پرستاران فداکار، حاکمان جنایتکار

کمبود امکانات و فشار بر پرستارانی که در این ایام مثل شمع بر بالین بیماران ذوب می‌شوند یکی دیگر از جنایت‌های ناگفته ولایت کرونا در ایران است.

یک هموطن‌پرستار: «وقتی که پرسنل جانشونو کف دستشون می‌گذارن حضور دارن پس امکانات باید باشه متأسفانه امکانات خیلی ضعیفه لباسی که من پوشیدم اصلاً مناسب نیست».

در این شرایط آخوند حیله‌گر وقیحانه مدعی حل مشکلات پرستاران است: «با آماده کردن ۱۰هزار پرستار جدید این مسأله را هم حل کردیم امروز شرایط به‌گونه‌ای هست که می‌توانند پرستاران ما طبق معمول در بیمارستانها فعالیت خودشان را ادامه بدهند».(آخوند روحانی ۸فروردین ۹۹)

اما پرستاران هم‌چنان از کمبود امکانات، تبعیض، فشار کار، خستگی، فریبکاری، دروغ و پنهان‌کاری فریادشان بلند است.

یک هموطن‌پرستار: «من دیگه توان ندارم. یکی از همکارانمون دیروز جواب کروناش مثبت بود... ما داریم دونه دونه مریض می‌شیم. دونه دونه داریم از پا می‌افتیم. خسته می‌شیم. پادرد، سردرد، این ماسکی که ما می‌زنیم، دی اکسید کربن خون میره بالا. سرگیجه، سردرد،‌ تهوع،‌ عصبی، خسته...».

آخوند جنایتکار در حالی از حل مشکل پرستاران و تختهای خالی بیمارستانها می‌گوید که اغلب پزشکان و کادر درمانی بیمارستانها از تراکم بیماران و کمبود تخت و تجهیزات می‌گویند.

رئیس بیمارستان اردبیل: «واقعیت این است که الآن بیمارستان ما پر هست همین تروم‌ها کرونا که کردیم همه ساختمانها تروم‌ها پر هست کل ظرفیت‌اش فول است کل ونلیتورهای(دستگاه تنفس مصنوعی) آن وصل به بیماران بدحال است... پرستاران پزشک واقعاً جان می‌کنند من گاهی گریه می‌کنم یعنی وقتی می‌بینم چقدر با احساس چندین روز پشت سر هم دارد کار می‌کند».

راه نجات ملت تلاش برای رهایی از کرونای ولایت است.