من در عفو بین‌الملل بودم، فکر می‌کردیم در بدترین دوران حقوق‌بشر زندگی می‌کنیم. ما در صربستان نسل‌کشی داشتیم. یک نسل‌کشی در روآندا داشتیم، جنگهای بی‌پایان در آفریقا و در پایان با حمله به‌عراق و به‌دنبال آن دهه‌ها جنگ علیه تروریسم همراه با تمام نقض حقوق‌بشر که این درگیریها ایجاد می‌کرد. . اما در تمام آن رویدادها، تحولات و نقض فاحش حقوق‌بشر، به‌نظر می‌رسد که ایران هم‌چنان گورستان حقوق‌بشر باقی مانده است، گورستانی که نقض حقوق‌بشر در آن رخ می‌دهد، آن‌هم تقریباً در میان بی‌تفاوتی جامعهٔ بین‌المللی. وقتی صحبت از نقض حقوق‌بشر به‌میان می‌آید، امروز صبح داشتم آخرین گزارش عفو بین‌الملل را می‌خواندم، ایران شامل تمام محورهای قتل‌عام، شکنجه، اعدام و ناپدیدسازی اجباری، خشونت علیه زنان، سلب آزادی‌ها و آزادی‌های عمومی، وحشیگری و سرکوب می‌شود. اما به‌نظر می‌رسد که پیچیدگی‌هایی در سازمان‌دهی همبستگی بین‌المللی، به‌ویژه در میان جنبش‌های مترقی، وجود دارد. وقتی از نقض حقوق‌بشر صحبت می‌کنیم، از حقوق جهانی صحبت می‌کنیم که برای همهٔ اعضای بشریت صدق می‌کند؛ و آخرین باری که چک کردم، مردم ایران هنوز اعضای بشریت بودند. بنابراین صرف‌نظر از زمینه، صرف‌نظر از توسعهٔ ژئوپلیتیکی، ما نمی‌توانیم به‌دلیل سیاست، وظیفهٔ خود را برای همبستگی با همهٔ کسانی که قربانی نقض حقوق‌بشر هستند و با همهٔ کسانی که برای یک حکومت مبتنی بر حقوق‌بشر مبارزه می‌کنند، قربانی کنیم و این با پایان مصونیت از مجازات شروع می‌شود. اگر اجازه داده شود که مصونیت از مجازات پیشرفت کند، حقوق‌بشر وجود نخواهد داشت و پایان مصونیت از مجازات، مبنای همبستگی بین‌المللی است که چیزی جز بیان تعهدات ما در قبال سایر انسان‌ها نیست. اگر تعهدات انسانی نباشد، حقوق‌بشر وجود ندارد. همبستگی امری کلیدی است و ما نشان دادیم که چگونه همبستگی در پایان دادن به‌آپارتاید در آفریقای جنوبی، در پایان دادن به‌دیکتاتوری نظامی در آمریکای لاتین، در پایان دادن به‌جنگ ویتنام موفق بود. در واقع زمان آن فرا رسیده است که همبستگی خود را با مبارزه برای حقوق‌بشر در ایران افزایش بدهیم. . بله جنبش مترقی اکنون باید ایران را در کنار جنبش حقوق‌بشر در اولویت قرار دهد. هنگامی‌که مقاومت مبتنی بر عدالت، آزادی و برابری است، پیروز خواهد شد، زیرا تجسمی از مردم است و هیچ دولتی نمی‌تواند بر مردم پیروز شود. متشکرم.
زوریکا ماریچ سفیر مونته‌نگرو در شورای حقوق‌بشر (۲۰۱۵)
شورای حقوق‌بشر ملل متحد نباید ساکت بماند
و باید برای مقابله با مصونیت مداوم از مجازات در ایران اقدام کند
زمان آن فرا رسیده که یک کمیسیون مستقل تحقیقات بین‌المللی
با یک مأموریت بین‌المللی برای روشن‌کردن سرنوشت
و محل مفقودین و ناپدیدشدگان اجباری در قتل‌عام۱۳۶۷ در ایران
و همهٔ آنها که در کشتار وحشیانه و مداوم در ایران ناپدید شده‌اند تشکیل شود
زوریکا ماریچ – سفیر مونته‌نگرو در شورای حقوق‌بشر (۲۰۱۵)، معاون پیشین وزیر خارجه
بسیار ممنونم. متشکرم. اجازه بدهید ابتدا تشکر کنم از رئیس‌جمهور منتخب شورای ملی مقاومت ایران، خانم مریم رجوی. بازماندگان محاکمه‌های وحشیانه، خانواده‌ها و دوستان قربانیان قتل‌عام۱۳۶۷، شهادت آگاهی‌بخش امروز آنها همهٔ ما را متأثر کرد. من می‌خواهم سلام کنم به‌حضار محترم، مبارزان و خبرنگاران، دوستان و همکاران عزیزم از شورای حقوق‌بشر و حرفه‌های دیگر. سلام صمیمانهٔ من به‌کسانی که این اجلاس را در خارج از کشور دنبال می‌کنند، به‌همهٔ شما در آلبانی. هم‌دردی و تسلیت‌های ویژهٔ من و احساسات قلبی‌ام را نثار آن ۳۰۰۰۰نفری می‌کنم که جانشان را از دست دادند. به‌عنوان دختر یک زندانی سیاسی در یوگسلاوی سابق، امروز سرشار از احساسات هستم و مطمئنم پدرم که خوشبختانه توانست بعد از ۴سال برگردد و در میان عشق و خانواده‌اش از دنیا برود، امروز همراه با آن بیش از ۳۰۰۰۰قربانی قدم می‌زند که نور امید را برای آینده ایران با خود حمل می‌کنند. ما در آستانهٔ سی و پنجمین سالگرد یا بزرگداشت قتل‌عام۱۳۶۷هستیم و با توجه به‌تداوم مصونیت از مجازات رژیم در ایران، دوستان عزیز، همان‌طور که خانم رجوی سال‌ها پیش اشاره کرد، شکستن طلسم مصونیت استبداد مذهبی بدون تغییر این رژیم در تهران غیرممکن است. ۴۳سال پس از تأسیس، جمهوری اسلامی فاقد مشروعیت در بین ایرانیان در داخل و عرصهٔ بین‌المللی است. مردم رهبران خود را از طریق انتخابات آزاد و منصفانه انتخاب نکرده‌اند. از آنجایی‌که مقامات نه شفاف هستند و نه پاسخگو و نه صلاحیت دارند، ایران از یک‌سو با سطح بالایی از فساد و نقض حقوق‌بشر و از سوی دیگر با نظامی مواجه است که نمی‌تواند حداقل‌ها را برای مردم خود فراهم کند. در سطح بین‌المللی جمهوری اسلامی تهدیدی برای ثبات منطقه و صلح جهانی محسوب می‌شود و سران آن با انزوا و تحریم مواجهند. بزرگ‌ترین حکومت حامی تروریسم در جهان یک شریک سیاسی، دیپلماتیک و تجاری حریص و ناسپاس بوده است. در پرتو برخی سیاست‌های مماشات‌جویانه، (حکومت) تهران دهها حملهٔ تروریستی را در سراسر اروپا انجام داده و به حمایت مالی گروه‌های شبه‌نظامی در خاورمیانه ادامه داده است که نه‌تنها ارزش‌های غربی بلکه اعلامیهٔ جهانی حقوق‌بشر را تهدید می‌کند و نیز تمام آنچه بشریت از آن دفاع می‌کند. بیایید فراخوان بدهیم به‌دبیرکل ملل متحد و کمیسر عالی شورای حقوق‌بشر که از رژیم تهران بخواهند فتوا را لغو کند و همهٔ زندانیان سیاسی را بدون تأخیر آزاد کند.
دوستان عزیز، بیش از نیمی از شهروندان کنونی در ایران در زمان انقلاب۱۳۵۷ به‌دنیا نیامده بودند و بسیاری در زمان قتل‌عام۱۳۶۷ هنوز متولد نشده بودند. اکنون با ورود به‌پنجمین دههٔ حکومت رژیم ددمنش و وحشی در تهران، جامعهٔ جهانی با دوره‌یی پرچالش روبه‌روست: نحوهٔ حمایت و انتقال تعهدات اعلامیهٔ حقوق‌بشر ملل متحد در هفتاد و پنجمین سالگرد آن اعلامیه برای نسل جدید و رو به‌رشد ایران چگونه خواهد بود؟ نسلی که خواستار پاسخگویی و تغییرات در کشور است. به‌رغم تلاش‌های فراوان مدافعان حقوق‌بشر و سازمان‌دهندگان جامعهٔ مدنی برای مستندسازی این جنایات و دفاع از حسابرسی از مسئولان آن و عدالت و حقیقت برای قربانیان، رژیم ایران هرگز و هرگز به‌حقیقت نقش خود در قتل‌عام۱۳۶۷ یا هر کدام دیگر از کشتارهای وحشیانهٔ مداوم و اعدام‌های سبعانهٔ رژیم اعتراف نکرده است. بسیاری از مجرمان امروز در مقام‌های بالای قدرت باقی مانده‌اند و هیچ محاکمه‌یی در ایران برگزار نشده است. برخی از این افراد نه‌تنها به‌خاطر این جنایات تحت‌تعقیب قرار نگرفته‌اند، بلکه از آنها حتی به‌عنوان «قهرمانان ملی» تجلیل شده که علیه «تروریسم» مبارزه کرده‌اند.
به‌تازگی در جریان مراسم سالانهٔ روز جهانی زن در سال۲۰۲۳ که توسط اپوزیسیون دموکراتیک ایران برگزار شد، خانم رجوی گفت که بحث صرفاً بر سر حقوق زنان برای داشتن یا نداشتن حجاب مطرح نیست، بلکه بحث بر سر حق زنان است تا بتوانند در مورد زندگی شخصی خودشان تصمیم بگیرند و حق زنان تا بتوانند رهبران خود را انتخاب کنند؛ و من امروز در اینجا این‌را هم اضافه می‌کنم: بحث هم‌چنین بر سر حق زنان است تا بتوانند رهبران ایران آینده باشند. خانم‌ها و آقایان، سخنرانی من مملو از مباحثی مثل حسابرسی، مکانیسم، قضایی، غیرقضایی و انواع توصیه‌ها و ارزیابی‌ها از بیانیه‌ها و یافته‌های مختلف گزارشگر شورای حقوق‌بشر بود، اما اجازه بدهید با این جمله سخنانم را به‌پایان ببرم که ۳۰اوت، روز جهانی قربانیان ناپدیدسازیهای اجباری است. پس دو ماه دیگر، ما یک روز مهم برای یادآوری همهٔ ناپدیدشدگانی خواهیم داشت که امکان و پتانسیل کامل یک زندگی بشری از آنها سلب شد. فراتر از نقض حقوق‌بشر علیه اشخاص، ناپدیدسازی اجباری اغلب برای گسترش ارعاب در جامعه مورد استفاده قرار گرفته و این چیزی است که در ایران در حال وقوع است. صدها هزار نفر در طول درگیریها یا دوره‌های سرکوب ناپدید شده‌اند، آن‌هم در دست‌کم ۸۵کشور جهان و ایران در صدر این فهرست قرار دارد. ما می‌خواهیم این‌را اصلاح کنیم. می‌خواهیم ایرانی داشته باشیم که در آن همهٔ مردم بتوانند زندگی روزمره و رفاه خود را مدیریت کنند و بتوانند تمام پتانسیل زندگی و استعدادهای خود را به‌کار گیرند. بیایید پیامی متحد از اینجا بفرستیم به‌کمیسر عالی حقوق‌بشر، به‌مناسبت ۳۰اوت، روز جهانی قربانیان ناپدیدسازی اجباری: زمان آن فرا رسیده است که این نهاد که مدتها منتظر آن بودیم تشکیل شود، یعنی یک کمیسیون مستقل تحقیقات بین‌المللی با یک مأموریت بین‌المللی برای روشن‌کردن سرنوشت و محل مفقودین و ناپدیدشدگان اجباری در قتل‌عام۱۳۶۷ در ایران و همهٔ کسانی که در کشتار و شکنجهٔ وحشیانهٔ مداوم در ایران در همین روزها ناپدید شده‌اند. تثبیت حقیقت برای قربانیان، بازماندگان، خانواده‌ها و جامعه برای پیشروی ضروری است. در همین ۱۹ژوئن گذشته، کارشناس ملل متحد برای سوریه از مجمع‌عمومی خواست یک نهاد حقوق‌بشری را برای رسیدگی جدی به‌تراژدی مفقودین و ناپدیدشدگان اجباری در سوریه پس از ۱۲سال ایجاد کند. قتل‌عام۱۳۶۷ در ایران و تداوم نقض قوانین قابل‌اجرا شایان اقدامی مشابه از سوی سازمان‌ملل است. گزارش شفاهی آتی مأموریت حقیقت‌یاب برای ایران باید فقط یک گام به‌سوی یک مکانیسم قوی‌تر حسابرسی باشد. شورای حقوق‌بشر ملل متحد نباید ساکت بماند و باید برای مقابله با مصونیت مداوم از مجازات در ایران و هر کشور یا حکومت دیگر در هر زمان، اقدام کند. از شما بسیار تشکر می‌کنم.
ادامه دارد
